Το «αντάρτικο» στο ΠΑΣΟΚ ήταν «Βάρκιζα»

Είθισται οι εσωκομματικές αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα να χαρακτηρίζονται δημοσιογραφικά συλλήβδην ως «αντάρτικα». Και πράγματι, η «εξέγερση» της βάσης του ΠΑΣΟΚ σε μία τουλάχιστον περίπτωση, το χειμώνα του 2006-7 για τη συνταγματική αναθεώρηση, είχε πράγματι τροποποιήσει ριζικά τη στάση του κόμματος και του Γ. Παπανδρέου, που ήταν τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τορπιλίζοντας τότε την επιχείρηση κατάργησης του άρθρου 16 από τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Ανάλογο σκηνικό φαίνεται ότι στήθηκε αυτή την εβδομάδα γύρω από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις στελεχών της κυβέρνησης. Εν αρχή ήταν οι αμφίσημες δηλώσεις της Άννας Διαμαντοπούλου που δεν απέκλεισε διαγραφές στελεχών της ΠΑΣΠ που υποστηρίζουν το κύμα καταλήψεων πανεπιστημιακών σχολών. Έπειτα προστέθηκε η επιστολή κυβερνητικών βουλευτών προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Β. Βενιζέλο που αντιδρούσαν στην «εργασιακή εφεδρεία». Είναι όμως έτσι τα «αντάρτικα»;

Η επιστολή των 9 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που πριν αλέκτορα φωνήσαι έγιναν 8 με την απόσυρση της υπογραφής από τη Βασιλική Αλεξανδρίδου, καταφέρεται εναντίον της εργασιακής εφεδρείας. Το κείμενο απευθύνεται στον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Β. Βενιζέλο και στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Δ. Ρέππα και από την πρώτη του φράση τοποθετείται εντός του πλαισίου που ορίζουν «οι διαρθρωτικές αλλαγές για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Οι βουλευτές Β. Κεγκέρογλου, Μιχ. Τζελέπης, Ν. Ζωίδης, Δ. Βαρβαρίγος, Ολγα Ρενταρή, Αθανασία Μερεντίτη, Μιχ. Παντούλας και Σ. Μοσχόπουλος καταλογίζουν στην κυβέρνηση προχειρότητα: «Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση του θέματος από την κυβέρνηση κάθε άλλο από την σωστή κατεύθυνση είναι, αφού θεωρητικολογούμε για πλεονάζουσες και ελλειμματικές υπηρεσίες χωρίς να εκπονούμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο άμεσης εφαρμογής». Το μόνο που ζητούν τα στελέχη αυτά από την κυβέρνηση είναι «α) να χαρακτηρίσει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους ως κρατικούς, β) να προχωρήσει άμεσα σ’ ένα σχέδιο μετακινήσεων ώστε να καλυφθούν τα κενά σε κρίσιμους τομείς». Η μόνη υποψία κριτικής από τους βουλευτές είναι στην κατάληξη του γράμματός τους όπου σημειώνουν πως «πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μέχρι τώρα πρακτική και να απεγκλωβιστούμε από την λογική της ΝΔ για την εφεδρεία που δεν δίνει λύσεις και τα αποτελέσματα που έχει ανάγκη ο τόπος».

Η νεολαία ΠΑΣΟΚ φωνάζει συνθήματα κατά του πρωθυπουργού στην Εθνική Συνδιάσκεψη,στις 3 Σεπτέμβρη. Η ΠΑΣΠ πάντως σε μεγάλες σχολές ψηφίζει υπέρ "ανοιχτών σχολών"

Τα φραστικά «στρογγυλέματα» της κριτικής φαίνεται ότι υπερίσχυσαν και «καπέλωσαν» για άλλη μια φορά τις υπαρκτές και σοβαρές πιέσεις που δέχονται οι βουλευτές από την εκλογική τους βάση για διαφοροποίηση και καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής. «Είναι μια πολύ θετική πρωτοβουλία», έσπευσε να σχολιάσει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση δεν έχει την πλειοψηφία να προωθεί τέτοιου είδους ρυθμίσεις». Ωστόσο, παρά το υπαρκτό γεγονός ότι οι αποφάσεις της κυβέρνησης λαμβάνονται ύστερα από αλλεπάλληλα «μικρά» κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα εκβιασμού των βουλευτών, γεγονός παραμένει ότι η εσωκομματική κριτική στην κυβέρνηση είναι απελπιστικά δειλή. Δεν είναι άσχετο φυσικά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας εκ των βουλευτών που υπογράφουν, ο Β. Κεγκέρογλου, υπήρξε ήταν μέχρι τον ανασχηματισμό υφυπουργός Εργασίας.

Το τοπίο στη σπουδάζουσα νεολαία του κόμματος χαρακτηρίζεται από ανάλογες αντιθέσεις. Μνήμες 2005, από την τότε διάλυση της νεολαίας ΠΑΣΟΚ που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, ξύπνησαν όταν απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, η υπουργός Παιδείας άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο διαγραφής στελεχών της νεολαίας που αντιδρούν στο νέο νόμο πλαίσιο. Αφορμή έδωσε η αιχμηρή στο περιεχόμενο αλλά άτολμη στις πρακτικές απολήξεις ανακοίνωση της ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων. «Μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου» χαρακτήρισε την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου, υποστηρίζοντας πως «ο παρών νόμος που ψηφίστηκε σύσσωμος από φιλελεύθερες, συντηρητικές και αντιδραστικές δυνάμεις, έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με τις προεκλογικές δεσμεύσεις, αλλά και με τις ίδιες τις αρχές και τις αξίες μιας προοδευτικής παράταξης που ανήκει στο χώρο της κεντροαριστεράς». Οι «πράσινοι» φοιτητές υπογραμμίζουν πως «με την ψήφιση του «νόμου» η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπραξε το ακριβώς αντίθετο, ενισχύοντας τη συντηρητική και αυταρχική λογική που διέπνεε το νόμο της Γιαννάκου». Χαρακτηριστικό βέβαια είναι ότι αυτή η ομόφωνη, όπως τονίζεται, απόφαση αποτυπώνει τις βαθιές εσωτερικές αντιθέσεις εντός της ΠΑΣΠ στην αοριστία της κατάληξής της: «Θα συνεχίσουμε δυναμικά τον αγώνα μας ως υγιείς πολιτικές δυνάμεις για ένα νέο πανεπιστήμιο», αναφέρουν, αποσιωπώντας κάθε αναφορά στις καταλήψεις.

Εδώ αξίζει να τονιστεί ότι η συμμετοχή της ΠΑΣΠ στο μπλοκ των καταλήψεων είναι σποραδική και όχι γενικευμένη όπως πολύ συχνά αφήνεται να εννοηθεί από τα ρεπορτάζ περί «αντάρτικου». Σε μεγάλες σχολές, όπως αυτές του Πολυτεχνείου της Αθήνας και στη Γεωπονική, σε όλα τα τμήματα των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά και φυσικά σε τμήματα της περιφέρειας, η ΠΑΣΠ τάσσεται κατά των καταλήψεων και υπέρ των ανοιχτών σχολών. Ποιος ο λόγος λοιπόν για διαγραφές;

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 11/9/2011)