Πώς καταργείται το Μνημόνιο; Με «μια μαχαιριά στην καρδιά», για να χρησιμοποιήσουμε τις φράσεις του Τζον Χόλογουεϊ στον περίφημο αφορισμό του για τον καπιταλισμό, ή «με ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας»; Παρόλο που το ιδεολογικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνεί προνομιακά με τη νεομαρξιστική σκέψη του Χόλογουεϊ και θα περίμενε κανείς να απαντήσει το δεύτερο, η ηγεσία του κόμματος τάσσεται όλο και περισσότερο με την τακτική της «μαχαιριάς». Και αυτή κατά την Κουμουνδούρου δεν είναι άλλη από την «κυβέρνηση της Αριστεράς» ή την «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», όπως το έθεσε την Τετάρτη στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, μια κυβέρνηση στην οποία θα ανατεθεί εργολαβικά το καθήκον της κατεδάφισης του Μνημονίου. Αν είναι όμως αυτή η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, τότε σε τι χρησιμεύει η λαϊκή κινητοποίηση και οι διαδηλώσεις;
Όταν ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ρωτήθηκε από τη γερμανική εφημερίδα Ντι Τσάιτ γιατί οι βουλευτές του κατέβηκαν με πανό στη διαδήλωση της Τετάρτης έξω από τη Βουλή, απάντησε πως η κίνηση αυτή «είχε μια συμβολική σημασία», εξηγώντας ότι πρόθεση των βουλευτών ήταν «να σχηματίσουμε μια γέφυρα ανάμεσα στο κοινοβούλιο και στο λαό». Ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός εξήγησε περαιτέρω τον ρόλο του λαϊκού παράγοντα σε σχέση με την εντός Βουλής δραστηριότητα, διευκρινίζοντας με ανακοίνωσή του ότι «το κίνημα των εργαζόμενων μαζών» έχει στόχο «να επιβάλλει τη μόνη λύση, την κυβέρνηση της Αριστεράς που θα σταματήσει τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση και θα πάρει επιτέλους μέτρα υπέρ του κόσμου της εργασίας». Αν όμως οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων έχουν μόνο συμβολικό χαρακτήρα ώστε να φανεί η αγανάκτησή τους και αντικειμενικό στόχο να αναθέσουν έπειτα σε μια κυβέρνηση το πολιτικό έργο, τότε τι χρείαν έχομεν κινήματος; Δεν αρκεί να έρθουν γρήγορα οι εκλογές;
Απαντώντας καταφατικά στο παραπάνω ερώτημα, μετά το θόρυβο που προκάλεσε μια αποκομμένη φράση του Παναγιώτη Λαφαζάνη περί ετοιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει, πληθώρα ηγετικών στελεχών υπογραμμίζουν σε έντονο ύφος ότι «ήρθε η ώρα του Αλέξη». Το πολιτικό κλίμα όπως αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και συγκεκριμένα στο ερώτημα της παράστασης νίκης, δίνει άλλωστε σαφές προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, με 59% (Public Issue για τον Σκάι). Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στην Ντι Τσάιτ γύρισε το χρόνο πίσω για να τονίσει πως ήταν από καιρό έτοιμος: «Αν δεν είχαν κινήσει θεούς και δαίμονες για να μας αποτρέψουν από την εξουσία, η Ελλάδα δεν θα είχε τώρα ένα νέο Μνημόνιο», είπε στον Γερμανό δημοσιογράφο για τις πρόσφατες εκλογές και συμπέρανε: «Θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που είμαστε σήμερα. Η χώρα έχασε μια ευκαιρία. Αλλά σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα» κατέληξε. Η ψήφος λοιπόν σώζει από το Μνημόνιο; Φτάνει ο λαός να «διορθώσει την ψήφο του», όπως ακούστηκε και παλιότερα;
Η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στο θεσμικό και από θέσεις κορυφής χαρακτήρα της πολιτικής αλλαγής που προτείνει δημιουργεί ένα σημαντικό ερώτημα που ήδη αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό στην Κουμουνδούρου: Το πρόβλημα της μη αυτοδυναμίας σε μια πιθανή εκλογική νίκη. «Εμείς θα διεκδικήσουμε στις επόμενες εκλογές, που εκτιμώ ότι δεν θα αργήσουν, τη μέγιστη δυνατή δύναμη αλλά θα επιδιώξουμε και συμμαχίες, με βάση την εντολή του ελληνικού λαού», δήλωσε στον ραδιοφωνικό Σκάι ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Ο βουλευτής Β’ Αθήνας είχε βεβαίως τα αντανακλαστικά να απορρίψει τις «μεταγραφές με υλικά κατεδαφίσεως από τα συντρίμμια του πάλαι ποτέ δικομματικού συστήματος» και να ρίξει «πόρτα» στον Μίμη Ανδρουλάκη («ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε») που έκανε μια σχετική νύξη μετά την ανεξαρτητοποίησή του, όμως κανείς δεν διευκρινίζει τον ορίζοντα των πιθανών συμμάχων, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι και μεγάλος αν εξαιρέσει κανείς τον παλιό δικομματισμό. «Μπορεί να υπάρξουν και άλλα σχήματα, εδώ καταρρέει το σύμπαν εντός του μνημονιακού χώρου», είπε με χαρακτηριστική αοριστία ο Πάνος Σκουρλέτης μιλώντας στο Μέγκα, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο πλειοψηφίας αλλά όχι αυτοδυναμίας του κόμματος. Πάντως, τα μοναδικά σημερινά σχήματα που αποτελούν πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους σε μια κυβέρνηση «με κορμό» τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μνημονιακή ΔΗΜΑΡ και οι δεξιοί αλλά αντιμνημονιακοί Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου. Αυτή είναι η «γενιά της ανατροπής»;
(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 11-11-2012)
Γιώργος Λαουτάρης 