Πάλης ξεκίνημα για τις πολιτικές αποφάσεις του «ιδρυτικού» Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σήμανε η δημοσιοποίηση των θέσεων και των προτεινόμενων τροποποιήσεων. Εκτός από την ηγεσία, που έχει βάλει τη σφραγίδα της στη διαμόρφωση της πολιτικής και οργανωτικής μορφής του κόμματος με την καθημερινή της δραστηριότητα τους μήνες μετά τις εκλογές, όλα τα ρεύματα απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν ανοιχτά, ενόψει των συνεδριακών διαδικασιών που θα είναι και οι αποφασιστικές.
Στις τροπολογίες κρίνεται η πολιτική φυσιογνωμία του νέου φορέα
Η αντιπαράθεση αφορά τα λιγότερο ή περισσότερο γνωστά πεδία από το προηγούμενο διάστημα ως προς το πολιτικό σκέλος της συζήτησης: Πολιτικές πρωτοβουλίες ως προς το χρέος και τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, στάση έναντι του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και του ευρώ, πολιτικές συμμαχίες. Φυσικά συζητείται και η οργανωτική φυσιογνωμία με την κατάρτιση του καταστατικού. Χαρακτηριστική της αντιπαράθεσης είναι η τοποθέτηση της Αριστερής Πλατφόρμας που κάνει λόγο για ανάγκη ενός «δεύτερου κύματος ριζοσπαστικοποίησης, πολιτικής, προγραμματικής, κινηματικής και ιδεολογικής» και δηλώνει πως είναι ξένος για το ΣΥΡΙΖΑ «ο συμβιβασμός και οι γέφυρες με τις δυνάμεις του συστήματος για να κερδίσουμε την ανοχή ή τη συναίνεσή τους». Η Αριστερή Πλατφόρμα διαπιστώνει την αποστασιοποίηση του κόμματος από τις κινηματικές διεργασίες και επισημαίνει ότι «ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ρόλος κυανόκρανου παρατηρητή ή έξωθεν σχολιαστή των κοινωνικών αντιδράσεων και κοινωνικών αγώνων».
Ως προς τα ευρωπαϊκά και το κοινό νόμισμα γίνεται και η μεγαλύτερη συζήτηση. «Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα υποκύψουμε σε εκβιασμούς και τελεσίγραφα που θα ακυρώνουν την εξαγγελθείσα πολιτική μας και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού», αναφέρει κάπως αόριστα η σχετική τροπολογία που κατέθεσε ο Νέος Αγωνιστής και το Δίκτυο Αριστερών Σοσιαλιστών. «Η ΕΕ αποδείχθηκε θεσμός ισχυροποίησης των ισχυρών σε βάρος των ασθενέστερων», διαπιστώνει με δική της προσθήκη η Μαρία Φραγκιαδάκη. Η νέα «Κομμουνιστική Τάση» στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ «πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα», την ίδια στιγμή που διαπιστώνει «συντηρητική μετατόπιση της ηγεσίας».
Πιο ολοκληρωμένα, η τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας υπογραμμίζει την ανάγκη «για ένα όχι μέχρι το τέλος στην τρόικα, τα μνημόνια και τους εκβιασμούς», υπογραμμίζει ότι «τόσο η ευρωζώνη όσο και η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επαναθεμελιώνονται αλλά μόνο ανατρέπονται» και σημειώνει ότι ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να προετοιμαστεί για την «αναπόφευκτη σύγκρουση με την ευρωζώνη του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, περιλαμβανομένης, αν χρειαστεί, και της εξόδου από την ευρωζώνη». Όπως συμπληρώνει, «η θέση καμιά θυσία για το ευρώ δεν είναι επαρκής και πρέπει να συμπληρωθεί».
Διαφωνία εντοπίζεται όμως και στο κεντρικό ζήτημα των προγραμματικών στόχων του κόμματος. Οι θέσεις της πλειοψηφίας απαριθμούν ως δεσμεύσεις: Πρώτον, να δημιουργήσει «ασπίδα κοινωνικής προστασίας που θα αποσοβήσει την ανθρωπιστική καταστροφή», δεύτερον, να ακυρώσει «τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους στη Βουλή όπου ψηφίστηκαν», τρίτον, «να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις και να ακυρώσουμε τους επαχθείς όρους τους με βασικό δεδομένο ότι το ζήτημα του δημοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβλημα». Οι «δεσμεύσεις» συμπληρώνονται από το τέταρτο σημείο, «να επιτύχουμε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση των ελλειμμάτων». Στον αντίποδα, η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε μεταξύ άλλων τους εξής πέντε προγραμματικούς στόχους: Διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους, ακύρωση – κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις και εργατικό και κοινωνικό έλεγχο στην παραγωγή και το κράτος.
Παρεμφερείς αναζητήσεις έχει και η ΑΝΑΣΑ (ΑΚΟΑ, ΡΟΖΑ, Οικοσοσιαλιστές και τμήμα του Κόκκινου) που ως προγραμματικές αιχμές προκρίνει την «άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, καταγγελία των δανειακών συμβάσεων», την «αναστολή πληρωμών στους τόκους του δημόσιου χρέους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του» και την «εθνικοποίηση των τραπεζών». Σύνεδροι, τέλος, που πρόσκεινται στην ΚΟΕ, κατέθεσαν ένα κείμενο συμβολής όπου χωρίς αιχμές πάνω στα υπό συζήτηση θέματα, τονίζεται η πρόταση για μια «νέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση», συστήνεται η «συγκεκριμένη συνεργασία-συμμαχία και ενεργητική πολιτική του Νότου ενάντια στην γερμανική Ευρώπη» και υπογραμμίζεται η θέση για μια «αριστερή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας».
Τέλος, ξεχωρίζει η πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας για ένα «αριστερό πολιτικοκοινωνικό μέτωπο», όπου προτείνεται «μια συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ» αλλά και «με άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας».
(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 2/6/2103)
Γιώργος Λαουτάρης 