Της μόδας η ανεξαρτητοποίηση στα Δημοτικά Συμβούλια

Μια απλή ματιά στις τοπικές ειδήσεις του τελευταίου μήνα είναι αποκαλυπτική για τα βασικά θέματα που απασχολούν τα Δημοτικά Συμβούλια σε όλη τη χώρα: Η ανεξαρτητοποίηση συμβούλων! Μέσα στις τελευταίες 30 ημέρες εντοπίσαμε μετά από μια πρόχειρη αναζήτηση ανεξαρτητοποιήσεις στους Δήμους Χανίων, Ρόδου, Ξηρομέρου, Πύδνας-Κολινδρού, Σαλαμίνας, Φερών, Λουτρακίου, Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Νέας Ιωνίας, Βριλησσίων, Σπετσών, Ναυπακτίας, Λυκόβρυσης – Πεύκης και Παλλήνης. Δεν παραλείπουμε ασφαλώς τους «δικούς» μας Δήμους Γλυφάδας και Αλίμου. Αλλά και τις μαζικές αποχωρήσεις που σημειώθηκαν στο Αίγιο (τέσσερις σύμβουλοι) και στο Δήμο Ναυπλιέων (έξι σύμβουλοι). Ασφαλώς, η συντριπτική πλειοψηφία των παραιτηθέντων προέρχεται από την παράταξη της πλειοψηφίας.

Σύμφωνα με την πιο επιεική ερμηνεία του φαινομένου, οι ανεξαρτητοποιήσεις αυτή την εποχή έχουν να κάνουν με την οριστική δρομολόγηση του δημοτικού έργου. Είναι δηλαδή η στιγμή που μπορεί να κρίνει κανείς αν η δημοτική αρχή τήρησε ή όχι της δεσμεύσεις της. Σύμφωνα με την πιο …πονηρεμένη ερμηνεία, η προεκλογική περίοδος έχει άτυπα ξεκινήσει, οπότε τα αυτοδιοικητικά στελέχη αναδιατάσσουν τις συμμαχίες τους, ενόψει του ερχόμενου εκλογικού αγώνα. Και το πρώτο βήμα για μια πολιτική …κωλοτούμπα είναι η ανεξαρτητοποίηση.

Η προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει, οπότε οι σύμβουλοι αναδιατάσσουν τις συμμαχίες τους

Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν είχαν άμεση αντανάκλαση στο παραγόμενο δημοτικό έργο. Διότι η μετακόμιση στα «απέναντι» έδρανα για κάποιο σύμβουλο που δηλώνει ότι δεν τον εκφράζει πλέον η παράταξη με την οποία εκλέχθηκε, για να έχει κάποια συνέπεια, πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύεται με την αντίστοιχη μετακίνηση σε ρόλο αντιπολιτευτικό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η Διοίκηση του Δήμου έχει χάσει τη «δεδηλωμένη» σύμφωνα με κοινοβουλευτικούς όρους, αλλά ως γνωστόν στους Δήμους και τις Περιφέρειες δεν προβλέπονται πρόωρες εκλογές. Έτσι όμως, ανατρέπεται εκ των πραγμάτων η πρόβλεψη του εκλογικού νόμου να διαθέτει η πλειοψηφούσα παράταξη ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι αναλογική δύναμη, προκειμένου να υλοποιεί το ψηφισμένο προεκλογικό της πρόγραμμα χωρίς προβλήματα. Είναι μήπως αυτό το απαραίτητο κόστος της δημοκρατίας, όπως λένε ορισμένοι; Ή μήπως είναι απλώς η συνέπεια των χωρίς ιδεολογικές αρχές, ευκαιριακών και τυχοδιωκτικών συμμαχιών, που χαρακτηρίζουν την αυτοδιοίκηση σε προεκλογικές περιόδους;

Ένα στοιχείο που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι πως σύμφωνα με τον «Καλλικράτη», οι θέσεις του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά και των μελών των Επιτροπών (Οικονομική, Ποιότητας Ζωής κ.λπ.) δεν είναι προσωποπαγείς αλλά ανήκουν στην πλειοψηφούσα παράταξη. Αυτό σημαίνει ότι τυχόν ανεξαρτητοποίηση προσώπων που έχουν εκλεγεί στις θέσεις αυτές, επιφέρει αυτομάτως και παραίτηση από το αξίωμα. Για το λόγο αυτό παρατηρείται συχνά σύμβουλοι να αντιπολιτεύονται σφοδρά τη Δημοτική Αρχή με την οποία έχουν εκλεγεί, αλλά να μην ανεξαρτητοποιούνται. Αν μπορούσαν να κρατήσουν τη θέση τους, οι δηλώσεις ανεξαρτητοποίησης θα πλήθαιναν κατά πολύ.

Το νέο εκλογικό σύστημα ευνοεί περαιτέρω τις προσωπικές στρατηγικές

Μια νέα παράμετρος στην τρέχουσα δημοτική περίοδο, που μπορεί να γίνει καταλύτης, είναι η σχεδιαζόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αν υιοθετηθεί η απλή αναλογική στην εκλογή δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, αυτομάτως θα αποδεσμευτούν πλήρως οι υποψήφιοι από το παραταξιακό άρμα που μέχρι σήμερα τους εξασφάλιζε την εκλογή. Αφού ένα τέτοιο σύστημα ευνοεί μια προσωπική στρατηγική, τότε υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι το κύμα των ανεξαρτητοποιήσεων θα μετατραπεί σε πραγματικό τσουνάμι!

Η παγίδα των υπερεξουσιών

Η πολιτική αυτονόμηση των δημοτικών συμβούλων και η αδυναμία παραγωγής δημοτικού έργου είναι μια ακόμη όψη της επιχειρούμενης αλλαγής του εκλογικού νόμου, με τη διάλυση των παρατάξεων και την εκλογή συμβούλων και δημάρχων σε χωριστές λίστες. Το γεγονός αυτό δεν διαφεύγει από τις ανησυχίες όσων σχεδιάζουν το μέλλον των εκλογικών αναμετρήσεων στους Δήμους και προς θεραπεία του κενού αυτού, μελετούν τη λύση των υπερεξουσιών στο Δήμαρχο. Με λίγα λόγια, το Δημοτικό Συμβούλιο θα μετατραπεί σε ένα γήπεδο «Β Εθνικής» όπου θα συζητούνται εν μέσω αντεγκλήσεων τα μικρότερης σημασίας ζητήματα, την ίδια στιγμή που τα κεφαλαιώδη θα αποφασίζονται στο κλειστό γραφείο του Δημάρχου.

Πρόκειται για μια πολύ αρνητική εξέλιξη, αν τελικώς δρομολογηθεί. Αντί για τη δημοκρατική εμβάθυνση στην πολιτική συμφωνία, την προώθηση της κοινωνικής συμμετοχής στις τοπικές αποφάσεις, την ενίσχυση του αυτοδιοίκητου των πόλεων επιλέγεται το αντίθετο μοντέλο: Αυτό του Δημάρχου εκτελεστή εντολών της κεντρικής εξουσίας, που δεν θα δίνει λογαριασμό και θα λογοδοτεί σε ένα σώμα το οποίο δεν δεσμεύεται από καμιά πολιτική συμφωνία. Τότε όμως, αντί για μεμονωμένους ανεξαρτητοποιημένους συμβούλους, θα έχουμε ένα συμβούλιο ανεξαρτήτων, με ό,τι αυτό σημαίνει.

(Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 19-10-2013)

Απορρίπτουν μια «ελευθερία ανάπηρη»

Συντονισμό φορέων και οργάνωση ενωτικής διαδήλωσης ενάντια στον φασισμό αλλά και την κυβερνητική πολιτική, πρότεινε η Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ). Η Κίνηση παραχώρησε την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013 συνέντευξη Τύπου μαζί με την Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στους δημοσιογράφους (Γιώργος Παυλόπουλος), την Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας (Γιάννης Ραχιώτης), το Δίκτυο Πανεπιστημιακών (Γιάννης Μαΐστρος) και την Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (Πέτρος Κωνσταντίνου). Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 22 Οκτωβρίου, στις 6 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ με το εύγλωττο θέμα «το μνημονιακό τόξο, το φασιστικό βέλος και οι λαϊκές ελευθερίες της εποχής μας» και ομιλητές τους Κώστα Αρβανίτη, Μανώλη Αρκολάκη, Δημήτρη Καλτσώνη, Γιώργο Κασιμάτη και Γιώργο Κατρούγκαλο. Η «ενωτική αντικυβερνητική, δημοκρατική και αντιφασιστική διαδήλωση του μαζικού κινήματος υπέρ των λαϊκών ελευθεριών» θα γίνει σε χρόνο που θα συναποφασιστεί με άλλους φορείς.

Παρατηρητήριο Δικαιωμάτων και ενωτική αντιφασιστική διαδήλωση προτάθηκε στη συνέντευξη Τύπου

Καθόλου τυχαία στο άνοιγμα της συνέντευξης ο Κώστας Μάρκου ευχαρίστησε για την παρουσία τους δύο εκπροσώπους των επιστρατευμένων κλάδων, δηλαδή την ΟΛΜΕ και τους εργαζόμενους του μετρό που πήραν το λόγο για ένα χαιρετισμό. Άλλωστε, το πνεύμα των σύντομων τοποθετήσεων μετέφερε την αγωνία για τη βαθμιαία αλλά ποιοτικά ανώτερη αναίρεση θεμελιωδών δικαιωμάτων σε μια σειρά από κρίσιμους χώρους.

Μιλώντας για τα πανεπιστήμια, ο Γιάννης Μαΐστρος παρέθεσε τα πρόσφατα δημοκρατικά ολισθήματα που μιλούν από μόνα τους: Την κατάργηση του ασύλου και το άνοιγμα θυρών των ΑΕΙ από τα ΜΑΤ με τροχό, την υπουργική απόφαση για την απόλυση των εργαζομένων στα πανεπιστήμια ως προοίμιο απολύσεων και εκπαιδευτικού προσωπικού, τις συνδικαλιστικές και φρονηματικές διώξεις που υφίστανται οι πανεπιστημιακοί Τάκης Πολίτης, Δημήτρης Πατέλης, Κώστας Κάππας αλλά και σύλλογοι φοιτητών. «Αυτός ο φασισμός δεν έχει ξαναγίνει» συμπέρανε ο Γ. Μαΐστρος.

Παίρνοντας το λόγο ο Γιάννης Ραχιώτης, ανέπτυξε γιατί οι διώξεις της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση σαν νομικά εργαλεία καταστολής. Χαρακτήρισε «φασιστικής έμπνευσης νομοθετήματα» αυτά που ποινικοποιούν το φρόνημα και τις προθέσεις, όπως τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα και σημείωσε εμφατικά ότι «δεν πρέπει να νομιμοποιήσουμε ένα αντιδραστικό νομοθέτημα επειδή τώρα χρησιμοποιείται εναντίον της Χρυσής Αυγής». Περαιτέρω, στάθηκε στη θεωρία των «δύο άκρων», σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι αποσκοπεί στη «νομιμοποίηση των φασιστικών οργανώσεων και φασιστικών πρακτικών» την ίδια στιγμή που εμφανίζει «τη βαρβαρότητα της κυβερνητικής πολιτικής ως σωφροσύνη και μετριοπάθεια».

«Νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη αλλά αυτό που λένε τα ΜΜΕ» υπογράμμισε ο Γιώργος Παυλόπουλος, φωτίζοντας την πλευρά των σύγχρονων ιδεολογικών μηχανισμών που λειτουργούν σαν «βιομηχανία κατασκευής υπηκόων», όπως χαρακτηριστικά είπε. Ο ομιλητής αναφέρθηκε διεξοδικά στο παράδειγμα της λειτουργίας της ΕΡΤ μετά το κυβερνητικό «λουκέτο» ως δείγμα της πραγματικής ανάγκης για μια δημόσια τηλεόραση. «Θα κάνουμε μεγάλο λάθος αν αφήσουμε να πάει χαμένη αυτή η υπόθεση», ανέφερε για να δώσει έμφαση στο ότι «επί 4 μήνες λειτουργεί υπό κατάληψη και έλεγχο των εργαζομένων της». Ο Γιώργος Παυλόπουλος πρότεινε ακόμη να συσταθεί ένα «Παρατηρητήριο Παραβιάσεων Δικαιωμάτων», για τη συνεχή εγρήγορση του δημοκρατικού κινήματος υπεράσπισης των ελευθεριών.

Για την «καταστολή στην υπηρεσία του ρατσισμού» μίλησε ο Πέτρος Κωνσταντίνου. Ανέφερε τις ανήκουστες μέχρι πρόσφατα διώξεις που υφίσταται η ΚΕΕΡΦΑ για τις αποκαλύψεις της στο κολαστήριο μεταναστών της Αμυγδαλέζας. Για μια ανακοίνωση της Κίνησης διώκεται ο ίδιος ο Πέτρος Κωνσταντίνου, ως συντονιστής της, σε μια φιλοναζιστική πρακτική φίμωσης μιας αποκαλυπτικής φωνής υπέρ των αδυνάτων. Ο ομιλητής αναφέρθηκε επίσης στη ρατσιστική δολοφονία του Πακιστανού Σαχτζάτ Λουκμάν που μαχαιρώθηκε με χρυσαυγίτικο τρόπο αλλά καμία σχετική δίωξη δεν ασκήθηκε, όπως και σε «ορφανές» ρατσιστικές δολοφονίες, με ενδεικτική αυτή ενός Πακιστανού διανομέα το 2009 στον Άγιο Παντελεήμονα. Στο πνεύμα αυτό, ο Πέτρος Κωνσταντίνου κατήγγειλε τη σωρεία εγκληματικών ενεργειών της ΕΛΑΣ σε αστυνομικά τμήματα και τις σχέσεις της με τη Χρυσή Αυγή σε αυτό το επίπεδο.

Η ΚΕΔΔΕ, όπως ανέπτυξε η Αγγελική Χρονοπούλου, προβάλει «ένα πλαίσιο επιθετικών διεκδικήσεων για τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού μας», για να αναδείξει «τις κατακτήσεις που χρειάζονται στην εποχή μας» τις οποίες σκοπεύει «να τις επιβάλλει με τον αγώνα του το μαζικό κίνημα». Και κλείνοντας υπογράμμισε ότι «δεν θα καταδικάσουμε τη βία από οπουδήποτε και αν προέρχεται», διότι «αυτό που καταγγέλλουν η κυβέρνηση και τα τηλεδικεία ως εξτρεμιστική εγκληματική βία και τρομοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από τη νόμιμη αυτοάμυνα του λαού απέναντι στη βία των Ταγμάτων Εφόδου του Δένδια, του Σαμαρά και του Βενιζέλου».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 20-10-2013)

Απολύσεις και ιδιώτες στην καθαριότητα των Δήμων;

Αν η επιχείρηση «σοκ και δέος» με την επίδειξη της κυβερνητικής αποφασιστικότητας και πυγμής πέτυχε στις περιπτώσεις της ΕΡΤ και της Δημοτικής Αστυνομίας, τίποτε δεν αποκλείει τη γενίκευση του μοντέλου. Γι’ αυτό και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η αποκάλυψη που έκανε η ιστοσελίδα aftodioikisi.gr ότι σε υψηλότατο κυβερνητικό επίπεδο έχει συζητηθεί και δρομολογείται η κατάργηση των υπηρεσιών καθαριότητας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η ανάθεση του έργου σε ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες θα εξυπηρετούν τις ανάγκες καθαριότητας που έχει στο σύνολό του το Δημόσιο. Σύμφωνα μάλιστα με το δημοσίευμα, έχει ήδη γίνει γίνει εκτίμηση του δημοσιονομικού οφέλους από αυτή τη ρύθμιση και κρίθηκε ότι είναι συμφέρουσα.

Η «λύση» της ολοσχερούς ιδιωτικοποίησης της καθαριότητας με την παράλληλη τοποθέτηση σε διαθεσιμότητα (ή ορθότερα, στον προθάλαμο της απόλυσης) του σχετικού προσωπικού θα έρθει ενδεχομένως να εκτονώσει τις έντονες πιέσεις της τρόικας να ολοκληρωθεί το κύμα των 12.500 διαθεσιμοτήτων ως τον Δεκέμβριο. Η κυβέρνηση φέρεται να ζητά παράταση, με άγνωστο μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα της σχετικής διαπραγμάτευσης. Στις συζητήσεις των επιτελών του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης που αναζητούν όλη αυτή την περίοδο υποψήφιους κλάδους και τομείς του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα για να ικανοποιηθούν οι μνημονιακοί στόχοι μείωσης του προσωπικού, έχουν όπως όλα δείχνουν θέσει τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων ψηλά στη «μαύρη λίστα» για μια σειρά από λόγους.

Έτοιμα σενάρια κοινωνικού αυτοματισμού για να δικαιολογηθεί η κατάργηση των υπηρεσιών

Όπως συνέβη στην ΕΡΤ και τη Δημοτική Αστυνομία, οι υπάλληλοι της καθαριότητας στους Δήμους θεωρούνται εύκολοι στόχοι από την άποψη της επικοινωνιακής διαχείρισης των απολύσεών τους. Πρώτον, υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη ότι το προσωπικό που προσλαμβάνεται στις θέσεις αυτές πολύ γρήγορα «δραπετεύει» από το πόστο του, για να στελεχώσει άλλες υπηρεσίες σε θέσεις γραφείου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι πάντα κάποιοι συμβασιούχοι, με άθλιες εργασιακές σχέσεις μικρού …μήκους και χαμηλής αμοιβής, μαζεύουν τα σκουπίδια και αυτοί είναι που θα την πληρώσουν. Δεύτερον, η κυβέρνηση πατά και πάλι στη γενικευμένη πεποίθηση ότι οι υπάλληλοι των δήμων προσλαμβάνονται στο μεγαλύτερο βαθμό με πελατειακές σχέσεις και ρουσφέτια, γεγονός που κάνει πολλούς να μην στενοχωρούνται για τις απολύσεις αυτές. Αλλά ο κοινωνικός αυτοματισμός και η υποκίνηση «εμφυλίου» της μιας κοινωνικής ομάδας απέναντι στην άλλη, είναι ένας πολύ ολισθηρός δρόμος. Τρίτον, το κυβερνητικό επιτελείο ποντάρει πάνω στην αγανάκτηση πολλών πολιτών από τις απεργίες του προσωπικού της καθαριότητας, γεγονός που μπορεί να πείσει αρκετούς για την αναγκαιότητα της ιδιωτικοποίησης. Κι εδώ όμως πρέπει να σημειωθεί ότι η απεργία είναι ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, το οποίο ασφαλώς και αφορά και στον ιδιωτικό τομέα. Τέλος, οι οδοκαθαριστές και οι υπόλοιποι υπάλληλοι της καθαριότητας μπορούν να αποτελέσουν την ιδανική δεξαμενή για αποχωρήσεις από το Δημόσιο, καθώς το καθεστώς διαθεσιμότητας γι’ αυτούς σημαίνει σίγουρη απόλυση, δεδομένου ότι κατά κύριο λόγο έχουν χαμηλά προσόντα.

Δεν πρόκειται για μείωση προσωπικού αλλά για βίαιη αναδιάρθρωση των συνθηκών εργασίας

Άλλωστε, το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης του τομέα καθαριότητας έχει ήδη δοκιμαστεί ευρέως σε πολλούς τομείς του Δημοσίου. Στα πανεπιστήμια «καθαρίζουν» μόνο υπάλληλοι εργολάβων και εδώ αξίζει να θυμηθεί κανείς τις πολύμηνες κινητοποιήσεις του προσωπικού στο ΑΠΘ για τις αμοιβές τους. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι πάλι εργολάβοι που έχουν αναλάβει την καθαριότητα, σε μια τόσο …αρμονική εργασιακή κατάσταση, που όλο το πανελλήνιο θυμάται τη δολοφονική απόπειρα κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Και βέβαια, το μοντέλο αυτό έχει ήδη δοκιμαστεί με την πολύ πρόσφατη απόφαση που έθεσε σε διαθεσιμότητα τις καθαρίστριες του υπουργείο Οικονομικών.

Στην πραγματικότητα βέβαια, η επιλογή αυτή δεν «μικραίνει» το κράτος. Απλώς, μειώνει το κόστος μιας υπηρεσίας με την ανάθεση σε εργολάβο, ο οποίος για να μπορεί να έχει κέρδος πρέπει να συμπιέσει δραματικά τις αμοιβές του προσωπικού. Επομένως, δεν γίνεται μείωση προσωπικού, αλλά ριζική αναδιάρθρωση των συνθηκών εργασίας, προς το χειρότερο.

Φέρνουν το θέμα στο Κοινοβούλιο

Τις απαντήσεις της κυβέρνησης πάνω στο θέμα αυτό περιμένουν μετά από ερώτησή τους οι βουλευτές του Άρματος Πολιτών, Γιάννης Δημαράς και Γαβριήλ Αβραμίδης. Στο κείμενό τους που απευθύνεται στον υπουργό Εσωτερικών και κατατέθηκε την Τρίτη, διατυπώνουν τις ερωτήσεις:

1. Επιβεβαιώνει το υπουργείο σας την πρόθεση της κυβέρνησης να πλήξει τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες καθαριότητας; Εάν ναι, έχει έτοιμο πρόγραμμα αποκατάστασης των εργαζόμενων στην καθαριότητα των δήμων με την εφαρμογή σχεδίου ανακατανομής και όχι διαθεσιμότητας και απολύσεων;

2. Πόσο βέβαιο είναι ότι το δύσκολο κι επικίνδυνο με τις επιβαρυντικές για την υγεία τους έργο –προσφορά στο κοινωνικό σύνολο– που με αυτοθυσία προσφέρουν, θα μπορέσουν ιδιωτικές εταιρείες να αναπληρώσουν;

3. Αγνοεί η κυβέρνηση ότι πίσω από τους αριθμούς και τις οικονομοτεχνικές συγκριτικές μελέτες κάποιων μανδαρίνων και της τρόικα υπάρχουν φτωχοί εργαζόμενοι που προσφέρουν;

Δεν γνωρίζουμε αν και τι θα απαντήσει η κυβέρνηση. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποτελέσει και αυτό το πεδίο μια ευκαιρία του πρωθυπουργού για δυσάρεστους αιφνιδιασμούς.

(Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 12-10-2013)

Μια Αριστερά …Βρυξελλών

Ένα άκομψο αστείο που ίσως αντανακλά τις διαθέσεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε μπροστά στις κάμερες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς. «Είμαστε και οι δύο πολιτικοί της Αριστεράς, ο κύριος Τσίπρας είναι κάπως πιο αριστερός από εμένα, αλλά μπορεί να διορθωθεί σιγά σιγά», είπε χαμογελώντας. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, απέκρουσε βέβαια το αστείο, ωστόσο επί της ουσίας δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να γίνει ένας …αριστερός των Βρυξελλών.

Στις επίμονες ερωτήσεις δημοσιογράφων, σχετικά με το αν θα είναι επικεφαλής της ευρω-αριστεράς για την προεδρία της ΕΕ, ο Αλέξης Τσίπρας άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Μάλιστα, αρκέστηκε να πει ότι «δεν αποτέλεσε αντικείμενο της επίσκεψής μου το θέμα αυτό», ενώ απαντώντας στο ίδιο ερώτημα, η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, Γκ. Τσίμερ, είπε χαρακτηριστικά ότι προσωπικά θεωρεί «πάρα πολύ ωραίο, καταπληκτικό, το να έχουμε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, έναν πολιτικό, Ευρωπαίο, να τεθεί επικεφαλής της προτάσεως της ευρωπαϊκής Αριστεράς».

Επιπλέον, κατά τις δηλώσεις του δίπλα στον Μάρτιν Σουλτς, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε πως «συμφωνήσαμε για την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών» αλλά και για «τον κρίσιμο ρόλο της Κομισιόν στην αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Η αδιαπραγμάτευτη επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ και τους θεσμούς της ως πεδίο διεξόδου από την κρίση τονίστηκε και στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας με τον ευρωβουλευτή του κόμματος, Νίκο Χουντή. «Η δική μας η στρατηγική, η στρατηγική της κοινωνικής σωτηρίας στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, είναι μία φίλο-ευρωπαϊκή στρατηγική», ανέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας.

Παράλληλα, η ηγεσία της Κουμουνδούρου καλλιεργεί τις προσδοκίες ότι η πολιτική αλλαγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα προκύψει από …μόνη της: «Είναι αναγκασμένη η ευρωπαϊκή ηγεσία να πάρει αποφάσεις ή αλλιώς θα βρεθούμε πολύ γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδα που θα αφορούν το ίδιο το μέλλον και την ίδια τη συνοχή της Ευρώπης», είπε ο Αλέξης Τσίπρας για να συμπληρώσει ότι μόνος αρωγός σε αυτή την κατεύθυνση είναι οι …εκλογές: «Θα αναγκαστεί η ευρωπαϊκή ηγεσία, σε αλλαγή προσανατολισμού και σε διορθώσεις», τόνισε για μια ακόμη φορά, προσθέτοντας: «Εάν το αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων και στις χώρες ξεχωριστά αλλά και ιδιαίτερα στις ευρωπαϊκές εκλογές, δώσει και ένα ισχυρό μήνυμα αλλαγής, νομίζω ότι, τότε θα μπορούμε, να μιλάμε και να ελπίζουμε για αλλαγή πορείας».

Πάντως, η πρόταση για το χρέος που κόμισε στις Βρυξέλλες ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνιστά κάποια τομή με την ακολουθούμενη σήμερα πολιτική. Οι προτάσεις που ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας στον πρόεδρο της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Χ. Σβόμποντα, ήταν για παράδειγμα η σύγκληση Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το χρέος και ένα πρόγραμμα επενδύσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 7-10-2013)

Αυτοδιοίκηση και Χρυσή Αυγή

Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη δρομολόγησε ήδη σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, από τις οποίες δεν εξαιρείται η αυτοδιοίκηση. Ούτως ή άλλως, η σύλληψη της ηγεσίας και βουλευτών της Χρυσής Αυγής ανατρέπει άρδην όλο τον πολιτικό σχεδιασμό που είχε επεξεργαστεί ο Νίκος Μιχαλολιάκος και οι επιτελείς του. Η αποφυλάκιση των Κασιδιάρη, Παναγιώταρου και Μίχου υπό όρους την Τετάρτη από τις εισαγγελικές αρχές έδειξε ότι η υπόθεση της νομικής δίωξης κατά των στελεχών της Χρυσής Αυγής δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο νόμιζαν αρκετοί στην αρχή. Ίσως μάλιστα αποδειχτεί πολύ δύσκολη. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική βούληση της κυβέρνησης είναι να θέσει εκτός νομιμότητας με κάθε τρόπο, έμμεσο ή άμεσο, το ίδιο το κόμμα και όχι μόνο τα στελέχη του.

Να κηρύξουν ανεπιθύμητους τους νοσταλγούς του ναζισμού καλεί τα δημοτικά συμβούλια η ΚΕΔΕ

Οι τοπικές εκλογές έχουν την ιδιομορφία η σύνδεση των υποψηφίων με τα πολιτικά κόμματα να είναι στον ένα ή τον άλλο βαθμό έμμεση. Για το λόγο αυτό, δεν είναι απίθανο η Χρυσή Αυγή να εκμεταλλευτεί το αυτοδιοικητικό καμουφλάζ ώστε να αποτελέσει η κάλπη των Δήμων και των Περιφερειών, το πεδίο όπου θα πραγματοποιήσει μια «αντεπίθεση», διεκδικώντας εκ νέου θέση στο πολιτικό προσκήνιο. Για το λόγο αυτό, από τις πρώτες ημέρες μετά την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης λαμβάνουν τα μέτρα τους.

Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό ρεύμα υπέρ της Χρυσής Αυγής απειλούσε να αλλάξει πολλά στον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας. Αυτό όχι επειδή υπήρχε ή υπάρχει βάσιμη υπόνοια εκλογής χρυσαυγιτών στις δημοτικές αρχές, αλλά κυρίως λόγω των αντισυσπειρώσεων που θα δημιουργούσαν για να αποτραπεί η προοπτική αυτή. Για παράδειγμα, τυχόν υποψηφιότητα του Ηλία Κασιδιάρη στο Δήμο Αθηναίων, όπως φημολογούταν έντονα ότι θα ήταν η επιλογή του «αρχηγού», σύμφωνα με μετρήσεις υπήρχαν πιθανότητες να περάσει στον δεύτερο γύρο. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι τέτοιο θυμίζει τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2002, όταν ο Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε τον υποψήφιο των σοσιαλιστών Λιονέλ Ζοσπέν και αναμετρήθηκε στον δεύτερο γύρο με τον Ζακ Σιράκ. Βεβαίως ο Λεπέν έχασε, κατάφερε όμως ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στους σοσιαλιστές, ενώ συσπείρωσε στο πρόσωπο του δεξιού Σιράκ όλο το εκεί «συνταγματικό τόξο». Πέρα όμως από τα σενάρια, το υπαρκτό ενδεχόμενο να γεμίζουν τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια με πολιτευτές και οπαδούς της Χρυσής Αυγής, που θα επαναλάμβαναν χωρίς καμία αναστολή, όποια προκλητική στάση τήρησαν μέχρι σήμερα και οι χρυσαυγίτες βουλευτές, θα έθετε όλο τον κόσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης μπροστά σε εντελώς νέα και πολύ επικίνδυνα φαινόμενα.

Είναι βέβαιο ότι αυτές οι σκέψεις περνούσαν καιρό από τα σχέδια των παραγόντων της αυτοδιοίκησης στη χώρα. Ήρθε όμως το αποτρόπαιο έγκλημα της Νίκαιας για να επιταχύνει όλες τις εξελίξεις. Μπροστά σε αυτή την προσπάθεια μπήκε η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας που ανέλαβε πρωτοβουλία ώστε «η δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής να ξεριζωθεί όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα αλλά και από την κοινωνία». Σε ό,τι αφορά τους δημάρχους, αποφασίστηκαν οι εξής ενέργειες: Αρχικά, η διοργάνωση μαζί με την Ένωση Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ) μεγάλης συγκέντρωσης κατά του ναζισμού και του φασισμού στο Σύνταγμα. Σχεδιασμός υπάρχει αντίστοιχες κινητοποιήσεις να διοργανωθούν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Επίσης, η ΚΕΔΕ θα προχωρήσει στην έκδοση έντυπου και οπτικοακουστικού υλικού με αναφορά στις θηριωδίες την περίοδο της κατοχής στην πατρίδα μας και το Ολοκαύτωμα. Στόχος της Ένωσης είναι το υλικό να διανεμηθεί σε όλη τη χώρα και κυρίως στα σχολεία σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, τους καθηγητές και τους μαθητές. Επίσης, η ΚΕΔΕ καλεί τους δημάρχους να προχωρήσουν άμεσα σε συσκέψεις και συζητήσεις με τοπικούς φορείς, συλλόγους, την εκπαιδευτική και τη μαθητική κοινότητα προκειμένου να δημιουργηθεί κίνημα κατά του φασισμού και του ναζισμού στη χώρα. Τέλος, καλεί τα Δημοτικά Συμβούλια με αποφάσεις τους να απομονώσουν και να κηρύξουν ανεπιθύμητη στις πόλεις τους τη Χρυσή Αυγή.

Είναι όμως τόσο απλό να εξουδετερώσει κανείς ένα ανερχόμενο πολιτικό ρεύμα; Άλλη άποψη εξέφρασε ο δήμαρχος Νίκαιας – Ρέντη, Γιώργος Ιωακειμίδης, ο πρώτος πολίτης της πόλης από όπου εφόρμησε ο χρυσαυγίτης δολοφόνος. «Με συγκεντρώσεις και αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων δεν αντιμετωπίζεται η Χρυσή Αυγή. Όταν σε μια πόλη όπως η δική μου οι κάτοικοι ιεραρχούν ως πρώτο πρόβλημα την ανεργία, τη φτώχεια και τους μετανάστες, η Χρυσή Αυγή έχει στη διάθεσή της έναν καμβά να υφάνει όπως θέλει», είπε μιλώντας για το θέμα. Και δεν έχει άδικο…

Το μεγάλο ψέμα του Μιχαλολιάκου

Μπορεί άραγε η Χρυσή Αυγή να επικαλείται τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση για να κατοχυρώσει την πολιτική της παρουσία στα πράγματα της χώρας; Ακόμη κι αν δεν μεσολαβούσαν οι από ιδρύσεώς της τη δεκαετία του ’80 πολλαπλές εγκληματικές ενέργειες, που θέτουν ένα σοβαρό ζήτημα για τον ίδιο το σκοπό δράσης της οργάνωσης, η αναφορά των στελεχών του Μιχαλολιάκου και του ίδιου το αρχηγού στα δημοκρατικά δικαιώματα είναι απολύτως προσχηματική. Κι αυτό γιατί η ίδια η Χρυσή Αυγή είναι διακηρυγμένος εχθρός της δημοκρατίας.

 Μπορεί ο εχθρός της δημοκρατίας να την επικαλείται;

Διαβάζουμε στη «Διακήρυξη Ιδεολογικών Αρχών» της οργάνωσης, ένα ντοκουμέντο που αποτελεί εθνικοσοσιαλιστικό μανιφέστο: «Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές θεωρούμε τη δημοκρατία σαν σύστημα ιστορικά καταδικασμένο. […] Αρνούμαστε ακόμα τη δημοκρατία γιατί στηρίζεται στη θέληση των πολλών. […] Ειρήνη είναι το τέλμα και ο τάφος του κουρασμένου μαζανθρώπου, πόλεμος είναι ο διάκοσμος του εκλεκτού δημιουργού».

Αυτά μεταξύ πολλών άλλων περιέχονται στο πρόσφατο (προ των συλλήψεων) βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά, Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής, που κυκλοφορεί από τι εκδόσεις Πόλις. Ένα υπόδειγμα δημοσιογραφική έρευνας που συνθέτει όλα τα κομμάτια του παζλ και που κανείς δημοσιολόγος περί τη Χρυσή Αυγή δεν δικαιούται να μην έχει μελετήσει.

(Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 5-10-2013)