Στις συμπληγάδες της ονοματολογίας ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ενωμένη τον Φεβρουάριο του 2010. Μπροστά στις δημοτικές εκλογές του Φθινοπώρου τα διαφορετικά -όλα ενωτικά- σενάρια διχάζουν ακόμη μια φορά.

Σε σταυρόλεξο για δυνατούς και φιλόδοξους λύτες εξελίσσεται η κατάρτιση των υποψηφιοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Συνασπισμός, «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης», ΣΥΡΙΖΑ και Αλέκος Αλαβάνος διαμορφώνουν ένα μωσαϊκό αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων και τακτικών ελιγμών που ανεβάζει το πολιτικό θερμόμετρο, καθώς η ονοματολογία έχει ανάψει για τα καλά, την ίδια ώρα που στο κάδρο μπαίνει σαν σφήνα η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, οι Οικολόγοι Πράσινοι και ο λεγόμενος σοσιαλιστικός χώρος από τους διαγραμμένους του ΠΑΣΟΚ.

Όλοι μιλούν για ενότητα και ευρύτερες συσπειρώσεις, στην πραγματικότητα όμως διεξάγεται ένας χαμηλής έντασης «πόλεμος» για την επικράτηση των υποψηφίων, αφήνοντας εκτός συζήτησης πολιτικά ζητήματα πέραν του μνημονίου και της αυτονόητης απόρριψής του.

Επισήμως, ο Συνασπισμός δηλώνει ότι θα στηρίξει υποψηφιότητες που συμβολίζουν την αντίρρηση στο μνημόνιο, το ΔΝΤ και την κυβερνητική πολιτική. Η θέση αυτή βάζει στη συζήτηση ένα τόξο δυνάμεων από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τους Οικολόγους Πράσινους και διαφωνούντες από το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα ο Συνασπισμός τάσσεται υπέρ προσώπων που ξεπερνούν τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, έχει ήδη απευθυνθεί στην ανεξάρτητη βουλευτή Σοφία Σακοράφα για να ηγηθεί του ψηφοδελτίου της περιφέρειας Αττικής, ωστόσο δεν υπάρχουν ακόμα επίσημες ανακοινώσεις, καθώς όλες οι πλευρές τηρούν στάση αναμονής. Το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του Αλέκου Αλαβάνου για την Αττική, ο Συνασπισμός το απορρίπτει κατηγορηματικά. Με δηλώσεις τους κορυφαία στελέχη του Συνασπισμού την προηγούμενη εβδομάδα κατέστησαν σαφές ότι δεν θα υποστηριχθεί ο παλιός πρόεδρος. Άφησαν μάλιστα αιχμές ότι οι δημόσιες παρεμβάσεις του γίνονται για να «κάψουν» τον επίσημο σχεδιασμό. Όσο για την πιθανότητα συνεργασίας του Συνασπισμού με τη Δημοκρατική Αριστερά, ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, είπε στο Πριν ότι «εκ των πραγμάτων και από τα δείγματα γραφής που έχουμε μέχρι σήμερα, το ενδεχόμενο αυτό απομακρύνεται».

Η συμφωνία μέχρι στιγμής στο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει ονόματα, παρά μόνο κριτήρια. Πρώτο, υποψηφιότητες κατά του μνημονίου και σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Δεύτερο, αυτοδιοικητικά σχήματα που να υπερβαίνουν το ΣΥΡΙΖΑ. Η πληροφορία του Πριν ότι σε πολλούς δήμους και περιφέρειες θα επιλεγεί το μοντέλο των «ανεξάρτητων» σχημάτων με διακριτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνεται από στέλεχος της Γραμματείας του σχήματος. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, τα παλιά σχήματα που στήριζε ο Συνασπισμός θα δώσουν τη θέση τους σε «επιτροπές αγώνα» στις συνοικίες, ενώ δεν θα ακολουθηθεί η γνωστή διαδικασία επίσημης στήριξης.

Στη συζήτηση αυτή διά της σιωπής του παρενέβη καταλυτικά ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος αρνείται πεισματικά να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος στην περιφέρεια Αττικής, συντηρώντας τη σχετική φιλολογία περί της καθόδου του και ταράζοντας τις μέχρι τώρα ισορροπίες που είχαν επιτευχθεί. Επίσημα πάντως, το «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης» δεν έχει προτείνει τον Α. Αλαβάνο, μολονότι όπως είπε στο Πριν ο Αντώνης Νταβανέλλος, θεωρείται -από τις συνιστώσες που το αποτελούν- ιδανική η υποψηφιότητά του.

Το παζλ ανακατεύεται περισσότερο από τη στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μολονότι το νέο κόμμα του Φώτη Κουβέλη έχει ρητά δηλώσει ότι οι δημοτικές εκλογές δεν αποτελούν πεδίο της κεντρικής πολιτικής και ότι θα επιλέξει με αυτοδικοικητικά μόνο κριτήρια τους υποψηφίους που θα στηρίξει, με δηλώσεις του στο Πριν, ο εκπρόσωπος Τύπου Θόδωρος Μαργαρίτης τοποθετήθηκε υπέρ της υποψηφιότητας Σακοράφα. Το ενδεχόμενο κοινής καθόδου ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατικής Αριστεράς στην Αττική λοιπόν δεν είναι μακρινό, παρόλο που ΣΥΡΙΖΑ και Συνασπισμός μέχρι στιγμής τοποθετούνται αρνητικά.

Όποιο από τα παραπάνω σενάρια και σχέδια και αν επικρατήσει μέχρι το τέλος Αυγούστου, ημερομηνία που θεωρείται καταληκτική για τις συζητήσεις, γεγονός παραμένει ότι το τραπέζι γεμίζει με υποψήφιες προσωπικότητες, όχι όμως και από πολιτικές θέσεις. Το κορυφαίο ζήτημα του σχεδίου Καλλικράτης και η στάση προσώπων και σχημάτων απέναντί του δεν περιλαμβάνεται σε κανένο κριτήριο επιλογής. Το ίδιο ισχύει και για άλλα μείζονος σημασίας θέματα: Ευρωπαϊκή Ένωση και ευρώ, προοπτική των αγώνων, εργατικό κίνημα και ΓΣΕΕ. Η αντιπαράθεση γίνεται τελικά μόνο γύρω από πρόσωπα που συμβολίζουν, ενώνουν ή χωρίζουν.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 1-8-2010)

Εις τα εξ ων ΣΥΝετέθη

Παρελθόν οι μέρες ομοφωνίας στο συμμαχικό σχήμα

Φυγόκεντρες τάσεις μέσα σε πλειοδοσία ενότητας εμφανίζουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση για δημιουργία νέου κομματικού φορέα από την «Ανανεωτική Πτέρυγα» είναι αμετάκλητη και απομένουν να διευκρινιστούν μόνο οι τελευταίες λεπτομέρειες στη Συνδιάσκεψη που αρχίζει σήμερα Κυριακή.

Επικρατέστερος τίτλος του νέου κόμματος, σύμφωνα με στελέχη της «πτέρυγας», είναι «Δημοκρατική Αριστερά», όμως σε ψηφοφορία θα τεθούν και εναλλακτικά ονόματα με το συνδυασμό των επιθέτων «οικολογική», «εναλλακτική» και «νέα». Από Δευτέρα ο νέος φορέας θα εκπροσωπείται από πανελλαδική επιτροπή 120 ατόμων. Πάντως, παρά την αντικειμενική διάσπαση, οι «πόρτες» προς το Συνασπισμό δεν κλείνουν, αφού παραμένει ανοιχτό το ζήτημα των περιφερειακών εκλογών. Μιλώντας στο Πριν, ο εκπρόσωπος Τύπου Θόδωρος Μαργαρίτης, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο κοινών υποψηφίων με το Συνασπισμό, υπό προϋποθέσεις. Το ενδεχόμενο πάντως αυτό θεωρείται casus belli στο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ημέρες της ομοφωνίας πάντως είναι παρελθόν για το ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όπως φάνηκε και στη συνεδρίαση της Γραμματείας του σχήματος την Πέμπτη, «τρέχουν» δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια. Ο Συνασπισμός, που εκπροσωπήθηκε στο κορυφαίο όργανο από τον Αλέξη Τσίπρα, τόνισε επανειλημμένα την ανάγκη της ενότητας, την επιμονή της Κουμουνδούρου στη συνέχιση του εγχειρήματος, θέτοντας όμως προϋποθέσεις και τηρώντας σαφείς αποστάσεις από το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης που άτυπα εκπροσωπεί ο Αλέκος Αλαβάνος. «Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πίσω από τις επιθυμίες του κόσμου της Αριστεράς», είπε ο Αλέξης Τσίπρας αυτοκριτικά και εισηγήθηκε τη μετάβαση από ένα μοντέλο κορυφής σε ένα μοντέλο βάσης.

Σε άλλο μήκος κύματος πάντως κινήθηκαν πέντε μέλη της Γραμματείας, από συνιστώσες που συμμετέχουν στο Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης. Με πρόταση 10 σημείων που κατέθεσαν προτείνουν τη συγκρότηση ενός μετώπου που θα υπερβαίνει το ΣΥΡΙΖΑ, «ενός πλατιού, ριζοσπαστικού Μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των μέτρων». Σε ό,τι αφορά το μείζον ζήτημα της ΕΕ, οι «5» περιορίζονται να πουν ότι «το ζήτημα της παραμονής ή όχι στην ζώνη του Ευρώ, ακόμη και στην ΕΕ δεν μπορεί να είναι ταμπού». Τέλος, σε ένα σημείο που συζητήθηκε πολύ, ζητούν «κατάργηση της μονοπρόσωπης κεντρικής εκφώνησης (πρόεδρος της ΚΟ) και θέσπιση συλλογικής ηγεσίας».

Σημεία της γραμμής αυτής είχε αφήσει να διαφανούν ο Αλέκος Αλαβάνος με συνέντευξή του στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής. Εκεί ξεκαθάρισε ότι δεν υποστηρίζει το αίτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, ενώ άφησε ευθείες αιχμές εναντίον του Αλέξη Τσίπρα υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει ηγετικό και πολιτικό έλλειμμα. Είναι κοινή αποδοχή. Έχει «κέντρο» που όμως απαξιώνεται, αγνοείται και υποκαθίσταται».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 27-6-2010)

Τέταρτος πόλος, αλλά εντός ΣΥΡΙΖΑ

Κόμμα δεν εξήγγειλε, όπως αρκετοί προέβλεπαν. Όμως, ο Αλέκος Αλαβάνος με την αρχηγική εμφάνισή του την Πέμπτη, εδραίωσε έναν ακόμη πόλο εντός του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως, εκτός του Συνασπισμού. Η συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, παρότι δεν ήταν όσο μαζική αναμενόταν, ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Αλ. Τσίπρα και αποτέλεσε αναμφίβολα σημαντική στιγμή.

Μέτωπο κατά κυβέρνησης και ΔΝΤ, μισή ανατροπή για ΕΕ, θολός ο σκοπός

Ο Αλέκος Αλαβάνος μίλησε για ένα νέο πολιτικό υποκείμενο και απευθυνόμενος τόσο στην Αριστερά όσο και στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, κάλεσε σε συγκρότηση μετώπου «για να βγούμε από την καταιγίδα», όπως χαρακτηριστικά είπε. Φαίνεται ότι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συγκροτείται πλέον μόνιμα ως τέταρτος πόλος στο ΣΥΡΙΖΑ και στο Συνασπισμό, μετά την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου υπό τον Αλέξη Τσίπρα, την Ανανεωτική Πτέρυγα και την «πλατφόρμα Λαφαζάνη».

Λίγες σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερες των συνιστωσών που συναπαρτίζουν το «Μέτωπο», της ΔΕΑ και της ΚΟΕ, έδωσαν το χρώμα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Τα πανό περιμετρικά του γηπέδου έγραφαν «να φύγει η κυβέρνηση – εθνικοποίηση τραπεζών», ενώ υπήρχε και ένα πανό στα Αγγλικά που χαρακτήριζε τον Ντομινίκ Στρος Καν ανεπιθύμητο πρόσωπο. Το κλίμα έντασης που είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες ημέρες μεταξύ των διοργανωτών της συγκέντρωσης και του Συνασπισμού, δεν εκτονώθηκε. Ως αποτέλεσμα, ο Συνασπισμός απείχε από το Σπόρτινγκ, πλην των εξαιρέσεων της Αυγής Θεοδόση και του Βαγγέλη Πιλάλη. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε καλή κατάσταση. Η ψυχή του όμως είναι ζωντανή. Είναι η δική σας ψυχή. Ας του δώσουμε πάλι πνοή με τη δημοκρατική συγκρότηση, με το μετωπικό σχέδιο, με τις ιδέες», είπε από το βήμα ο Αλέκος Αλαβάνος, στη μόνη αναφορά που έκανε στο ΣΥΡΙΖΑ. 

Παρά τη μαχητική ρητορική και τις πολλαπλές αναφορές στην Αριστερά και το κίνημα της νεολαίας, η ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου καταστάλαξε το «Μέτωπο» που εκπροσωπεί, με μισή «ανατροπή» για την ΕΕ: «Ασφαλώς η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Ευκταία είναι η στήριξη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με πολιτικές ισόρροπης ανάπτυξης και αύξησης του κοινοτικού προϋπολογισμού», υπογράμμισε στην ομιλία του, προσεγγίζοντας περισσότερο τη γραμμή Τσίπρα. Νωρίτερα πάντως από το ίδιο μικρόφωνο, εκπροσωπώντας τη ΔΕΑ, η Μαρία Μπόλαρη έθεσε διαφορετικές διαχωριστικές γραμμές. Μίλησε για το «τέλος των αυταπατών ότι η Ευρώπη είναι εναλλακτική λύση», σημείωσε ότι η «ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, παίρνει μόνο ανατροπή» και τόνισε ότι η κρίση «φέρνει το τέλος του αριστερού ευρωπαϊσμού», χωρίς να θέτει θέμα εξόδου.

Στο κάλεσμά του για τη συγκρότηση του νέου υποκειμένου, ο Αλέκος Αλαβάνος συμπεριέλαβε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, τον «αντιεξουσιαστικό χώρο που κατήγγειλε αδυσώπητα τη δολοφονική βία στη Μαρφίν» και τον κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Παρέλειψε κάθε αναφορά στο ΚΚΕ. «Η Αριστερά δεν μπορεί μόνη της», είπε με έμφαση, απευθυνόμενος προς τις διαφοροποιήσεις στο ΠΑΣΟΚ.

Με ποιο τρόπο όμως θα ευοδωθεί η θεμιτή προσδοκία πολλών αριστερών να αποσπαστούν μαζικά δυνάμεις από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ; Κατά τον Αλέκο Αλαβάνο, πρέπει να σχηματιστεί μια «νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία», η οποία «θα στηρίξει μια μετωπική πολιτική λύση επιβίωσης της χώρας». Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης έριξε ιδιαίτερο βάρος της ομιλίας του στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές και ειδικά στην περιφέρεια της Αττικής. «Είναι η ευκαιρία για ένα πανελλαδικό δημοψήφισμα ενάντια στα μέτρα», τόνισε χρωματίζοντας την κάλπη του Νοεμβρίου με χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης. Από το κείμενό του πάντως έλειψε κάθε αναφορά στο μαζικό εργατικό κίνημα ως φορέα ανατροπής, αλλά και στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ως δυνάμεις καθήλωσης. Έτσι, το «υποκείμενο» του Αλέκου Αλαβάνου, σκιαγραφείται περισσότερο ως κάλεσμα γύρω από ένα τραπέζι προσωπικοτήτων που θα εμπνεύσουν τις μάζες και όχι το αντίστροφο, ένα κάλεσμα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα επιφέρει αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό.

Τίτλος της εκδήλωσης και ακροτελεύτια φράση της ομιλίας του Αλέκου Αλαβάνου ήταν «αγώνας μέχρι τέλους». Δυστυχώς, δεν διευκρινίστηκε, ούτε άνοιξε και συζήτηση ποιο θα είναι «το τέλος», ο σκοπός του μετώπου και του αγώνα, παράλειψη σημαντική για ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, που ίσως αντανακλά και τις εσωτερικές του αντιθέσεις.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 30-5-2010)

Νέα συνταγή, παλιά υλικά

Αναταράξεις και όχι ανατροπές έφερε η κατάθεση πολιτικής πλατφόρμας από τον Αλέκο Αλαβάνο και άλλα 39 μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα έχει τίτλο «για να αλλάξουμε τα πράγματα» και καλεί στη συγκρότηση ενός «μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης». Η επαναφορά του Αλέκου Αλαβάνου στο πολιτικό προσκήνιο, η οποία σημαδεύτηκε από αιχμές και κριτική για το κόμμα της πλατείας Κουμουνδούρου, έφερε άλλο ένα κύκλο εσωστρέφειας και αντιπαραθέσεων στο Συνασπισμό, που βρίσκεται πλέον σε προσυνεδριακή διαδικασία, με το ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ να ιεραρχείται ψηλά στην ατζέντα. Η κατάθεση πάντως της «πλατφόρμας Αλαβάνου» όσο κι αν βγάζει «φλας» αριστερά, δεν σηματοδοτεί κάποια τομή σε σχέση με το πολιτικό κεκτημένο του ΣΥΡΙΖΑ.

Χωρίς εργατικό κίνημα και χωρίς ρήξη με την ΕΕ η πλατφόρμα Αλαβάνου

Το κείμενο ξεκινά με την αναγνώριση της ανάγκης η «ριζοσπαστική Αριστερά … να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις». Ακολουθεί αναφορά στο κίνημα για το άρθρο 16, στον Δεκέμβρη του 2008 αλλά και στα πρόσφατα αγροτικά μπλόκα, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «τα ζωντανά κινήματα εμφανίστηκαν και βρήκαν θερμή στήριξη μέσα στην γκρίζα αίθουσα του κοινοβουλίου». Απ’ τις σοβαρές ελλείψεις της πλατφόρμας είναι η θολή και γενικόλογη αναφορά στο στρατηγικό στόχο, στο σκοπό του εγχειρήματος Αλαβάνου: Για «νέα, αντικαπιταλιστική οικονομική και πνευματική διαδρομή για τη χώρα» γίνεται λόγος, αλλά όταν το κείμενο επιχειρεί να εξειδικεύσει «έναν σαφή στρατηγικό στόχο», τότε οι διατυπώσεις χάνονται πάλι στη γενικότητα και την ταξική ουδετερότητα: «Να αντιπροτείνουμε μια δημιουργική πορεία ισότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης» τονίζεται χαρακτηριστικά, ενώ όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα» χωρίς καμία περαιτέρω διευκρίνηση.
Ποιος όμως θα διεκδικήσει και θα οικοδομήσει αυτό το σοσιαλισμό; Σίγουρα όχι το εργατικό κίνημα σύμφωνα με την «πλατφόρμα Αλαβάνου», αφού δεν αναφέρεται ούτε μία φορά! Το μαζικό εργατικό κίνημα, σαν παράγοντας αλλαγών, μετασχηματισμών και ανατροπών δεν υπάρχει στο σχέδιο που κατέθεσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μολονότι γίνεται λόγος απ’ τον τίτλο κιόλας για «μια νέα κοινωνική πλειοψηφία», η μόνη σχετική αναφορά είναι η άνευρη και αταξική προτροπή «να ενεργοποιήσουμε την κοινωνία, κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες σε κάθε πρωτοβουλία κριτικής και αντίστασης». Το «μέτωπο ανατροπής» του Αλέκου Αλαβάνου είναι περισσότερο μια πολιτική πρωτοβουλία κορυφής, που θέλει να εκπροσωπεί –αλλά όχι να τροφοδοτεί– σε κεντρικό κοινοβουλευτικό ή άλλο επίπεδο τις όποιες αντιστάσεις αναπτύσσονται στην κοινωνία. Άλλωστε, σε συμβολικό επίπεδο, αυτό έδειξε και η επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου και κάποιων δεκάδων συντρόφων του να ζητήσουν κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας με συγκέντρωση έξω από τη Βουλή την επομένη της πανελλαδικής απεργίας, την Πέμπτη, με πανό που υπογραφόταν «μέτωπο ανατροπής και αλληλεγγύης».
Ούτε όμως και τη «σκουριά» του ευρωπαϊκού προσανατολισμού δεν τίναξε ο Α. Αλαβάνος από την πλατφόρμα, παρόλο που σε παλιότερες παρεμβάσεις του είχε διαφανεί μια τάση αποστασιοποίησης από τη στρατηγική αυτή πλευρά που χαρακτηρίζει το κόμμα του Συνασπισμού. Το κείμενο αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει και άλλος ευρωπαϊσμός, εκτός από αυτόν της «υποταγής στις αγορές» και παρόλο που μιλά για την κατάργηση του Μάαστριχτ, δεν αφιερώνει ούτε μια αράδα για τον αντιλαϊκό και αντιδραστικό ρόλο της ΕΕ – ούτε λόγος βέβαια να ζητήσει έξοδο της χώρας.
Όπως ήταν φυσικό, η νέα αρχηγική εμφάνιση του πρώην προέδρου του Συνασπισμού, ενόχλησε το παλιό του κόμμα. Για «μία από τα ίδια» έκαναν λόγο στελέχη της Κουμουνδούρου, ενώ σχολίαζαν πικρόχολα ότι τουλάχιστον «ο Α. Αλαβάνος μαζεύεται και δεν θέτει θέμα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Η Ανανεωτική Πτέρυγα εξέδωσε μάλιστα ανακοίνωση για το θέμα, όπου υπογράμμισε για την πλατφόρμα ότι εμφανίζει καθαρά την κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ)» και ότι «αποτελεί μια ολοκληρωτική επιστροφή στα ανεπαρκή στερεότυπα του παρελθόντος της Αριστεράς». Στο μεταξύ, η έντονη κινητικότητα του Αλέκου Αλαβάνου γύρω από το θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά αυτοάμυνας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για το Σύμφωνο Σταθερότητας την ερχόμενη Πέμπτη, ενώ απορρίφθηκε αίτημα να είναι σ’ αυτήν ομιλητής ο Α. Αλαβάνος. Έτσι, αντί για το θολό και δειλό αντι-Μάαστριχτ «μέτωπο» του Αλαβάνου, θα προβληθεί ο ανοιχτά φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός του Συνασπισμού. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση της Πέμπτης θα είναι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Τσίπρας, που την προηγούμενη Κυριακή δήλωνε στο Έθνος πως «δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει δυνατότητα να επιβιώσει η οικονομία της χώρας έξω από το ευρώ».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 14-2-2010)