Άγγελος Χάγιος: Έρχονται εξεγερτικά γεγονότα

Άμεση πρόκληση για την Αριστερά είναι να σπάσει η επιστράτευση, τονίζει ο Άγγελος Χάγιος, στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Πριν. Σε αυτό και άλλα μέτωπα χτίζεται και η ενότητα της Αριστεράς, υποστηρίζει, με τη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δρομολογεί μια ευρύτερη παράταξη μάχης, με πρόγραμμα εξόδου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την ΕΕ και τη θηλιά του χρέους.

Πώς βλέπετε τη διαπάλη που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία;

Πρόκειται για λαϊκή εξέγερση, με δημοκρατικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Που θα γίνεται βαθύτερος όσο θα βάζουν την σφραγίδα οι φτωχοί και οι εργαζόμενοι. Παίρνει χαρακτηριστικά γενικού ξεσηκωμού, διότι η κυβέρνηση Ερντογάν επιστρατεύει την ανοιχτή καταστολή, προκειμένου να περάσουν οι πολιτικές λιτότητας και κοινωνικής καταστροφής. Αυτό εκφράστηκε στην προσπάθεια να μετατραπεί η πλατεία Ταξίμ από σύμβολο και κέντρο των εργατικών πρωτομαγιάτικων κινητοποιήσεων σε κέντρο του κεφαλαίου και σύμβολο της κρατικής εξουσίας. Η αλληλεγγύη αποκτά μεγάλη σημασία σε μια στιγμή που ο Σαμαράς και η τρισάθλια τρικομματική κυβέρνηση σε συνεργασία με την τουρκική αντιδραστική εξουσία, προχώρησαν με γκανγκστερικό τρόπο στην απαγωγή ενός Τούρκου νεολαίου αγωνιστή και στην παράδοσή του στις τουρκικές αρχές. Απαντά όμως και στην τετριμμένη κινδυνολογία ότι αν βγούμε από το ιμπεριαλιστικό άρμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ «θα μας φάνε οι Τούρκοι». Οι λαοί είναι αλληλέγγυοι μα και τόσο ίδιοι όταν αγωνίζονται!

Ας έρθουμε στα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μετά την ολοκλήρωση της 2ης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, ποιο είναι το συμπέρασμα ή το μήνυμα από αυτό το γεγονός;

Είναι αισιόδοξο μήνυμα, καθώς πάνω από 3.000 αγωνιστές, περισσότεροι από ό,τι στην προηγούμενη Συνδιάσκεψη, πήραν δραστήρια μέρος σε μια δημιουργική και έντονη συζήτηση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόλμησε να ανεβάσει τον πήχη και να αναμετρηθεί με τη λυσσαλέα αστική επίθεση. Προωθεί τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής ανατροπής αυτής της επίθεσης κι αυτό προκύπτει από το πρόγραμμά της, το οποίο επιχείρησε να αναβαθμίσει διπλά. Αφενός να το συνδέσει με έναν επαναστατικό δρόμο για την αντιμετώπιση του ζητήματος της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και αφετέρου να το συνδέσει με τα άμεσα ζητήματα δουλειάς και επιβίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Έχει σημασία η εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο που οι «πάνω» προχωρούν σε μια αντεπαναστατική πολιτική σε όλη τη γραμμή, στον κατακερματισμό των εργαζομένων, σε έναν κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και σε μια απειλή χτυπήματος της Αριστεράς, με το φόβο εξεγερτικών, επαναστατικών γεγονότων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντά προκρίνοντας τη λογική του «παρατεταμένου λαϊκού πολέμου», εκτιμώντας ότι παρά τις καμπές του κινήματος, υπάρχει η δυνατότητα εξεγερτικών γεγονότων.

Ούτε ΣΥΡΙΖοποίηση ούτε απομόνωση

Οι διαπιστώσεις αυτές πού καταλήγουν σε επίπεδο πρακτικών πρωτοβουλιών;

Κυρίαρχος άξονας είναι η παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Το να σπάσει η επιστράτευση είναι ύψιστο καθήκον καθώς και οποιαδήποτε αντιδραστική επίθεση στο εργατικό κίνημα. Άμεσες αιχμές είναι η μάχη κατά των απολύσεων, για το μεροκάματο και τις συντάξεις, για το σπάσιμο της αισχρής οικονομικής βίας όπως οι πλειστηριασμοί σπιτιών, οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, ο μαυραγοριτισμος κ.ά. Η πάλη κατά της ανεργίας, αυτής της ιδιότυπης εργατικής γενοκτονίας. Η αταλάντευτη στάση ενάντια στη βία κράτους, φασισμού και εργοδοτικής δεσποτείας. Για την κατάκτηση του δικαιώματος ν’ αποφασίζει ο λαός για τις τύχες του χωρίς δυνάστες. Θα προσπαθήσουμε πιο συστηματικά τόσο με τις μαχόμενες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τις δυνάμεις ΠΑΜΕ και ΚΚΕ, προκειμένου να αναπτυχθεί κοινή δράση στα μέτωπα πάλης. Επίσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κάνει μια μεγάλη εξόρμηση παρουσίασης του προγράμματός της, ως αυτοτελούς δύναμης της Αριστεράς, ως τρίτου διακριτού πόλου. Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποφάσισε και αναλαμβάνει την ευθύνη να προβεί σε κινήσεις προκειμένου με αγωνιστές και άλλες δυνάμεις αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού, δυνάμεις που κοντράρουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, να υπάρξουν συγκεκριμένα βήματα για την ανάπτυξη άμεσα μιας μετωπικής πολιτικής συμπόρευσης. Συμπόρευση στα μέτωπα του αγώνα αλλά και στο συνολικό πολιτικό ζήτημα, προκειμένου να υπάρξει το μήνυμα μιας άλλης Αριστεράς έξω από τη διαχείριση του συστήματος. Η Συνδιάσκεψη αποφάσισε με σαφήνεια: «Ναι» στην ευρύτερη παράταξη μάχης, στη βάση συγκεκριμένης πρότασης που διατύπωσε για το αναγκαίο πρόγραμμα εξόδου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την ΕΕ και τη θηλιά του χρέους.

Επανειλημμένα δηλώνετε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα γίνει συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβερνητική εξουσία δεν σας απασχολεί;

Έχουμε τοποθετηθεί με κατηγορηματικό τρόπο ότι είμαστε αρνητικοί στην κυβερνητική λύση του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε από «κυβέρνηση της Αριστεράς» και έφτασε να γίνει «κυβέρνηση σωτηρίας του τόπου» λόγω του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και της επιμονής του να διαχειριστεί την κατάσταση εντός της ΕΕ και του ευρώ και στα όρια του συστήματος. Στο πεδίο αυτό αναδείχνεται η αναξιοπιστία της όποιας κριτικής του ΚΚΕ και οι ευθύνες του, αφού 24 χρόνια μετά το 1989, δεν έχει τοποθετηθεί συγκεκριμένα για την ταξική συνεργασία της συμμετοχής στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα ή για την αλήστου μνήμης διεκδίκηση της κυβέρνησης της «πραγματικής αλλαγής», που έστρωνε το δρόμο στο ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80. Και σήμερα, όσα επίθετα κι αν βάλεις στην επιδιωκόμενη κυβέρνηση, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί κυβέρνηση διαχείρισης εντός της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας και της ΕΕ, όλες οι αναφορές παραπέμπουν εκεί. Αλλά να ρωτήσω το εξής: Πώς μπορεί η Αριστερά σήμερα μιλά για κυβερνήσεις, όταν δεν μπορεί να κατέβει από κοινού και να σπάσει τις επιστρατεύσεις; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πολιτική της απόφαση θεωρεί ότι μπαίνουμε σε εποχή μεγάλων συγκρούσεων και το πρώτο ζήτημα για το οποίο πρέπει να τοποθετηθεί η Αριστερά είναι πώς θα ανατραπεί αυτή η πολιτική και αυτή η κυβέρνηση. Με κοινοβουλευτικό δρόμο ή με ανατρεπτικό κίνημα και αντικαπιταλιστική λογική;

Και μετά την ανατροπή, τι;

Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πρόγραμμα συγκρότησης του κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου για να δώσει τη συνολική μάχη. Ορίζουμε την ανατροπή ως αντικαπιταλιστική γιατί θα μας βγάλει έξω από τα δεσμά της καπιταλιστικής επιδρομής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιδιώκουμε μια ρήξη που σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο μπορεί να δημιουργήσει ντόμινο εξελίξεων. Στο εθνικό επίπεδο, αυτό σημαίνει επιτάχυνση προς όφελος του λαϊκού και εργατικού κινήματος της μεγάλης σύγκρουσης που ωριμάζει. Όχι μόνο για επιβολή φιλολαϊκών μέτρων και ρηγμάτων σε πυλώνες της αστικής επίθεσης, αλλά και για την απειλή συνολικής ανατροπής της. Εκεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη θέση ότι το εργατικό κίνημα με μια άλλη επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά, πρέπει να δώσει τη μάχη της εξουσίας συνολικά και στο πλαίσιο αυτό και μιας νέου τύπου κυβέρνησης, η οποία θα προκύπτει και στον αγώνα μέσα από όργανα δυαδικής εξουσίας, όργανα εργατικής πολιτικής.

 Στη δημοκρατία των επιτροπών ανθίζει η πρωτοβουλία των μελών

Το εκλογικό μέτωπο απασχόλησε τη Συνδιάσκεψη;

Δεν ήταν στην ατζέντα, διότι ορθά κατά τη γνώμη μου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βλέπει και τις εκλογικές μάχες στο πλαίσιο της πολιτικής μάχης του εργατικού κινήματος και όχι το αντίστροφο. Το θέμα των εκλογών θα συζητηθεί σε ειδική διαδικασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε συνδυασμό με τις συνελεύσεις των Τοπικών Επιτροπών της.

Τι στάση θα τηρήσετε απέναντι σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Μια τέτοια κυβέρνηση, με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη χειρότερα, αν συμπλεύσει με άλλο πρόγραμμα, είναι φανερό ότι δεν την στηρίζουμε ούτε κριτικά. Βεβαίως, οποιοδήποτε μέτρο αυτής ή άλλης κυβέρνησης αν προκύψει ως κατάχτηση της πάλης και είναι προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, θα δώσουμε τη μάχη να περάσει και να υλοποιηθεί ουσιαστικά. Μέχρι εκεί όμως. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε στην Κύπρο και με την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ και με τη διαπραγμάτευση εντός ΕΕ και ευρώ. Είδαμε τι σημαίνει πιο ήπιο Μνημόνιο που ετοίμαζε ο Χριστόφιας και τι έφερε στην Κύπρο. Μια τέτοια ήπια διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ με όποιους κι αν κυβερνήσει.

Το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής που αποφασίσατε μπορεί να πετύχει με το ΚΚΕ σε άλλη πλατεία;

Το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής έχει ορισμένες προϋποθέσεις. Πρώτο, έχει προσανατολισμό και περιεχόμενο συνολικής σύγκρουσης, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει επιβίωση και δουλειά για τον κόσμο. Δεύτερο, επιδιώκει την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Τρίτο, προωθεί τη συμμαχία του με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τέταρτο, επιδιώκει την κοινή δράση όλων των αγωνιστικών δυνάμεων, άρα και του ΠΑΜΕ. Σ’ αυτό θα πάρουμε και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Μέσα στην κοινή δράση θα γίνει και η συζήτηση και η αντιπαράθεση για τα προγράμματα. Είναι μεγάλη η ζημιά που κάνει το ΠΑΜΕ απομονώνοντας τις δυνάμεις του. Η κοινή δράση όμως δεν εξαρτάται μόνο από κομματικές αποφάσεις, είναι και η δυναμική της ταξικής πάλης και με αυτή τη δυναμική επιδιώκουμε να προχωρήσουμε.

Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Προς ενοποίηση ή ΣΥΡΙΖοποίηση;

Το οργανωτικό ζήτημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει τις αδυναμίες στο στρατηγικό της πλαίσιο, το πολιτικό της πρόγραμμα, την κουλτούρα και νοοτροπία της εργατικής δημοκρατίας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχειρεί να αναπτυχθεί ως μαχόμενη δύναμη των αγωνιστών της, όντας ταυτόχρονα ένα μέτωπο οργανώσεων, τάσεων και ανένταχτων χωρίς να είναι ενιαίο κόμμα. Είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για έναν ευρύτερο αντικαπιταλιστικό επαναστατικό πόλο. Προσδοκούμε σε μεγάλες ανακατατάξεις στην κοινωνική και πολιτική Αριστερά. Επομένως, ούτε ΣΥΡΙΖοποίηση, ούτε κακέκτυπο του ΚΚΕ. Αλλά ΑΝΤΑΡΣΥΑ της εργατικής δημοκρατίας, των συνελεύσεων. Το στοίχημα είναι αν οι Τοπικές Επιτροπές θα παίρνουν θέση για όλα τα πολιτικά ζητήματα και θα σχεδιάζουν πολιτική στο χώρο τους. Η δημοκρατική λειτουργία αποκτά βαθύτερο νόημα σε αυτές τις δραστηριότητες. Εκεί ανθίζει και η πρωτοβουλία των μελών, ιδιαίτερα των ανένταχτων, αυτής της μεγάλης αλλά αναξιοποίητης δύναμης. Εκεί μπορεί να γίνει και η αναγκαία ανατροπή στην ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο μετασχηματισμός της σε εργατική λαϊκή οργάνωση, στη σύνθεση και στο λόγο της, στο ύφος και στο ήθος των διαδικασιών της, στην ανάπτυξή της μέσα στη φτωχολογιά, στους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους, στο μαχόμενο λαό μας.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 9/6/2013)

Βήμα μπροστά η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ένα μεγάλο γεγονός για την Αριστερά και το κίνημα φιλοδοξούν τα μέλη και τα στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να γίνει η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του μετώπου, η οποία δρομολογήθηκε για το Σαββατοκύριακο 1 και 2 Ιουνίου. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στα μέσα ενημέρωσης τρία μέλη της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής την Πέμπτη, παρουσιάστηκαν οι κεντρικοί άξονες των Θέσεων, που κυκλοφόρησαν ήδη τυπωμένες σε 16σέλιδο μεγάλου μεγέθους, ενώ η προσυνεδριακή διαδικασία ξεκίνησε με τις πρώτες συνεδριάσεις των τοπικών και κλαδικών επιτροπών.

Ξεκινά διάλογος για τις Θέσεις, 1 και 2 Ιουνίου οι εργασίες

Το ρόλο του κινήματος στις πολιτικές εξελίξεις υπογράμμισε ο Γιάννης Σηφακάκης, τονίζοντας ότι «η τρικομματική κυβέρνηση κλονίζεται καθώς έχει απέναντί της ένα κίνημα που δεν αφήνει να προχωρά η επίθεση όπως θα ήθελε η κυβέρνηση, που έχει ανατρέψει ήδη τρεις κυβερνήσεις». Ο ομιλητής υπογράμμισε τη σημασία της πρωτομαγιάτικης διαδήλωσης ως σταθμού για τη συνέχεια ενώ για τη Συνδιάσκεψη σημείωσε ότι θα ανοίξει «θαρρετά τη συζήτηση για το πρόγραμμα, την ενναλακτική προοπτική, την τακτική».

Για «δύο δρόμους» έκανε λόγο ο Αντώνης Δραγανίγος. «Είτε ακύρωση των μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, απελευθέρωση από την τρόικα και ευρύτερα πορεία ρήξης με τους τραπεζίτες, τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους, το ευρώ και την ΕΕ, είτε υποταγή σε αυτή την πολιτική και συνέχεια της πορείας κοινωνικής καταστροφής», όπως σημείωσε με έμφαση. Παράλληλα, άσκησε κριτική στις κοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς, σημειώνοντας ότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ «έχει διολισθήσει στην επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων», το δε ΚΚΕ «δεν υιοθετεί πρόγραμμα ρήξης στο σήμερα, έχει μέτωπο με άλλες αγωνιζόμενες δυνάμεις και αποφεύγει την κριτική στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού».

Για «ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα» ως απαραίτητο κρίκο της εξόδου από την κρίση μίλησε ο Παναγιώτης Σωτήρης, για να προσθέσει ότι «η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος απαιτεί τη διαμόρφωση ενός ισχυρού και πολιτικοποιημένου λαϊκού κινήματος». Ως προς την ενότητα της Αριστεράς, σημείωσε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «επιμένει στη γραμμή της πολιτικής μετωπικής συμπόρευσης των αγωνιστών και των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντιιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς» και υπογράμμισε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει «ανοιχτή και δημόσια πολιτική πρόταση τους αγωνιστές του κινήματος που αναζητούν μια σύγχρονη ριζοσπαστική πολιτική, προς δυνάμεις όπως το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, προς άλλες οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς», διευρύνοντας το κάλεσμα και προς αγωνιστές που βγαίνουν από τα «διάφορα μορφώματα του αντιμνημονιακού αγώνα», καθώς και τους «αγωνιστές που ασφυκτιούν μέσα στις τωρινές γραμμές που κυριαρχούν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ».

Σε ερώτηση για τις προσδοκίες του μετώπου από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Σωτήρης απάντησε πως «σειρά υποχωρήσεων μας κάνει πολύ επιφυλακτικούς», συμπληρώνοντας ότι «δεν το λέμε χαιρέκακα αλλά με φόβο, καθώς η αποτυχία μιας τέτοιας κυβέρνησης θα είναι ένα συνολικά κακό ενδεχόμενο». Ως προς την εμπλοκή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε σενάρια δημιουργίας «κόμματος τη δραχμής» ενόψει ευρωεκλογών, ο ομιλητής είπε ότι «τα σημαντικά ορόσημα είναι πολιτικά και όχι εκλογικά», υπογράμμισε ότι «δεν κάνουμε νομισματική πολιτική» και ότι το σύνθημα για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ είναι μεν «κεντρικός κόμβος», αλλά συμπληρώνεται από ένα «σύνολο αναγκαίων τομών». Σε άλλη ερώτηση για τις σχέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το «Σχέδιο Β’», ο Γιάννης Σηφακάκης χαρακτήρισε «πολύ θετικό το γεγονός της αριστερής μετατόπισης», αλλά τήρησε κάποιες αποστάσεις, σημειώνοντας ότι υπάρχουν και διαφορές, αφού η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει «το Σχέδιο Α’ που οι εργάτες θα πάρουν την εξουσία και όχι μια κυβέρνηση γι’ αυτούς».

Σε πρακτικό επίπεδο, η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή έδωσε κατεύθυνση να ολοκληρωθούν οι πρώτες συνεδριάσεις των επιτροπών μέχρι το Πάσχα και να ακολουθήσουν οι συνελεύσεις εκλογής αντιπροσώπων που θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μια εβδομάδα πριν από την Συνδιάσκεψη. Παράλληλα, γίνεται μια προσπάθεια επανασυσπείρωσης όλου του δυναμικού καθώς και εγγραφής νέων μελών. Άμεσα θα συγκροτηθεί Επιτροπή Διαλόγου και Οργανωτική Επιτροπή για τη Συνδιάσκεψη. Η Επιτροπή Διαλόγου θα διαχειριστεί τις προτάσεις ή τροποποιήσεις επί των Θέσεων, οι οποίες θα δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την Τρίτη 30 Απριλίου σχεδιάζεται μεγάλη εργατική εκδήλωση.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή αποφάσισε να προχωρήσει σε διμερείς επαφές και ευρεία σύσκεψη με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, για να παρουσιάσει τις θέσεις της και την πρότασή της για τη μετωπική πολιτική συμπόρευση.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 21-4-2013)

Δ. Τσακνής: Να δυναμώσει ο αντι-καπιταλιστικός πόλος

Η εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ ως του αντι-ΕΕ και αντι-ευρώ πόλου είναι προϋπόθεση για να μην οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία, εκτιμά ο τραγουδοποιός Διονύσης Τσακνής. «Αν επικρατήσει μια παλιομοδίτικη ΕΔΑίτικη άποψη» υποστηρίζει, «τότε θα έχουμε μια κυβέρνηση που στην καλύτερη περίπτωση θα διαχειριστεί την κρίση με αριστερή φρασεολογία».

Από αυτές τις εκλογές η Αριστερά απειλείται ή αναμένεται να θριαμβεύσει;

Είναι πολύ σημαντικό να μη χαθούν φωνές που είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ενσωμάτωσης στο σύστημα και της ενσωμάτωσης στη σοσιαλδημοκρατία. Να παραμείνουν οι βασικές δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς όπου θέλουν να ταχθούν σε αυτό το χώρο και να μην ενσωματωθούν σε μια διαφαινόμενη σοσιαλδημοκρατία που ανεβαίνει στην Ελλάδα. Για μένα είναι σημαντικό ανεξάρτητα τι ψηφίζει ο καθένας και ανεξάρτητα πού βρίσκεται συναισθηματικά, πολιτικά ή ιδεολογικά, να μη χαθούν οι ψήφοι που δόθηκαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ΚΚΕ.

Π. Γκαργκάνας: Ταξική και όχι εθνικοαπελευθερωτική αντίσταση

Μια «αριστερή κυβέρνηση» θα ήταν μόνο ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και όχι λύση για φιλεργατικά μέτρα, τονίζει ο Πάνος Γκαργκάνας, στέλεχος της εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παράλληλα, υπογραμμίζει τη σημασία των συγκεντρώσεων στο Μουσείο για την απαγκίστρωση των εργαζομένων από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Το ελληνικό κεφάλαιο και οι εργοδότες είναι τελικά θύματα ή θύτες σε αυτή την κρίση;

Σε καμία περίπτωση δεν είναι θύματα. Είναι λάθος άποψη που κυκλοφορεί πολύ ότι και η εργοδοσία υποφέρει από την επιλογή του ΔΝΤ. Δεν στέκεται αυτό με κανένα τρόπο. Ακριβώς επειδή οι συσχετισμοί ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και την εργατική αντίθεση είναι δύσκολοι από τη μεριά της άρχουσας τάξης και έχουν περάσει δύο χρόνια με μεγάλες αντιδράσεις από τον κόσμο, η ελπίδα ότι θα καταφέρουν να κόψουν τους μισθούς με κεντρική διαπραγμάτευση του ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ, είναι περιορισμένη. Δεν το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι, παρόλο που κάνουν την προσπάθεια με το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο. Οι ελπίδες τους στηρίζονται στην επίθεση που κάνουν οι εργοδότες στα ισχυρότερα κομμάτια του ιδιωτικού τομέα.

Νέα σελίδα στην αντικαπιταλιστική Αριστερά

Αλλαγή σελίδας στην πορεία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σήμανε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο συνεδριακό κέντρο του Άλσους Περιστερίου. Με μια «πρόωρη ενηλικίωση» στα δυόμισή της μόλις χρόνια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερψήφισε ένα ολοκληρωμένο αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα και εξέλεξε με αντιπροσωπευτικές διαδικασίες τα συντονιστικά της όργανα για να εκφράζεται ενιαία, δημοκρατικά και με εντολή της βάσης. Ασφαλώς, έχουν προηγηθεί χρόνια, αν όχι δεκαετίες, προετοιμασιών γι’ αυτό το άλμα. Και δεν είναι υπερβολή να μιλά κανείς για άλμα σε ένα μέχρι πρότινος κατακερματισμένο πολιτικά χώρο, όπου η κοινή δράση ήταν πάντοτε ζητούμενο και ποτέ δεδομένο. Η διαφορά που έγινε με την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη είναι πως για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, ένα πολιτικό μέτωπο αριστερών οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών με διαφορετικές και αντιπαρατιθέμενες πολλές φορές ιστορικές αναφορές, προχωρά σε μια δημοκρατική ενοποίηση, κάτω από την αρχή «ένα μέλος, μία ψήφος». Το δύσκολο δεν ήταν να μαζευτούν σε ένα χώρο και να συζητήσουν 1.200 αγωνιστές της Αριστεράς. Ήταν η πρωτόγνωρη διαδικασία των συνελεύσεων σε όλη την Ελλάδα με την εκλογή αντιπροσώπων, η ίδια η Συνδιάσκεψη με τις διεισδυτικές και αυτοκριτικές τοποθετήσεις, όσο και οι καταληκτικές ψηφοφορίες επί τροπολογιών και οργάνων που σηματοδότησαν τη μετάβαση σε μια νέα φάση για το χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και το μεγάλο δυναμικό που όπως αποδεικνύεται αυτή συσπειρώνει.