Η διπλή προεκλογική γλώσσα του Αλέξη Τσίπρα

Πολιτικός λόγος πασπαρτού, με χτυπητές αντιφάσεις και σκόπιμες ασάφειες χαρακτήρισαν την άκρως προεκλογικού χαρακτήρα παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη φετινή ΔΕΘ. «Ίσως να μην ξέρω ποιος είμαι, αλλά μπορώ να γίνω αυτός που θες» σαν να είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στο ετερόκλιτο ακροατήριό του. Ο κόσμος της Αριστεράς που συγκεντρώθηκε στη λεωφόρο Νίκης την προηγούμενη Παρασκευή, οι εκπρόσωποι των «παραγωγικών φορέων» που κλήθηκαν στο «Βελλίδειο» την επομένη και βέβαια, το τηλεοπτικό κοινό της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου, απομονώνοντας φράσεις, ο καθένας εντόπισε πιθανότατα σε κάποια από τις παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα τις προσδοκίες του. Το σύνολο όμως συνιστά ένα πλαίσιο με μεγάλες εσωτερικές αντινομίες.

«Εάν πρόκειται για την κυριαρχία της χώρας και την αξιοπρέπεια του λαού μας, εμείς δεν θα διστάσουμε», είπε αφήνοντας μετέωρη την απειλή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση που θα κρατήσει έναντι των δανειστών κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης του Μνημονίου και των δανείων. Και στο «Βελλίδειο» επανέλαβε: «Θα εφαρμόσουμε το κυβερνητικό πρόγραμμά μας, ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές». Την ίδια στιγμή όμως πρόσθεσε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου: «Δεν είναι επιλογή μας μονομερείς ενέργειες σε σχέση με το χρέος και το ξέρετε πάρα πολύ καλά αυτό». Και παράλληλα, περιέγραψε την προτεινόμενη λύση διεξόδου ως λύση «win win, μια λύση που θα είναι επωφελής για όλους». Σε αυτή την κατάσταση όπου όλοι θα είναι ευχαριστημένοι, η χώρα θα εκπληρώνει «σε ένα βάθος χρόνου ένα μέρος των υποχρεώσεών μας». Άλλωστε, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εγγράφεται «στο πλαίσιο μιας νέας, ολιστικής και ευρωπαϊκής προσέγγισης στο πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης».

«Ίσως να μην ξέρω ποιος είμαι, αλλά μπορώ να γίνω αυτός που θες» σαν να είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ

Αρκετοί είπαν πως οι παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη είχαν έντονο αριστερό πρόσημο. Και πράγματι, στην ανοιχτή συγκέντρωση του Λευκού Πύργου έκανε αναφορές στη «Φεντερασιόν», ενώ στη συνέντευξη Τύπου διαβεβαίωσε πως «εμείς δεν πρόκειται ούτε την ψυχή μας να χάσουμε ούτε τις αξίες μας και τις αρχές μας να πουλήσουμε», συμπληρώνοντας παραστατικά ότι «νερό στο κρασί μας δεν πρόκειται να βάλουμε». Παράλληλα όμως, υπήρχε και ένα άλλο προφίλ. Η κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριξε ο πρόεδρός του, ακόμη και αν έχει απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο θα είναι «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και θα στελεχωθεί από ικανούς, άξιους και έντιμους». Στόχος είναι να «στηριχθεί από ευρύτερες δυνάμεις», αφού το έργο της ανόρθωσης «παίρνει διαστάσεις εθνικής σημασίας». Την ίδια στιγμή και με αφορμή τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής, ο Αλέξης Τσίπρας για πρώτη φορά απευθύνθηκε τόσο άμεσα «στο δημοκρατικό κόσμο της Νέας Δημοκρατίας και στα δημοκρατικά της στελέχη».

Για το αριστερό ακροατήριο που ανησυχεί για τις τυχόν μετατοπίσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο αρχηγός της διαβεβαίωσε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα με δυναμική όταν ο λαός μας βρίσκεται στους δρόμους και διεκδικεί», εξηγώντας ότι είναι «ένα κόμμα άμεσα συναρτημένο με τα κοινωνικά κινήματα, τη λαϊκή κινητοποίηση». Και στο ίδιο πνεύμα είπε απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Δεν θα φύγετε από μόνοι σας, ο λαός θα σας ρίξει, με το όχι του, με την ανυπακοή, με τους αγώνες, με την αντίσταση». Για τους «νυκοκυραίους» όμως που ακούν για τα κινήματα και απομακρύνονται, ο Αλέξης Τσίπρας είχε καθησυχαστικά λόγια, ότι «ο ρόλος μας θα είναι ρόλος σταθεροποιητικός», γιατί «είμαστε δύναμη ομαλότητας». Η κυβέρνηση Σαμαρά, δήλωσε από το μικρόφωνο της ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, «θα πέσει από τη λαϊκή κινητοποίηση». Όμως με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα τόνισε ότι «χρειάζεται ομαλότητα και σταθερότητα για να προχωρήσουμε μπροστά».

Άλλωστε, η αριστερή ταυτότητα για την Κουμουνδούρου είναι μάλλον μια ηθική κατηγορία χωρίς πολιτικές απολήξεις, αφού η ηγεσία κάνει λόγο επανειλημμένα για «λύσεις βιώσιμες, ρεαλιστικές και εφικτές», οι οποίες όπως παραδέχτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, «δεν έχουν δυστυχώς ή ευτυχώς, ένα ιδιαίτερο ιδεολογικό πρόσημο». Στην εποχή που κάποιοι υποστηρίζουν ψευδώς ότι οι ιδεολογίες καταρρέουν και ότι τα όρια μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς θολώνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει στους παραγωγικούς φορείς ότι «το πρωτογενές πλεόνασμα είναι για μας σταθερή πολιτική επιλογή». Την ίδια στιγμή, ένα προωθημένο αριστερό αίτημα, την «εθνικοποίηση των τραπεζών», που επανέλαβε σε όλους τους τόνους ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, το χρησιμοποίησε ως επιχείρημα για να πείσει …εργοδότες: Ο δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα, ισχυρίστηκε, θα επιβληθεί «ώστε οι τράπεζες να λειτουργήσουν ως χρηματοδοτικά εργαλεία, με ιδιαίτερο βάρος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 22-9-2013)

Δημήτρης Κουτσούμπας: Ο αγώνας του ΚΚΕ αρχίζει από σήμερα

Η απάντηση του γενικού γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ στην ερώτηση του Πριν, κατά τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της 78ης ΔΕΘ στις 13 Σεπτεμβρίου 2013. 

ΠΡΙΝ: Κύριε Κουτσούμπα, η πρόταση διεξόδου που διατυπώνει το ΚΚΕ αφορά μάλλον σε ένα μακροπρόθεσμο ορίζοντα, όταν θα έχουν αλλάξει οι κοινωνικοί συσχετισμοί και θα έχουν επέλθει σημαντικές πολιτικές μετατοπίσεις. Η κρίση όμως πλήττει σήμερα τους εργαζόμενους, θέτει επείγοντα ζητήματα προς επίλυση, ζητήματα επιβίωσης πολλές φορές – οι αυτοκτονίες είναι στην ημερήσια διάταξη – και η ερώτηση είναι: μπορεί η επίθεση, που περιγράφετε με τόσο μελανά χρώματα, να ανακοπεί σήμερα;

Δημήτρης Κουτσούμπας: Το ΚΚΕ δεν παραπέμπει όλα τα προβλήματα σε κάποια μακρινή στιγμή, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όταν θα έχει ανατραπεί ο καπιταλισμός. Όμως ποτέ δεν το κάναμε, ούτε συνηθίζουμε να το κάνουμε, ούτε είναι στο χαρακτήρα του Κόμματός μας να λέμε ψέματα, να χαϊδεύουμε αυτιά. Λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη.

Δεν χαϊδεύουμε αυτιά, όπως άλλες δυνάμεις δίνοντας διάφορες υποσχέσεις άμεσες. Το ΚΚΕ για «το σήμερα», έχει καταθέσει προτάσεις νόμου στη Βουλή για το πρόβλημα της ανεργίας, για το πώς θα ανακουφιστούν οι άνεργοι και τι μέτρα πρέπει να παρθούν στα επιδόματα, σε μία σειρά άλλα ζητήματα. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει προτάσεις νόμου για να μην γίνονται πλειστηριασμοί, για να μην γίνονται κατασχέσεις, για να μην πληρώνονται τα χαράτσια, για να μειωθεί, να μην πληρώνει ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι στις αστικές συγκοινωνίες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Το ΚΚΕ έχει καταθέσει προτάσεις για στεγνά προγράμματα και ενίσχυση του αγώνα των γονιών και των παιδιών στις θεραπευτικές κοινότητες ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Το ΚΚΕ έχει προτείνει και έχει καταθέσει ερωτήσεις, προτάσεις νόμου στη Βουλή για μια σειρά άλλα ζητήματα που αφορούν την Υγεία, την Παιδεία κλπ. Και αυτά δεν είναι ζητήματα που τα παραπέμπουμε στο σοσιαλισμό ή σε μια άλλη κοινωνία. Τα παλεύουμε από τώρα. Και δεν τα παλεύουμε μόνο μέσα στη Βουλή ή κυρίως μέσα στη Βουλή. Κυρίως τα παλεύουμε μέσα από τα σωματεία, μέσα από τα συνδικάτα, μέσα από τους συλλόγους, μέσα στο λαϊκό κίνημα προσπαθώντας να κινητοποιηθούν δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση. Και υπάρχουν αποτελέσματα σε αυτή την προσπάθεια. Είναι γεγονός τι έχουν καταφέρει οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, λαϊκές επιτροπές που έχουν στηριχτεί από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ στον αγροτικό χώρο, την ΟΓΕ στις γυναίκες, το ΜΑΣ και δεν έχουν γίνει κατασχέσεις σπιτιών, δεν έχει γίνει διακοπή ρεύματος, να μην πάει η εφορία και κάνει κατάσχεση.

Αυτά είναι δείγματα γραφής που δείχνουν ότι το ΚΚΕ αυτά που λέει τα εννοεί και ο αγώνας του αρχίζει από σήμερα. Μόνο που δεν τελειώνει σήμερα ή αύριο το πρωί ή άντε το πολύ πολύ σε ορίζοντα κάποιων μηνών, όταν θα γίνουν κάποιες εκλογές, εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αν υπάρξουν οι προϋποθέσεις, το ΚΚΕ είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε εργατική λαϊκή εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, που θα υπάρχει κεντρικός επιστημονικός πανεθνικός σχεδιασμός. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή το έκαναν κάποιοι άλλοι, όπως λένε ορισμένοι, οι οποίοι απότυχαν – και εννοούν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα σε διάφορες χώρες – αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να σχεδιάσεις την οικονομία σου, την ανάπτυξη, να κατανείμεις πόρους, να κατανείμεις εργατικό δυναμικό, να λύσεις το πρόβλημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

Όταν το λαϊκό κίνημα, ο λαός θα είναι έτοιμος να αναθέσει την εξουσία στο ΚΚΕ, μέσα από τη λαϊκή συμμαχία, μαζί φυσικά με άλλες κοινωνικές δυνάμεις ή και με άλλες πολιτικές δυνάμεις που θα έχουν δημιουργηθεί πιθανόν και θα κινούνται όμως σε αυτή την κατεύθυνση στο μέλλον μέσα από τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας, βεβαίως εκεί θα είναι και η οριστική λύση αυτών των προβλημάτων.

Γιατί τώρα, με τα επιδόματα φιλανθρωπίας ή για παράδειγμα με τα συσσίτια που σ’ αυτό βοηθάνε και οι κομμουνιστές. Θεωρείτε εσείς ότι το ΚΚΕ επειδή βλέπει αυτή τη συνολική αλλαγή αν δει στη γειτονιά ή στη λαϊκή επιτροπή που δουλεύει ή το σωματείο έναν άνεργο να μην έχει να ταΐσει το παιδί του, δεν θα οργανώσει δουλειά μέσα από τα σωματεία και όχι με χορηγούς τους επιχειρηματίες για να μπορέσει να φάει, ή για να μπορέσει να του ανοίξει το ρεύμα ή για οτιδήποτε; Κάνουμε τέτοια πράγματα.

Όμως το να μην κοπεί σήμερα το ρεύμα δεν λύνει για πάντα το πρόβλημα. Του χρόνου που δεν θα έχει να πληρώσει πάλι θα του το κόψουν. Και αν δεν το πάρει χαμπάρι κάποιο σωματείο, αν δεν το πάρει χαμπάρι το ΠΑΜΕ, η κομματική οργάνωση εκεί ή δεν το πει ο ίδιος, μπορεί και να του το κόψουν. Να μην προλάβεις δηλαδή να το αποτρέψεις.

Άρα δεν είναι λύση, όλες αυτές οι προτάσεις φιλανθρωπίας. Άντε να βγάλουμε ένα μικρό «μέρισμα» δήθεν από το κούρεμα του χρέους για να δώσουμε σε κανένα φτωχό ή σε κανέναν χαμηλοσυνταξιούχο, αυτά δεν σε πάνε μακριά. Το σύστημα είναι αδηφάγο. Τα παίρνει από όλες τις μπάντες από όλες τις μεριές. Και να δώσει ένα ψίχουλο τώρα σε μια κατηγορία έστω δεν λέμε σε άτομο μεμονωμένο, θα το πάρει αύριο διπλό και τριπλό. Και μέσα από την εφορία και μέσα από την αύξηση τιμών και μέσα από την μείωση του μεροκάματου και μέσα από την αύξηση των φαρμάκων…

[η δημοσιογραφική κάλυψη της συνέντευξης εδώ]

Κομματικό μονοπώλιο στο κίνημα

Το αρκτικόλεξο ΚΜΚ στα συγγράμματα μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας σημαίνει Κρατικο-Μονοπωλιακός Καπιταλισμός. Αν τολμούσαμε μια μικρή παράφραση, σύμφωνα με τα όσα είπε από το βήμα της ΔΕΘ η Αλέκα Παπαρήγα την Τετάρτη, θα μπορούσε να γίνει Κομματικο-Μονοπωλιακό Κίνημα. Ο λόγος; Είναι το σκεπτικό που ανέπτυξε η γενική γραμματέας του κόμματος στο ερώτημα που έθεσε το Πριν, γιατί απέναντι στο κίνημα των πλατειών και το φοιτητικό κίνημα οι δυνάμεις του ΚΚΕ στέκονται με επιφυλάξεις και ενδοιασμούς: Το ΚΚΕ πρέπει να έχει το μονοπώλιο των κινημάτων, ώστε αυτά να είναι οργανωμένα και αποτελεσματικά, είπε περίπου η επικεφαλής του κόμματος. Κι όμως, λίγο νωρίτερα είχε κάνει λόγο για λαϊκή αυτενέργεια.

Αντι-μνημονιακός αλλά ευρω-εμμονικός

Κατηγορηματικά κατά του αιτήματος για έξοδο από το ευρώ τάχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας

Στον αυτόματο πιλότο, παρά τις αναταράξεις και τα κενά αέρος, παραμένει ο Συνασπισμός στην πορεία του προς τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. Γενική αντι-μνημονιακή ρητορική, ευρωεμμονές και επίθεση στις συγγενείς αλλά ανταγωνιστικές υποψηφιότητες συνέθεσαν το κάδρο της παρουσίας του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, κατά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.

«Καμία ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση του μνημονίου. Η κοινωνία οφείλει να αντισταθεί, να υπερασπιστεί το δικαίωμά της στη ζωή και στην αξιοπρέπεια», τόνισε χαρακτηριστικά σαν μήνυμα προς την κοινωνία ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο πρόεδρος του Συνασπισμού πρόφερε 23 φορές τη λέξη «μνημόνιο». Ο κεντρικός ρόλος που θα διαδραματίσει άλλωστε το σύνθημα κατά του μνημονίου, αποτυπώνεται και στον τίτλο που επιλέχθηκε να κοσμεί το ψηφοδέλτιο που θα στηρίξει ο Συνασπισμός με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο: «Αττική συνεργασία – όχι στο μνημόνιο». Γεγονός παραμένει ωστόσο ότι η στενή «αντι-μνημονιακή» γραμμή του Συνασπισμού δοκιμάζεται για την αποτελεσματικότητά της. Πρώτον, επειδή την καταδίκη του μνημονίου προβάλλουν ως πρώτο σύνθημα και οι δύο όμορες αλλά αντίπαλες υποψηφιότητες του Αλ. Αλαβάνου και του Γιάννη Δημαρά, εκτός βέβαια από τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης που υποστηρίζεται από το ΚΚΕ και το συνδυασμό που θα στηρίξει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεύτερον, μια ρηχή αντίθεση στο μνημόνιο εγείρει σοβαρό θέμα για το δεύτερο γύρο των εκλογών: Στην πολύ πιθανή περίπτωση τα δύο ψηφοδέλτια του δεύτερου γύρου να υποστηρίζονται από την κυβέρνηση το ένα και τη ΝΔ το άλλο, τότε αυτό το «όχι» οδηγεί στον αντι-μνημονιακό Σαμαρά.

Παρά τον «ανένδοτο» απέναντι στην τρόικα, τα πολιτικά πυρά του Συνασπισμού εξακολουθούν να αποφεύγουν επιμελώς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε ερώτηση του Πριν για τη θέση του κόμματος ως προς το ευρώ και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, ο Αλέξης Τσίπρας, ευρωπαϊκότερος των ευρωπαϊστών, απάντησε ότι η θέση για έξοδο από το ευρώ υποστηρίζεται «στους ισχυρούς νεοφιλελεύθερους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και σε «ισχυρά λόμπι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού». Ακόμα είπε ότι αυτές είναι «αδιέξοδες λύσεις» και πως οδηγούν στην «αλβανοποίηση της χώρας». Ο αδιάλλακτος φιλοευρωπαϊσμός πάντως, εκτός από ρήξη με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει και ρήγμα στο εσωτερικό του κόμματος. Υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη τάχθηκε για παράδειγμα στέλεχος του Συνασπισμού σε εκδήλωση Οικονομολόγων την προηγούμενη εβδομάδα, δείχνοντας ότι το συγκεκριμένο αίτημα έχει σοβαρή απήχηση, που έσπευσε να περιορίσει ο Αλ. Τσίπρας.

Συγχρόνως, σοβαρά εμπόδια υψώνονται στην κεντρική επιλογή του Συνασπισμού να προωθήσει τη «συνάντηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ» που διαχωρίζουν τη θέση τους από την κυβερνητική πολιτική. Η στήριξη της υποψηφιότητας του Αλ. Μητρόπουλου στην περιφέρεια Αττικής ως βασικός άξονας αυτής της τακτικής, έγινε με το σκεπτικό ότι μπορεί να θυσιαστεί η …ΡΙΖΑ, θα ανθίσει όμως έπειτα μια ευρύτερη πλειοψηφία. Πράγματι, η επιμονή στο πρόσωπο του εργατολόγου ώθησε στην ντε φάκτο διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, με την αυτόνομη κάθοδο του «μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης» υπό τον Αλέκο Αλαβάνο. Παρόλ’ αυτά, η ταυτόχρονη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γ. Δημαρά, διαγραμμένου από το ΠΑΣΟΚ λόγω της άρνησής του να ψηφίσει το μνημόνιο, ναρκοθέτησε το δεύτερο σκέλος του σχεδίου. Άλλωστε, η αυτόνομη κάθοδος της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τον Γρ. Ψαριανό στην ίδια περιφέρεια, φιλοδοξεί να αντλήσει ψήφους από την ίδια πολιτική δεξαμενή.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η ηγεσία του Συνασπισμού αναδιπλώθηκε υιοθετώντας τη γνωστή στην Αριστερά εγωιστική συνταγή: Βολές κατά πάντων συγγενών δυνάμεων και αυτοεπιβεβαίωση. Στη βροχή ερωτημάτων από δημοσιογράφους για τις ευθύνες της πολυδιάσπασης του χώρου, ο Αλέξης Τσίπρας δεν φείσθηκε χαρακτηρισμών: «Προσωπικές επιλογές και μικροκομματικές επιδιώξεις» απέδωσε με νόημα σε όσους δεν ακολούθησαν το βηματισμό του Συνασπισμού. «Ελπίζω όταν φτάσω κι εγώ τα 60, να έχω τουλάχιστον 20 χρόνια που θα έχω αποχωρήσει από τον προεδρικό θώκο», είπε χαρακτηριστικά σε ερώτηση για το ρόλο του Αλ. Αλαβάνου, του Λ. Κύρκου και του Φ. Κουβέλη, για να συμπληρώσει το θυμόσοφο «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Για «στήριξη της σοσιαλδημοκρατίας στη χειρότερη δυνατή στιγμή της» κατηγόρησε τη Δημοκρατική Αριστερά. Ενώ για την υποψηφιότητα Δημαρά σημείωσε πως «όσοι κάνουν τεχνάσματα, παίζουν επικίνδυνο παιχνίδι». Την ίδια στιγμή, ο Αλ. Τσίπρας θύμισε πως εκλέχθηκε με ποσοστά άνω του 70% σε δύο διαδοχικά συνέδρια και υπογράμμισε ότι η αυτοκριτική του είναι «στη διάθεση του κόμματος και της ελληνικής κοινωνίας».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 19-9-2010)