Ενοποίηση με ρήξεις φέρνει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Πολιτικοί ελιγμοί και οργανωτικά εμπόδια χαρακτηρίζουν την τελική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς το ιδρυτικό του Συνέδριο, το οποίο ξεκινά τις εργασίες του το βράδυ της Τετάρτης 10 Ιουλίου στις εγκαταστάσεις του Τάε Κβον Ντο στο Φάληρο. Την ίδια στιγμή που τέσσερις ιστορικές συνιστώσες δηλώνουν την άρνησή τους να αυτοδιαλυθούν, όπως δηλαδή προστάζει ο Συνασπισμός και η ηγετική ομάδα του κόμματος στην προοπτική της ενιαιοποίησης, ο Αλέξης Τσίπρας άφησε για πρώτη φορά σε δημόσια ομιλία του να διαφανεί ότι σκέφτεται τη λύση της στάσης πληρωμών του δημοσίου χρέους.

H πίεση της βάσης για σαφείς απαντήσεις στο μείζον ζήτημα του δημόσιου χρέους και για άρση της διαλλακτικότητας έναντι της Ευρώπης, φτάνει στην ηγεσία

Συγκεκριμένα, μιλώντας στην Πάτρα την Πέμπτη, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε πιο συγκεκριμένα το θέμα προτεραιοτήτων της δημοσιονομικής πολιτικής που θα ασκήσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι η αρχή της θα είναι «πρώτα οι φτωχοί, οι αδύναμοι και οι άνεργοι και μετά η κα Μέρκελ και οι τραπεζίτες». Ο Αλέξης Τσίπρας εξειδίκευσε μάλιστα τη θέση του, τονίζοντας ότι «οι τόκοι που έχουμε να πληρώνουμε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια υπερβαίνουν τα 25 δισ. ευρώ» και κατέληξε: «Να, λοιπόν, τα λεφτά για την ανόρθωση. Να τα λεφτά για την ανασυγκρότηση. Να τα λεφτά για την ανάπτυξη. 25 δισ. που σε τέσσερα χρόνια θα ξαναβάλουν την Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά με τη κοινωνία όρθια, με το λαό κυρίαρχο».

Βέβαια, στην ομιλία του δεν ξεκαθάρισε αν η κίνηση αυτή θα αποτελεί μονομερή απόφαση ή προϊόν διαπραγμάτευσης. Αν παράλληλα θα πληρώνονται το χρεολύσια ή αν επιθυμεί έναν διακανονισμό επιμήκυνσης. Από την Κουμουνδούρου πάντως ξεκαθάρισαν ότι το χωρίο αυτό της ομιλίας Τσίπρα δεν αποτελεί κάποιο νέο δεδομένο παρά «έναν άλλο τρόπο παρουσίασης όσων έχουμε ήδη πει». Φαίνεται όμως ότι η πίεση της βάσης για σαφείς απαντήσεις στο μείζον ζήτημα του δημόσιου χρέους και για άρση της διαλλακτικότητας έναντι της Ευρώπης, φτάνει στην ηγεσία που προσπαθεί ρητορικά τουλάχιστον να ανταποκριθεί στη ζήτηση για ριζοσπαστική και όχι συστημική στροφή.

Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη το ΔΗΚΚΙ ενόψει Συνεδρίου, όπου τονίζεται με σαφήνεια πως το κόμμα «χρειάζεται να μην υποκύψει στις σειρήνες μιας δήθεν ομαλής εναλλαγής στην εξουσία, να μην εγκλωβιστεί στα συστημικά νερά συμπλέοντας με δυνάμεις που τάχα αποσπάσθηκαν από την τρικομματική, αλλά να κηρύξει και να πάρει στην πλάτη του τη νέα ριζοσπαστικοποίηση που αποτελεί πολιτικό ζητούμενο και αναγκαιότητα για τη χώρα». Στην ίδια ανακοίνωση, το ΔΗΚΚΙ δηλώνει πως «δεν χρειάζεται ένα μοναδικό κόμμα, αλλά ένα μεγάλο μέτωπο οργανώσεων, κομμάτων και ανένταχτων, ένα νέο ΕΑΜ», ενώ υπενθυμίζει ότι «το ΔΗΚΚΙ με απόφαση του 5ου έκτακτου Συνεδρίου του που συνήλθε τον Ιούνιο στην Αθήνα αρνήθηκε την αυτοδιάλυσή του».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι οργανώσεις Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ και ΔΕΑ, που με ανακοίνωση που συνυπέγραψαν οι Μανώλης Γλέζος, Γιάννης Θεωνάς και Αντώνης Νταβανέλλος κάνουν έκκληση «να αποσύρουμε από την προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ ένα αγκάθι που –ενώ δεν λύνει κανένα υπαρκτό πρόβλημα– μπορεί να δημιουργήσει μια σοβαρή κρίση». Όπως επισημαίνουν τα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στη δήλωσή τους «οι συνιστώσες αποδείχθηκαν πολύτιμο συστατικό του συμμαχικού σχήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς», την ίδια στιγμή που «στις εκλογές του Μάη-Ιούνη του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών τέθηκε στη δοκιμασία του κόσμου –παρά τις σχετικές κραυγές των αντιπάλων μας– έφτασε στη μεγάλη πολιτική νίκη του 27%». Την ίδια στιγμή πάντως, χωρίς αναστολές προχώρησε στην αυτοδιάλυσή της η οργάνωση που χαρακτηριζόταν συχνά ως η πιο σκληρή συνιστώσα: «Η ΚΟΕ αποφάσισε να προχωρήσει στην αναστολή της αυτοτελούς δημόσιας παρουσίας της σαν απαραίτητο βήμα ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ και της ενιαίας έκφρασής του», ανακοίνωσε σε ένα ιστορικό ντοκουμέντο το πολιτικό ρεύμα που ξεκίνησε από το ΚΚΕ (μ-λ), για να γίνει Α/συνέχεια και στο τέλος να ονομαστεί ΚΟΕ.

Το πολιτικό μπρα ντε φερ Τσίπρα – συνιστωσών θα ολοκληρωθεί εντός Συνεδρίου, όπου αναμένεται να επιλεγεί μια καταρχάς συμβιβαστική μεταβατική λύση. Ωστόσο, ζήτημα αντιπαράθεσης που αναδεικνύεται με θέρμη στις τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος ανάδειξης του νέου προέδρου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στο περιοδικό Επίκαιρα, είναι το μόνο εσωκομματικό θέμα στο οποίο απαντάει με σαφήνεια, υποστηρίζοντας ότι «η εκλογή του εκάστοτε επικεφαλής της από την Κεντρική Επιτροπή» είναι «μία από τις καλές παραδόσεις της Αριστεράς, που νομίζω ότι πρέπει να σεβαστούμε». Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως, στο όνομα της άμεσης δημοκρατίας, αναμένεται να ζητήσει απευθείας εκλογή από το σώμα των συνέδρων, όπως άλλωστε έχουν πράξει και οι προκάτοχοί του στον Συνασπισμό, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Αλέκος Αλαβάνος. Πρόκειται για μια επιλογή που αυτονομεί τον πρόεδρο και υποβαθμίζει το ρόλο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 7/7/2013)