‘Εσονται στον ΣΥΡΙΖΑ εις συνιστώσα μίαν

Με …φρούτο του καλοκαιριού μοιάζει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργήθηκε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και εξελίσσεται μέχρι σήμερα: Σκληρός πυρήνας και πολύχρωμη περιφέρεια. Η εκλογική επιβράβευση των πολιτικών επιλογών της ηγεσίας του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σκληραίνει τις βασικές επιλογές για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και τη μεταρρυθμιστική στρατηγική, την ίδια ώρα που ετοιμάζεται ένα νέο πλαίσιο υποδοχής της λαϊκής συμμετοχής, που θα υπερβαίνει το παλιό μοντέλο των συνιστωσών, με τις δημοκρατικές ή μη δικλείδες ασφαλείας που αυτό είχε.

«Η συμπαράταξη της Αριστεράς προϋπόθεση για την κοινωνική αλλαγή», τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας

Η προσήλωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στη βασική πολιτική ανάλυση που θέλει τη χώρα αναγκαστικά στο κάδρο της ΕΕ και του ευρώ, φάνηκε από τα πρώτα λόγια του Αλέξη Τσίπρα στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε για την έναρξη της καμπάνιας εγγραφής νέων μελών: Το ιστορικό αίτημα για ανατροπή, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, συνίσταται αφενός στην απαλλαγή από το «καταστροφικό Μνημόνιο» και αφετέρου στην παραμονή της Ελλάδας ως «ισότιμο μέλος και ενεργό παράγοντα βαθιών αλλαγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη». Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, ο πολιτικός χάρτης ανέδειξε δύο πόλους, «από τη μια τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς, τη μόνη προοδευτική αντιμνημονιακή δύναμη, με ορατή προοπτική εξουσίας» και από την άλλη «την ανίερη συμμαχία του μπλοκ του Μνημονίου, με κοινή ιδεολογία τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και έναν λανθάνοντα ευρωπαϊσμό». Παρά τα στενά περιθώρια για «αποχρώσεις» που αφήνει η ανάλυση αυτή, ο πρόεδρος του Συνασπισμού τόνισε μετά από σχετική ερώτηση του Πριν πως «η συμπαράταξη της Αριστεράς όχι κατ’ ανάγκη από ένα ενιαίο κόμμα αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσουμε ο καθένας από τη σκοπιά του να βάλει το λιθαράκι του γι’ αυτή τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος».

Παγιώνεται η θεσμική και μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία του κόμματος, σε βάρος της κινηματικής και ανατρεπτικής ταυτότητας

Το νέο στοίχημα της λαϊκής πρωτοβουλίας που θα δράσει σαν παράγοντας ανανέωσης του κόμματος, όπως παρουσίασε η Σοφία Σακοράφα ως υπεύθυνη της οργανωτικής ανασυγκρότησης, υπονομεύεται εν μέρει από τα πολιτικά χαρακτηριστικά του σχήματος που παγιώνονται νωρίς σε αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο. Ναι μεν ο πρόεδρος κάλεσε τους φίλους του κόμματος να πάρουν «μέρος στο μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε πολιτική δύναμη της μίας και μοναδικής συνιστώσας, του κυρίαρχου λαού», ωστόσο ο πολιτικός χρόνος δεν σταματά ούτε βέβαια και περιμένει την αυτοοργάνωση. Με δύο χαρακτηριστικές πολιτικές παρεμβάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ χάραξε μια βαθιά γραμμή: Πρώτον, πρότεινε άλλου τύπου συμπράξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, ως απάντηση στις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και δεύτερον, τοποθετήθηκε κατ’ αρχάς αρνητικά στην πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων. Οι κινήσεις αυτές οριοθετούν περισσότερο τη θέση του κόμματος, παρά ανοίγονται σε διάλογο. Συγκεκριμένα, παγιώνουν τη θεσμική και μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία του κόμματος, σε βάρος της κινηματικής και ανατρεπτικής ταυτότητας που είχε παράλληλα μέχρι σήμερα.

Με δηλώσεις του στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, ο Δημήτρης Παπαδημούλης μίλησε για «αναπτυξιακές κοινοπραξίες» με «σύμπραξη επιχειρήσεων είτε του δημόσιου, είτε του ιδιωτικού τομέα, όπου εσύ βάζεις την περιουσία, ο άλλος χρήματα για την αξιοποίησή του και έχετε κάνει μια συμφωνία ότι μακροχρονίως έχετε κέρδη». Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε τη Δευτέρα για «διάφορα μοντέλα αξιοποίησης των δημόσιων πόρων και του δημόσιου πλούτου, μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού» και για συμπράξεις με ιδιώτες «με ισχυρό δημόσιο πυλώνα». Όπως σχολίασε ο Στάθης Κουβελάκης εκφράζοντας με δημόσια τοποθέτηση τον προβληματισμό του για τη θέση αυτή , «η αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως θέμα χαμηλής αποτίμησης λόγω συγκυρίας και όχι σαν θέμα αρχής».

«Όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά» λένε στην Κουμουνδούρου για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ

Έπειτα, η πρώτη αντίδραση της Κουμουνδούρου στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ ήταν αρνητική. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, σημειώνοντας μιλώντας στο Πριν, ότι αν στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου υπάρχουν σημεία όπως μονομερής διαγραφή του χρέους, καταγγελία δανειακών συμβάσεων και αποδέσμευση από την ΕΕ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπερψηφίσει.

Ήδη πάντως, η πολυπληθής Κοινοβουλευτική Ομάδα κατέθεσε πρόταση νόμου για την άρση της μετενέργειας και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στο επίπεδο του 2011, ενώ οι επόμενες πρωτοβουλίες, όπως τις παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης είναι: Νομοσχέδιο για μια «νέα σεισάχθεια», με τη διαγραφή ή πάγωμα κατά των τραπεζικών υποχρεώσεων για υπερχρεωμένα νοικοκυριά και σχέδιο νόμου για την απλή αναλογική. «Τα μέτρα και οι αποφάσεις οι μνημονιακές θα δοκιμαστούν μέσα στην πραγματικότητα της ζωής και εκεί θέλουμε να δώσουμε ισχυρό “παρών”, στηρίζοντας τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του λαού μας», είπε στη συνέντευξη Τύπου ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, για να δείξει ότι το σχέδιο δράσης είναι «εντός και εκτός Βουλής». Ανοιχτό μένει όμως ποια αιτήματα θα στηριχθούν.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 15-7-2012)

Catastroika: Η μαύρη βίβλος των ιδιωτικοποιήσεων

Τι κοινό έχει η Σοβιετική Ένωση της κατάρρευσης, οι πρώτες μέρες της ενωμένης Γερμανίας, το Παρίσι του δημάρχου Ζακ Σιράκ και η Ελλάδα του Μνημονίου; Το πάθος των ιδιωτικοποιήσεων. Ιδεολογική εμμονή ή συμφεροντολογική επιταγή, το φετίχ του ιδιωτικού τομέα που κατανικά τον ανεπαρκή δημόσιο, στο όνομα του ανταγωνισμού, του χρέους και του αγίου κέρδους είναι το κληροδότημα της μετασοβιετικής εποχής. Την απομυθοποίηση αυτού του πάθους ορισμένων ανέλαβε με όλη την αναγκαία αναιρετική ματιά η ομάδα του Debtocracy, δηλαδή η Κατερίνα Κιτίδη, ο Άρης Χατζηστεφάνου και ο Λεωνίδας Βατικιώτης, με το νέο τους ντοκιμαντέρ, Catastroika, που κυκλοφορεί στο ίντερνετ (www.catastroika.gr) και προβάλλεται δημόσια χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης.

Από το Ανώτατο Σοβιέτ στο Τσάμπιονς Λιγκ

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος όσων διακυβεύονται σήμερα στην Ελλάδα της πλήρους εκποίησης, οφείλει να δει όλο το ψηφιδωτό του νεοφιλελευθερισμού. Μπορεί να ξενίζει που τα πρώτα πλάνα της Catastroika εστιάζουν στις παγωμένες εκτάσεις της Ρωσίας, όμως εκεί εδράζεται το πρώτο μεγα-πείραμα ιδιωτικοποιήσεων: «Με 1 ή 2 εκατομμύρια δολάρια αγόραζες επιχειρήσεις που μόνο ο σκελετός τους άξιζε εκατοντάδες εκατομμύρια ή ακόμη και δισ. δολάρια», λέει στο φακό του ντοκιμαντέρ ο Αλ. Μπουγκάλιν, Ρώσος οικονομολόγος και ακαδημαϊκός, ρίχνοντας φως στον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι αμύθητες περιουσίες ανθρώπων όπως ο Αμπράμοβιτς, που πριν λίγες ημέρες πανηγύριζε την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με την αγγλική ομάδα που κατέχει. «Ήταν ο πλήρης αποδεκατισμός ενός έθνους», συνοψίζει την πικρή ιστορία της διάλυσης του σοβιετικού κράτους η Ναόμι Κλάιν.

Η επίσκεψη στη Μόσχα όμως έχει ένα άλλο βασικό συμπέρασμα: Το νεοφιλελεύθερο πείραμα της απορρύθμισης και των ιδιωτικοποιήσεων είναι ξένο προς τη δημοκρατία. Οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις του 1994 στη Ρωσία δεν θα ήταν δυνατές χωρίς να έχει προηγηθεί το πραξικόπημα του Μπορίς Γέλτσιν ένα χρόνο νωρίτερα, είναι το συμπέρασμα ενός Ρώσου ειδικού. Άλλωστε, «τα πρώτα πειράματα του νεοφιλελευθερισμού δεν είχαν καμία σχέση με τη δημοκρατία», όπως καταθέτει η Ναόμι Κλάιν, σημειώνοντας ότι το μόνο έδαφος που βρήκε η σχολή του Σικάγο για να εφαρμόσει τα δόγματά της ήταν η Χιλή του Αουγκούστο Πινοτσέτ και η Τουρκία του στρατηγού Κενάν Εβρέν.

Ποιους πλάκωσε το τείχος του Βερολίνου;

Από τις στρατιωτικές χούντες του ’80 στην Ελλάδα του Παπαδήμου δεν είναι τόσος δρόμος όσος εξαρχής φαίνεται. Μεσολαβεί η Αγγλία της Μάργκαρετ Θάτσερ που έφερε στη δυτική Ευρώπη τη «μόδα» των αποκρατικοποιήσεων. Το «εισιτήριο» που πλήρωσαν οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι για την είσοδό τους στην εποχή της απορρύθμισης ήταν φυσικά η διάλυση των συνδικάτων και της εργατικής νομοθεσίας, όπως αρχετυπικά αποτυπώθηκε στο τσάκισμα των Άγγλων ανθρακωρύχων και του αγώνα τους. Ο Κεν Λόουτς, ο δημιουργός της εργατικής ταινίας «Ο Πολ, ο Μικ και οι άλλοι» (Navigators) του 2001 εξηγεί στην κάμερα το δράμα του ιδιωτικού σιδηρόδρομου.

Επόμενος σταθμός στο ιδιωτικοποιημένο τρένο του νεοφιλελευθερισμού και στον αποκαλυπτικό φακό του Catastroika, η πρώην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Το «καταστροφικό πείραμα», ένα «ιστορικά τραγικό γεγονός», η επιδρομή δηλαδή της Τρόιχαντ, της εταιρείας που ανέλαβε να ξεπουλήσει ό,τι κρατικό υπήρχε στο ανατολικό γερμανικό κράτος, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο πλιάτσικο. Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου δεν είναι παρά η ελληνική Τρόιχαντ, υποστηρίζει βάσιμα το Catastroika. Με τις απαραίτητες δόσεις απολυταρχίας, στο πρόσωπο του τραπεζίτη – πρωθυπουργού Παπαδήμου.

Zoom out στα ελατήρια του κέρδους

Ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ συνήθως κρίνεται από την τεχνική του αρτιότητα. Στο πεδίο αυτό, η ομάδα του Catastroika δίνει επιτυχώς εξετάσεις, έχοντας πρωτότυπη μουσική, άποψη στο καδράρισμα και την αντικομφορμιστική ευγένεια να μην εμφανίζονται στα πλάνα τα πρόσωπα των συντελεστών. Ωστόσο, το πραγματικά αξιέπαινο είναι ότι ο λόγος δίνεται στους ανθρώπους του μόχθου: Στον πρόεδρο των εργαζομένων της εταιρείας ύδρευσης της Θεσσαλονίκης, στον εργάτη των ορυχείων της ΔΕΗ. Οι μαρτυρίες αυτές, που αποκαλύπτουν πόσους θανάτους το χρόνο κοστίζει η πολιτική ανάθεσης εργασιών της ΔΕΗ σε εργολάβους, που κατονομάζουν τις διασυνδέσεις μεταξύ της ιδιωτικοποίησης του νερού και του ΔΝΤ, είναι το ακατέργαστο διαμάντι του ντοκιμαντέρ που δίνει και όλη την αξία, πέρα από την πολιτική και επιστημονική τεκμηρίωση. Δεν είναι τυχαίο από αυτή την άποψη ότι προεκλογικές συγκεντρώσεις σε ένα ευρύ φάσμα της Αριστεράς φιλοξένησαν ως επιχείρημα το Catastroika.

Το πωλητήριο στη δημόσια περιουσία δεν είναι μια ελληνική εξαίρεση, ακριβώς όπως δεν είναι και το δημόσιο χρέος. Η οξύνοια να ανοίγεις το πλάνο, να αναγνωρίζεις τα πολιτικά ελατήρια και τα προηγούμενα ιστορικά παραδείγματα, αυτή είναι η ουσία της δημοσιογραφίας που υπηρετεί με υποδειγματικό τρόπο η ομάδα του Catastroika.

Δείτε το Catstroika

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αναιρέσεις, τεύχος 18, Άνοιξη 2012)

Ζημιογόνο το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ!

Ζημιές αντί για έσοδα θα φέρει η δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Πετρελαίων. Όπως αποκαλύπτει μιλώντας στο Πριν, ο γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση, Θωμάς Κότσιας, το εσπευσμένο ξεπούλημα που προωθεί η τρόικα και η κυβέρνηση γίνεται τη στιγμή που ολοκληρώνεται μια πολύ μεγάλη επένδυση της εταιρείας, η οποία μέσα στους επόμενους μήνες πρόκειται να εκτινάξει τα έσοδα!