Δέσμιος των Ευρωπαίων ο ΣΥΡΙΖΑ του 17%

Μπροστά στο σύνδρομο των εποχιακών καταστημάτων με χριστουγεννιάτικα είδη βρέθηκε σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ του 16,78% και του ενός εκατομμυρίου ψήφων: Μετά το τέλος των γιορτών αρχίζουν οι εκπτώσεις. Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών που ακολούθησε τον εκλογικό θρίαμβο, στην οποία μπήκε με όλες του τις δυνάμεις ο Αλέξης Τσίπρας ήταν σαφές ότι οδηγείται σε αποτυχία πριν καν ξεκινήσει, ελλείψει των αριθμητικών και πολιτικών προϋποθέσεων που καθορίζει εν πολλοίς ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος. Περισσότερο ο κύκλος επαφών είχε χαρακτήρα αποκάλυψης των πολιτικών προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με βλέμμα στραμμένο στον επόμενο γύρο των εκλογών αλλά και των αδιεξόδων που χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ωστόσο, έγιναν σαφή επίσης τα όρια της πρότασης Τσίπρα για το Μνημόνιο και το χρέος.

Ένα πρώτο δείγμα ήρθε με την επιστολή του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη που απευθυνόταν στον πρόεδρο της Κομισιόν, Μπαρόζο, στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ρόμπαϊ, στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Σουλτς, στον πρόεδρο της ΕΚΤ, Ντράγκι και στον πρόεδρο του Γιουρογκρούπ, Γιουνκέρ. Σε αυτήν σχολίασε σε χλιαρό ύφος ότι «η ψήφος του ελληνικού λαού την Κυριακή 6 του Μαΐου απονομιμοποιεί πολιτικά το Μνημόνιο» και διαπίστωσε ότι είναι «επιτακτική η άμεση, κοινωνικά δίκαιη, αντιστροφή της καθοδικής τάσης της οικονομίας μας». Χρησιμοποιώντας σκόπιμα πρώτο πληθυντικό πρόσωπο η επιστολή υπογράμμισε ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής» από την άποψη ότι απειλείται «το κοινό μέλλον των ευρωπαϊκών λαών» και άρα «σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να βρεθεί η λύση». Μετά τις πολλές ενστάσεις που ήγειρε αυτή η πρωτοβουλία, κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για «στρογγύλεμα των θέσεων για το Μνημόνιο» και για «προληπτική υποχωρητικότητα ως και δουλοφροσύνη έναντι των Ευρωπαίων», στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκαν μέσω ανεπίσημης ενημέρωσης να διευκρινίσουν ότι «η ευρωπαϊκή ηγεσία έχει πλήρη γνώση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για ακύρωση του Μνημονίου» και ότι η έννοια «απονομιμοποίηση» είναι «ιδιαίτερα αιχμηρή».

Οι καθηλωτικές ευρωδεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα φαίνονται από τη στάση του απέναντι στο ώριμο αίτημα για μονομερή στάση πληρωμών προς τους πιστωτές

Η επιστολή είναι ενδεικτική της πλήρους απροθυμίας του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του να προτείνει οποιαδήποτε μονομερή λύση στα θέματα που καθόρισαν την προεκλογική ατζέντα, τα Μνημόνια, τα μέτρα και την κρίση. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ξεκάθαρος στην ομιλία του κατά την πρώτη συνεδρίαση της νέας πολυπληθούς Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που αποτελείται πλέον από 52 βουλευτές και βουλευτίνες: «Όπως στη ζωή δεν υπάρχει ολίγον έγκυος, δεν υπάρχει και ολίγον μνημόνιο» είπε. Και ενώ ερμήνευσε τη λαϊκή ψήφο ως εντολή για «άμεση ανατροπή του μνημονίου της λιτότητας», έσπευσε να περιορίσει τις αυτοτελείς κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση: «Αυτή η ανατροπή όμως έχουμε πλήρη επίγνωση, θα έρθει σε ένα συνολικό πλαίσιο παρεμβάσεων, διεργασιών που θα γίνει στο ευρωπαϊκό πεδίο», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.

Οι καθηλωτικές ευρωδεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα φαίνονται και από τη θέση του για το χρέος και τη στάση του απέναντι στο ώριμο αίτημα για μονομερή στάση πληρωμών προς τους πιστωτές. Σε μια από τις πρώτες του μετεκλογικές συνεντεύξεις, στο περιοδικό Hot doc, δήλωσε ότι «επειδή το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι πια διακρατικό, η συζήτηση πια πρέπει να εντοπιστεί στις σχέσεις τις διακρατικές της χώρας με τις άλλες χώρες». Και διευκρίνισε ότι «είναι ζήτημα γεωπολιτικής πια η άσκηση μιας πολιτικής τέτοιας που που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση». Όμως η απαθής παραδοχή του γεγονότος ότι το χρέος είναι πια διακρατικό, συνιστά και παθητική αποδοχή του PSI και της αρνητικής για τη χώρα και το λαό της αναδιάρθρωσης που έγινε στο χρέος, καθιστώντας το εν μια νυκτί κρατικό. Είναι άραγε το πλαίσιο του PSI και των δανειακών συμβάσεων δεσμευτικό για τον Αλέξη Τσίπρα, όπως ήταν και για τη ΔΗΜΑΡ;

Το πρωτόγνωρο εκλογικό αποτέλεσμα έκανε τον επικεφαλής να μιλήσει για «μήνυμα ειρηνικής επανάστασης» την Κυριακή. Όπως διαφάνηκε, το μεγάλο ρεύμα στην ελληνική κοινωνία που ζητούσε μια οργισμένη απόρριψη της πολιτικής των μνημονίων εκφράστηκε με αριστερή ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, που τις τελευταίες ημέρες υιοθέτησε πιο έντονα από ποτέ το σύνθημα για μια αριστερή κυβέρνηση. «Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε να αποκτήσει ο τόπος κυβέρνηση που θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση της υποτέλειας και θα ακυρώσει το μνημόνιο της χρεοκοπίας», ήταν οι πρώτες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα μετά το αποτέλεσμα της κάλπης. Στο τέλος του τριημέρου που είχε στη διάθεσή του ο ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει την πρόταση αυτή, ο επικεφαλής δήλωσε πως είχε «ευρεία υποστήριξη αλλά μια ασθενή κοινοβουλευτική υποστήριξη» και το «όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 13-5-2012)

Οι δύο αποχρώσεις του Μνημονίου

Το νέο Μνημόνιο θα το δεχτούμε ως έχει ή με αλλαγές; Σε αυτό το ερώτημα διχάζεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ μπροστά στην πρωτοφανή κρίση που διέρχεται. Τα δύο «στρατόπεδα» που αυτή την εβδομάδα έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους πριν τη διεξαγωγή της εσωκομματικής αναμέτρησης για αλλαγή ηγεσίας, διατύπωσαν ιδεολογικές πλατφόρμες εξόχως αποκαλυπτικές τόσο για το πολιτικό «όραμα» της ομάδας που σήμερα βρίσκεται στο τιμόνι, όσο και για το ποιόν της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που την προηγούμενη Κυριακή είπε «όχι».

Ζητούν απολογισμό αλλά δεν καταψηφίζουν οι «16»

Ο συναγερμός χτύπησε, αλλά η απειλή αποδείχτηκε τελικώς μικρότερης σημασίας. Οι 16 υπογραφές που πλαισίωναν την επιστολή προς τον πρωθυπουργό ερέθισαν ακαριαία τα ευαίσθητα πλέον αντανακλαστικά των συνεργατών του Μεγάρου Μαξίμου, όμως η ανάγνωση του περιεχομένου της κατέβασε το βαθμό εγρήγορσης στο «πορτοκαλί». Οι ενστάσεις που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εστίαζαν στις διαδικασίες εξπρές που φαίνεται να επιλέγει ο Γιώργος Παπανδρέου για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Πουθενά όμως στις λίγες γραμμές της επιστολής δεν αφηνόταν να εννοηθεί ότι θα το καταψήφιζαν.

«Ξαφνικός θάνατος» για τη δημοκρατία

Κοινοβουλευτική δικτατορία ψηφίζει μόνο κατεπείγοντα νομοσχέδια

Τη θρυλική φράση «εώμεν τους νόμους καθεύδειν» (ας αφήσουμε τους νόμους να κοιμούνται) που είχε εκφωνήσει στις λαοσυνάξεις του ο Χριστόδουλος, ανέσυρε και υιοθέτησε ως πολιτική φιλοσοφία η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ένα ακόμη νομοσχέδιο – σταθμός πέρασε από τη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, την οποία πιο πιστά θα απέδιδε η αθλητική ορολογία «ξαφνικός θάνατος» (sudden death) λόγω των καταλυτικών αλλαγών που φέρνει για τους εργαζόμενους. Το τελευταίο νομοσχέδιο που το υπουργείο Οικονομικών έθεσε σε «δημόσια διαβούλευση» ήταν τον Αύγουστο και αφορούσε τα τυχερά παιχνίδια. Η «ανοιχτή διακυβέρνηση» που υποσχόταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ως δήθεν νέα κουλτούρα στην πολιτική ζωή, έδωσε τη θέση της οριστικά στην καλυμμένη κοινοβουλευτική δικτατορία, όπου τις αποφάσεις παίρνει η τρόικα και η Βουλή υποχρεωτικά τις επικυρώνει με συνοπτικές διαδικασίες.

Από τον Οκτώβριο του 2009 η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής έχει εξετάσει 6 νομοσχέδια και 8 συμβάσεις, από τα οποία τα 7 ήταν κατεπείγοντος χαρακτήρα! Από τον Μάιο και την ψήφιση του μνημονίου, δεν είχε γίνει καμία σύγκλιση της Ολομέλειας της Βουλής, ώστε να συζητηθούν ή να τεθούν σε οποιαδήποτε ψηφοφορία οι τρεις επικαιροποιήσεις του μνημονίου. Η Βουλή άνοιξε ξανά μόνο και μόνο για να να δώσει το μικρόφωνο στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν! Αν κάτι υπογραμμίζουν όλα αυτά σε συμβολικό και όχι μόνο επίπεδο, είναι η βαθιά υποτίμηση που καλλιεργεί πια η κυβέρνηση για τις αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες και θεσμούς, που πλέον μόνο προσχηματικά λειτουργούν σαν ένα κακοσκηνοθετημένο έργο.

Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνουν άλλωστε τα εσωκομματικά ήθη που επιβάλλονται στο ΠΑΣΟΚ στην εποχή του ΔΝΤ, που συμπυκνώνονται στο κανόνα «αν διαφωνείς, διαγράφεσαι». Δύο μόλις βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας τόλμησαν να διαφοροποιηθούν από την ψηφοφορία της Τρίτης: Ο Βαγγέλης Παπαχρήστος, ο οποίος καταψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο και διαγράφηκε πριν αλέκτορα φωνήσαι, με την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας. Και ο Οδυσσέας Βουδούρης, που απείχε από την ψηφοφορία, αλλά για να γλυτώσει τη θέση του, υπογράμμισε με σαφήνεια ότι «η ουσία του νομοσχεδίου είναι προς την σωστή κατεύθυνση». Τέτοια μονολιθικότητα και επιβολή πειθαρχίας θα ζήλευαν και τριτοδιεθνιστικά κόμματα!

Από τον Οκτώβριο του 2009 η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής έχει εξετάσει 6 νομοσχέδια και 8 συμβάσεις, από τα οποία τα 7 ήταν κατεπείγοντος χαρακτήρα

Για ποιο λόγο όμως η κυβέρνηση κινήθηκε έτσι; Πρώτον, επειδή την Τετάρτη ήταν προγραμματισμένη η πανεργατική απεργία. Η υπερψήφιση και κατοχύρωση ενός νόμου δημιουργεί όπως είναι φυσικό κλίμα απαισιοδοξίας για την αποτελεσματικότητα του αγώνα και μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην αποτυχία μιας απεργιακής κινητοποίησης. Και σίγουρα η κυβέρνηση δεν ήθελε μια επανάληψη της 5ης Μάη! Δεύτερον, η επίσπευση της ψηφοφορίας περιόρισε δραστικά το διάστημα για ενημέρωση και συζήτηση επί των μέτρων σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα. Ο στόχος ήταν να ασκηθούν όσο το δυνατόν λιγότερες κοινωνικές πιέσεις στους βουλευτές, ώστε να υπακούσουν στις εντολές της κυβέρνησης και της τρόικας χωρίς αντιρρήσεις.

«Πυρ ομαδόν» δέχτηκε η κυβέρνηση για τη διαδικασία εξπρές. Για «πραξικοπηματική διακυβέρνηση της χώρας, που βασίζεται στην ατιμωτική και κατά παράβαση του Συντάγματος ψηφισθείσα συμφωνία ανάμεσα σε κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ», έκανε λόγο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Για πρακτικές «κατοχικού κοινοβουλίου» μίλησε η Σοφία Σακοράφα και αποχώρησε από την αίθουσα. «Η Βουλή αναγκάζεται να έχει έναν παρακολουθηματικό ρόλο προς τις επιλογές και αποφάσεις της κυβέρνησης», κατήγγειλε ο Φώτης Κουβέλης. Πώς απάντησε στις επικρίσεις ο υπουργός Οικονομικών; Είπε ότι πρόκειται για «ρυθμίσεις που θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα» και ότι «είναι προϋπόθεση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου». Με άλλα λόγια, συνέχισε τη ρητορική που παρουσιάζει τη συγκεκριμένη πολιτική να έχει ισχύ …φυσικού νόμου: Όπως το μήλο πέφτει υπακούοντας στο νόμο της βαρύτητας, έτσι και τα εργασιακά δικαιώματα αλώνονται για τη σωτηρία της πατρίδας από τη χρεωκοπία.

Φυσικά, δεν θα άλλαζε η κυβερνητική πολιτική αν λειτουργούσαν υποδειγματικά οι θεσμοί και τηρούνταν κατά γράμμα οι κανονισμοί. Ούτως ή άλλως, οι στρεβλώσεις στην πολιτική εκπροσώπηση του λαού στο κοινοβούλιο ξεκινούν από τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο, που επιτρέπει σε μια μειοψηφία να νομοθετεί σαν να ήταν απόλυτη πλειοψηφία. Ωστόσο, η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση παρακάμπτει τους αστικούς θεσμούς, φανερώνει τη ροπή του συστήματος εξουσίας προς μια ολιγαρχική διακυβέρνηση, που θα αψηφά επιδεικτικά τη λαϊκή βούληση και θα ετοιμάζει αυταρχικές λύσεις για όσους αμφισβητούν την πολιτική της.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 19-12-2010)

ΠΑΣΟΚ, κόμμα της λιτότητας και του ΔΝΤ

Μονολιθικότητα που θα ζήλευε και παραδοσιακό τριτοδιεθνιστικό κομμουνιστικό κόμμα παρουσιάζει το νέο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, μετά την ανακοίνωση των πιο αντιλαϊκών μέτρων που έλαβε κυβέρνηση στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι μόνες διαφοροποιήσεις στελεχών που σημειώθηκαν σε κεντρικό επίπεδο, εκφράζοντας διαφωνία για τα μέτρα, αναθεωρήθηκαν εν ριπή οφθαλμού την επομένη της εκδήλωσής τους. Παράλληλα, οι μικρές «ανταρσίες» της βάσης καταδικάστηκαν αμέσως στο πολιτικό περιθώριο.

Το ολον ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της λιτότητας

Η εποχή της πολυφωνίας στο ΠΑΣΟΚ, μια παράδοση διαφοροποιήσεων από τα αριστερά που ξεκίνησε από την ίδρυση του κόμματος το 1975 με τις τροτσκιστικές ομάδες, που χαρακτήρισε τη δεκαετία του ’80 κατά τη διακυβέρνηση Ανδρέα και κορυφώθηκε την περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη, παίρνει δραματικό τέλος την πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και το κόμμα. Φαίνεται ότι η απόσταση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ από την καθημερινότητα και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων, έχει γίνει πια κραυγαλέα.

Τα φώτα από τη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής την προηγούμενη Παρασκευή «έκλεψε» η αντιπαράθεση του εκπροσώπου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Χρήστου Παπουτσή με τον υφυπουργό Οικονομίας Φίλιππο Σαχινίδη, ο οποίος εισηγούταν από πλευράς κυβέρνησης το πακέτο των μέτρων: «Mιλάτε ως εκπρόσωπος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς! Σε ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι είστε υφυπουργός;», είπε ο Χρ. Παπουτσής, σε ύφος που σύμφωνα με ρεπορτάζ έκανε τον υφυπουργό να σκεφτεί προς στιγμήν την παραίτησή του. Ακολούθησε η δημόσια διαφοροποίηση του Κώστα Σκανδαλίδη που με συνέντευξή του στην κυριακάτικη Ρίαλ Νιουζ, είπε πως τα μέτρα που ψηφίστηκαν είναι «γροθιά στο στομάχι των ιδεών, των στόχων και των οραμάτων μας». Πριν αλέκτορα φωνήσαι όμως, και υπό την απειλή πειθαρχικών μέτρων, οι εμπρηστικές δηλώσεις ανασκευάστηκαν ριζικά σε σημείο δουλικής υποτέλειας: «Είμαι στρατιώτης του κινήματος. Γυρίζω όλη την Ελλάδα και στηρίζω τον πρωθυπουργό. Θα πάμε συντεταγμένα», είπε με τηλεοπτική του δήλωση ο Κώστας Σκανδαλίδης. Ακόμη πιο κομματικός, αν αυτό είναι δυνατό, παρουσιάστηκε ο Χρ. Παπουτσής στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα την Τρίτη: Αφού σχολίασε αυτοκριτικά την συμπεριφορά του ως «υπερβολική», είπε ότι «τα μέτρα είναι επιλογή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και όλων μας. Και είναι συλλογική ευθύνη όλων μας να εφαρμοστούν το ταχύτερο δυνατό».

Σε δηλώσεις απόλυτης στήριξης προς τα αντιλαϊκά μέτρα προχώρησαν τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ο Πέτρος Ευθυμίου είπε στο ραδιοσταθμό Θέμα πως «η στήριξη των μέτρων είναι ομόθυμη. Δεν υπάρχει στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που να μη συμφωνεί με την αναγκαιότητα των μέτρων». Ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Γιάννης Μαγκριώτης είπε στο ραδιόφωνο 984: «Είσαι αναγκασμένος σε αυτό το περιβάλλον να προσαρμόζεις την πολιτική σου… Αυτά μας αναγκάζουν να αλλάξουμε ρότα προσωρινά και να πάρουμε αυτά τα μέτρα». Ο βουλευτής Γιώργος Φλωρίδης δήλωσε στον ίδιο σταθμό: «Όταν έχουμε σε εκτέλεση ένα μεγάλο σχέδιο για να σωθεί η Ελλάδα, αυτά δεν επιδέχονται κανένας να τα φορτίζει». Ο βουλευτής Κώστας Καρτάλης μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, για να υποστηρίξει τα λαομίσητα μέτρα: «Ένα από τα μηνύματα που μετέφερε πολύς κόσμος είναι ότι αντέχουμε, θα στηρίξουμε το πρώτο κύμα μέτρων, δεν επιθυμούμε όμως δεύτερο», δήλωσε ανερυθρίαστα. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Μπεγλίτης: «Τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία. Ήμασταν αναγκασμένοι να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη με όλο το πολιτικό κόστος που καβαλάει αυτή», είπε στο Ρίαλ FM.

Το πνεύμα του νέου κομματικού πατριωτισμού στο ΠΑΣΟΚ εξέφρασε καλύτερα ο Ανδρέας Λοβέρδος, λέγοντας από το βήμα της Βουλής ότι «όταν η χώρα έχει πρόβλημα διαβίωσης, ιδεολογικές και άλλες διαφορές πάνε στην άκρη». Ως και η νεολαία ΠΑΣΟΚ, με παράδοση διαφοροποιήσεων από πιο αριστερές θέσεις, με αποκορύφωμα τη διαφωνία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, συντάχθηκε στη νέα γραμμή απόλυτης στήριξης των μέτρων και του Γ. Παπανδρέου: «Είναι χρέος κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας να συμβάλλει να βγει η χώρα από την κρίση», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Στην ομοβροντία κομματικής πειθαρχίας, αδύνατα ακούστηκε η μοναδική ρητή διαφοροποίηση που κατέθεσε η ομάδα του περιοδικού Νέος Αγωνιστής. Με ανακοίνωσή τους τα μέλη της ομάδας είπαν καθαρά πως «αυτός ο δρόμος πρέπει να ανακοπεί» και ζήτησαν «ανάκληση των αντιλαϊκών και αντιαναπτυξιακών οικονομικών μέτρων». Φωνές όμως σαν κι αυτές στο νέο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, δεν έχουν καμία πρόσβαση στην κομματική ιεραρχία, στις σημειώσεις των μεγάλων στελεχών, ούτε προφανώς και στις αποφάσεις της ηγεσίας.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 14-3-2010)