Δεινοί υποκινητές εντάσεων και στο εξωτερικό αποδεικνύονται οι Ισραηλινοί, εκτός φυσικά από την περιοχή τους. Ο απόηχος της επίσημης επίσκεψης του Σιμόν Πέρες στην Αθήνα άφησε παρά την αυγουστιάτικη ραστώνη μια σφοδρή σύγκρουση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να συναντηθεί με τον πρόεδρο του Ισραήλ, χωρίς μάλιστα να προβεί σε κάποια δήλωση. Η συνάντηση αυτή έθεσε βασικά ερωτήματα σχετικά με το νέο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό ως αντιπολίτευσης: Η υπεύθυνη στάση σημαίνει άραγε ότι στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διακρατικών σχέσεων οι θέσεις αρχής αποσιωπούνται; Σημαίνει μήπως ταύτιση με την κυβερνητική πολιτική;
Η παρουσία του Πέρες έδωσε άφεση αμαρτιών για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στον Στόλο της Ελευθερίας, επισήμανε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης
Η σοβαρότερη εσωκομματική αντίδραση εκφράστηκε από τον βουλευτή Θεσσαλονίκης, Τάσο Κουράκη, ο οποίος χωρίς περιστροφές με κείμενο που δημοσιοποίησε τόνισε πως «δεν με αφορά αυτού του είδους η υπεύθυνη διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική». Ο βουλευτής επισήμανε ότι «η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική» και πως εκτός από επιβεβαίωση για τη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, η παρουσία Πέρες έδωσε και «άφεση αμαρτιών της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στον Στόλο της Ελευθερίας με τους εννιά νεκρούς και την πειρατεία και στα ελληνικά πλοία στα διεθνή ύδατα το 2010 και το 2011». Το κείμενο έκλεινε με ερώτηση προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «πόσο η συνάντηση αυτή μας τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο της ειρήνης απέναντι σε κάθε κατοχική δύναμη».
Αμηχανία ή προσπάθεια υποβάθμισης προδίδει η μη έκδοση ανακοίνωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση Τσίπρα – Πέρες
Αίσθηση προκάλεσε πάντως το γεγονός ότι μετά τη συνάντηση των δύο δεν υπήρξαν δηλώσεις, ούτε κάποια ενημέρωση από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολύ παραγωγικό σε άλλες περιπτώσεις γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέδωσε ανακοίνωση για την επίσκεψη ή τη συνάντηση, κάτι που προδίδει είτε αμηχανία είτε προσπάθεια για υποβάθμιση του θέματος. Όπως έγραψε στην Αυγή ο Θ. Καρτερός, «να συναντά ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ τον ηγέτη ενός κράτους που η πολιτική του εδώ και δεκαετίες αποτελεί κόκκινο πανί για την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά, όπως και για κάθε προοδευτική δύναμη στην Ελλάδα, στην περιοχή και στον κόσμο, δεν είναι ασφαλώς για τα ψιλά». Γι’ αυτό και το ΚΚΕ σημείωσε με ανακοίνωσή του πως «η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας με κοινά γυμνάσια στην ουσία αποτελεί στήριξη της επιθετικής πολιτικής και των πολεμικών σχεδίων κατά της Συρίας και του Ιράν και γενικότερα στην περιοχή», ενώ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δήλωσε διά του γραφείου Τύπου ότι «η επίσκεψη Πέρες είναι κακό σημάδι για την εμπλοκή της Ελλάδας σε τυχοδιωκτικές πολεμικές ενέργειες» και ότι είναι «ανεπιθύμητοι οι εκπρόσωποι του κράτους-τρομοκράτη του Ισραήλ».
Αξίζει να υπομνησθεί ότι μισό χρόνο νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 2012, όταν επισκέφτηκε την Αθήνα ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Εχούντ Μπάρακ, το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής του Συνασπισμού δεν παρέλειψε να εκδώσει ανακοίνωση όπου χωρίς δεύτερες σκέψεις σχολίαζε ότι «η χώρα μας μετατρέπεται στην ουσία στο μακρύ χέρι των ισραηλινών στρατηγικών επιδιώξεων στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, όχι μόνο σε στρατιωτικό αλλά και σε ενεργειακό επίπεδο» και έκλεινε με το αίτημα για μια «αποστρατικοποιημένη Μεσόγειο, μια αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή που θα συμπεριλάβει και το τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ». Επίσης, σε ανάλογη περίσταση εθιμοτυπικής συνάντησης στα μέσα Ιουλίου, ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της τρόικας, εκπέμποντας έτσι ένα συμβολικό μήνυμα, κάτι που δεν ήθελε προφανώς να επαναλάβει στην περίπτωση του Ισραηλινού προέδρου.
Η εθιμοτυπική ή άλλου είδους συνάντηση Τσίπρα-Πέρες ίσως άλλες εποχές να περνούσε ασχολίαστη. Η έντονη εσωκομματική συζήτηση που άνοιξε συνδέεται ασφαλώς με τη δρομολογημένη οργανωτική αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ που όπως όλα δείχνουν, πρόκειται να επηρεάσει και τη φυσιογνωμία του μέχρι σήμερα πολυσυλλεκτικού σχήματος. Ο φόβος πολλών πλευρών από αυτή την πορεία είναι μήπως η υπευθυνότητα που ζητείται από τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σηματοδοτεί και απεμπόληση πολιτικών θέσεων.
(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 19-8-2012)
Γιώργος Λαουτάρης 