ΣΥΡΙΖΑ: Από την ανανέωση στην αναπαλαίωση

Η διαφωνία για το μέλλον και την ύπαρξη των συνιστωσών αποκαλύπτει το εύρος της πολιτικής και προγραμματικής μετάλλαξης που επιχειρεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει της ανάληψης διακυβέρνησης. Αναμένοντας το χρίσμα του «πρωθυπουργήσιμου», ο Αλέξης Τσίπρας κολακεύει κοινωνικές ομάδες με επιρροή, ελλείψει όμως της παρέμβασης του λαϊκού κινήματος, απομακρύνεται τόσο η προοπτική της εξουσίας όσο και μια αριστερή στροφή. 

Το οργανωτικό είναι πολιτικό

Μείζονα αλλαγή φυσιογνωμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ μεθοδεύει ο Συνασπισμός μέσω της διάχυσής του στο συμμαχικό σχήμα, με παράλληλη διάλυση των συνιστωσών και μετατροπή τους σε άτυπα ρεύματα ή τάσεις. Κι αυτό γιατί ανατρέπεται άρδην η πολυφωνική, πολυτασική ισορροπία που ίσχυε μέχρι σήμερα και εξασφάλιζε μεν πολιτική ηγεμονία στη μεγαλύτερη συνιστώσα, ωστόσο άφηνε πολιτικό χώρο και στις μικρότερες οργανώσεις. Το πόσο πολιτικές είναι οργανωτικές αλλαγές που δρομολογούνται φαίνεται από την ίδια την ιστορία του σχήματος:

Στις βουλευτικές εκλογές του 2004, με αρχηγό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, όταν μορφοποιήθηκε για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, οι έξι βουλευτές του κόμματος προέρχονταν αποκλειστικά από τον Συνασπισμό, παρόλο που υπήρχε συμφωνία για αντιπροσωπευτική συμμετοχή. Αυτή ήταν και η πρώτη «βόμβα» στα θεμέλια του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η καχυποψία για τα συμμαχικά ήθη του ΣΥΝ έφτασε στο σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ να …εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη στις ευρωεκλογές που ακολούθησαν τρεις μήνες μετά, όταν κατέβηκε αυτόνομα ο Συνασπισμός (συγκεντρώνοντας τελικά 4%). Η επανενεργοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέκο Αλαβάνο στο τιμόνι του Συνασπισμού, έφερε 5,04% στις βουλευτικές εκλογές του 2007 (έναντι 3,26% το 2004) όμως βασίστηκε σε άλλες αρχές: Κατ’ αρχάς σε πολιτικό επίπεδο πραγματοποιήθηκε σαφής αριστερή στροφή, που εσωκομματικά εκφράστηκε από την πλειοψηφία του Αριστερού Ρεύματος στο κόμμα. Πλευρά της στροφής αυτής σε οργανωτικό επίπεδο ήταν θερμότερη επαφή και συνεργασία με τις μικρές αριστερές δυνάμεις. Οι συνιστώσες απέκτησαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με την εγγύηση του Συνασπισμού, αφού στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τοποθετήθηκε ο ιστορικός ηγέτης της ΑΚΟΑ, Γιάννης Μπανιάς, και στις περιφέρειες Α’ Πειραιά και Α’ Αθήνας, έγινε στοχευμένη σταυροδοσία για την ανάδειξη συμμάχων (Δρίτσας και Κοροβέσης αντίστοιχα).

Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ της πολυφωνίας και των συνιστωσών που έφτασε τον Ιούνιο του 2102 στο 26,89%. Ακόμη κι αν αριθμητικά η στήριξη των μελών, των φίλων και των οπαδών που έχουν οι μικρότερες συνιστώσες δεν μετρά όσο αυτή του Συνασπισμού, οι 1.655.086 ψήφοι του Ιουνίου, όπως και τα παλιότερα μικρότερα ποσοστά της συμμαχίας, οφείλονταν μεταξύ άλλων και στον ενωτικό, μετωπικό χαρακτήρα που προσέδιδε στο σχήμα η συμμαχική του μορφή. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διατυπώνουν την εκτίμηση ότι αν ήταν δυσανάλογη η προσφορά των συνιστωσών σε σχέση με το μέγεθός τους, ομοίως δυσανάλογη στην επίπτωσή της θα είναι και τυχόν αποχώρησή τους. Μετά την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, το ενδεχόμενο φυγόκεντρων δυνάμεων είναι πλέον ανοιχτό, αφού διαπιστώθηκε διάσταση απόψεων που παραπέμφθηκε προς λύση στο ερχόμενο Συνέδριο του Ιουλίου.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αναβιώνει ο αρχηγισμός και η δημοκρατία της επιβολής των μηχανισμών

 Ανανέωση ήταν η λέξη σφραγίδα που χαρακτήρισε το ιστορικό ιδεολογικό ρεύμα που σήμερα εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποτε η «ανανέωση» χρησιμοποιούταν απέναντι στο λεγόμενο «δόγμα», όπως χλευαστικά χαρακτηριζόταν το ΚΚΕ. Πιο βαθιά, το εγχείρημα της ανανεωτικής Αριστεράς κατευθυνόταν σε έναν τρίτο δρόμο, σε διάκριση με το τριτοδιεθνιστικό μοντέλο από τη μία μεριά και τη σοσιαλδημοκρατία από την άλλη, με πίστη στον ειρηνικό δρόμο των σταδιακών μεταρρυθμίσεων προς το σοσιαλισμό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αν πάντως ευοδωθούν τα σχέδια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική δημιουργίας ενός νέου φορέα ή όπως γλαφυρά το έθεσε εκ νέου αυτή την εβδομάδα ο Γιάννης Μπαλάφας, μιας «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς», τότε δεν θα μιλάμε για ανανέωση της Αριστεράς, αλλά για «αναπαλαίωση» ενός δοκιμασμένου μοντέλου: Αυτού που βασίζεται στον αρχηγισμό αστικού τύπου και στη δημοκρατία της εσωκομματικής επιβολής των μηχανισμών, τουλάχιστον για το οργανωτικό κομμάτι.

Την αρχή έκανε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό του κόμματος, δύο εβδομάδες σχεδόν πριν αρχίσει η κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικό ήταν μετά από την πρότασή του για αυτοδιάλυση των συνιστωσών, με πρώτο τον Συνασπισμό, και κατάργηση του συστήματος της λίστας για την εκλογή των οργάνων, να μονοπωλήσει τη συζήτηση η προοπτική της βίαιης μεταμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Την καθαρότερη αντίρρηση στο σχέδιο αυτό προέβαλλε η ΔΕΑ εντός της συνεδρίασης: «Δεν πρόκειται να αυτοδιαλυθούμε, η ΔΕΑ δεν θα πειθαρχήσει σε μια τέτοια απόφαση», είπε μιλώντας στο Πριν, στο στέλεχος της οργάνωσης, Αντώνης Νταβανέλλος. «Θα πρέπει να μας πετάξουν έξω για να φύγουμε», σημείωσε, τονίζοντας ότι «οι στρατηγικές διαφορές των συνιστωσών δεν έχουν εξαφανιστεί» για να καταργηθούν οι οργανώσεις. Αυτό το Σαββατοκύριακο άλλωστε, η ΔΕΑ πραγματοποιεί έκτακτη Συνδιάσκεψη για τον καθορισμό της στάσης της στο εξής.

Ενόψει της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββατοκύριακου, σε μια κοινή σκληρή δήλωση προέβησαν οι εκπρόσωποι των συνιστωσών ΕΔΗΚ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, ΔΗΚΚΙ και Ριζοσπαστική Οικολογική Αριστερά: «Προωθεί ιδέες και θέσεις που πλήττουν ανεπανόρθωτα την συνοχή του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και πλήττουν καίρια την ίδια τη δημοκρατία και την πλουραλιστική έκφραση στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ», έγραψαν για τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ προειδοποίησαν ότι «η παραβίαση των δημοκρατικών αρχών ποτέ δεν συνδυάστηκε με αριστερή πολιτική διέξοδο στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα», αντιθέτως «μια τέτοια πορεία μάλλον προς δεξιά διαχείριση θα κατευθυνθεί και όχι προς αριστερή και μάλιστα ριζοσπαστική».

Το Αριστερό Ρεύμα στον Συνασπισμό, αν και αποφεύγοντας οξείς τόνους, με σαφήνεια κάλυψε πολιτικά το διάβημα των συνιστωσών. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γίνει ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, ούτε αρχηγικό, ούτε μονολιθικό», είπε χωρίς περιστροφές ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στην Κεντρική Επιτροπή, καυτηριάζοντας την επιλογή της ηγεσίας να κυνηγά έναν «υποτιθέμενο εσωκομματικό αντίπαλο στις συνιστώσες, τις λίστες ή τις τάσεις». Με άρθρο του στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής, σαφής ήταν και ο Δημήτρης Στρατούλης: «Η μεγάλη πολιτική τομή, η οποία έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησε σε εκτίναξη των εκλογικών ποσοστών του, ήταν και είναι η πρότασή του για κυβέρνηση των συμπαραταγμένων δυνάμεων της Αριστεράς», έγραψε, υπογραμμίζοντας: «Σε αυτή την ενωτική πολιτική πρέπει να επιμείνουμε χωρίς ταλαντεύσεις».

Στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης βρίσκεται η ΚΟΕ. Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε το ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης, Ρούντι Ρινάλντι, στο ραδιοφωνικό Σκάι, χαρακτήρισε «αναγκαία» τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε ότι «η υπαρκτή πολυφωνία πρέπει να γίνει πιο συνεκτικός πολιτικός λόγος» και εξήγησε ως επικεφαλής της Επιτροπής που επεξεργάζεται το νέο καταστατικό ότι «προσπαθούμε να βρούμε τρόπο … με όλες εκείνες τις μεταβατικές διατάξεις που θα μπορούσαν να αφομοιώσουν τις διαφορετικές καταστάσεις που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα στην πορεία προς ένα ενιαίο κόμμα».

Σε στάση αναμονής πάντως βρίσκεται ο ίδιος ο Συνασπισμός, μετρώντας τις αντιδράσεις και επιφυλασσόμενος για τη συνέχεια. Οι άνθρωποι της Κουμουνδούρου παραπέμπουν τώρα στις ψηφοφορίες που θα γίνουν στο Συνέδριο για τη λύση των επίμαχων θεμάτων, ωστόσο με δεδομένη την οργανωτική υπεροπλία του Συνασπισμού αλλά και το δυσανάλογο πολιτικό βάρος που έχει αποκτήσει η ηγεσία του κόμματος, το θέμα είναι πόσο μακριά προτίθεται να τραβήξει τη σύγκρουση με τους «μικρούς». «Έχει πολλές πτυχές και επίπεδα η άρνηση των συνιστωσών», εκτίμησε μιλώντας στο Πριν, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Πάνος Σκουρλέτης, αφήνοντας ένα «παράθυρο» από τώρα ότι δεν θα οδηγηθεί η σύγκρουση στα άκρα, τουλάχιστον «αν αποδέχεται κανείς ότι πολιτικό κέντρο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά του». Έκανε λόγο για «περίοδο προσαρμογής λίγων μηνών, το πολύ μέχρι το τέλος του χρόνου», για να ωριμάσουν και να γίνουν πράξη οι συνεδριακές αποφάσεις. «Ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε τα δικά του στρατηγικά και ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά», σημείωσε, αναγνωρίζοντας ότι «η προσπάθεια του Συνασπισμού συνεχίζεται μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ».

Έχοντας στέρεη πεποίθηση ότι θα ελέγχει πλήρως το εσωκομματικό πεδίο στη μετά ΣΥΝ εποχή, η Κουμουνδούρου προχωρά την Κυριακή 16 Ιουνίου στη διεξαγωγή του Διαρκούς Συνεδρίου με μόνο θέμα ημερήσιας διάταξης την αυτοδιάλυση του κόμματος. Η πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας εκτίμησε σε συνεδρίασή της ότι ο ιστορικός κύκλος του ΣΥΝ έκλεισε, επομένως η αυτοδιάλυση της ισχυρής συνιστώσας θα δώσει το παράδειγμα και στους υπόλοιπους για να θέσουν σε στέρεες βάσεις το νέο κοινό εγχείρημα. «Υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες, το κόμμα δεν είναι έτοιμο για τόσο βιαστικές κινήσεις», υποστήριξαν τα μέλη του Αριστερού Ρεύματος, που πρότειναν τη μετάθεση του Διαρκούς Συνεδρίου μετά από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην εκληφθεί η κίνηση του Συνασπισμού ως εκβιαστική προς τους υπόλοιπους συμμάχους.

Η ενοποίηση όμως που προτείνει ή επιθυμεί να επιβάλει ο Συνασπισμός φτάνει και σε βαθύτερο επίπεδο, αφού διά στόματος Αλέξη Τσίπρα, προτάθηκε η κατάργηση του συστήματος της λίστας, δηλαδή των χωριστών ψηφοδελτίων ανά ρεύμα ή τάση για την εκλογή προσώπων στα όργανα του κόμματος. Και αυτό το μέτρο προτείνεται στο όνομα της ενιαίας εκφώνησης και του περιορισμού της πολυφωνίας. Με άλλα λόγια, στόχος είναι το στρίμωγμα των διαφωνούντων. Όπως ανέλυσε με άρθρο του στο rproject.gr ο Δημήτρης Μπελαντής, «η λίστα δεν είναι τίποτε άλλο από τη θεσμική εγγύηση των μελών του κόμματος να συγκροτούν διακριτά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και τάσεις και να ζητούν την αναλογική τους εκπροσώπηση στα σώματα και στα όργανα». Ο νομικός μάλιστα θύμισε ότι «αυτό συνέβαινε και σε αμιγώς ιδεολογικά ενοποιημένα κόμματα (όπως οι Μπολσεβίκοι ως το 1921) και δεν υπάρχει κανείς λόγος να πάψει να υπάρχει σε ένα κόμμα πρωτίστως πολιτικής και δευτερευόντως ιδεολογικής ενότητας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ».

Η ύπαρξη λίστας στην εκλογή των οργάνων ασφαλώς στοιχίζει τους συνέδρους πίσω από οργανωμένες απόψεις, παρόλο που στο τελευταίο συνέδριο του Συνασπισμού, μετά από πρόταση του Αριστερού Ρεύματος, υιοθετήθηκε η δυνατότητα σταυροδοσίας υποψηφίων και από άλλες λίστες. Στην πραγματικότητα, η διαμάχη γίνεται για να περιοριστεί η ισχύς της διαφωνούσας άποψης. Όπως το έθεσε γλαφυρά με άρθρο της στο iskra.gr η Σόφη Παπαδόγιαννη, η διαφωνούσα άποψη τελικώς δεν θα διατυπώνεται ποτέ, διότι «θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι την αναμένει η αδυναμία επιβίωσης και η πολιτική διοικητική εξόντωση της ίδιας και όσων την ασπάζονται από την εκάστοτε πλειοψηφία». Στο επίκεντρο της μεθόδευσης για την κατάργηση του θεσμού της λίστας βρίσκεται ασφαλώς το Αριστερό Ρεύμα και η εξ αυτού προερχόμενη σήμερα εσωκομματική αντιπολίτευση.

 Η συνταγή του Ανδρέα

Για «ατζέντα Κεδίκογλου» στον ΣΥΡΙΖΑ μιλούν εργατικά στελέχη

Με ένα προκλητικό πρωτοσέλιδο τίτλο κυκλοφόρησε την Κυριακή 12 Μαΐου η εφημερίδα Το Παρόν: «Γίνε Ανδρέας λένε στον Τσίπρα» είχε στην πρώτη της σελίδα το φύλλο, με το εσωτερικό ρεπορτάζ να αναφέρει ότι πληθαίνουν οι φωνές εντός ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν να επαναλάβει ο Αλέξης Τσίπρας την τακτική του Παπανδρέου το 1977, όταν εκκαθάρισε την αριστερή αντιπολίτευση του νεοσύστατου ακόμα ΠΑΣΟΚ, δείχνοντας την πόρτα της εξόδου σε ιστορικά στελέχη του ΠΑΚ, μεταξύ άλλων στους Σάκη Καράγιωργα και Νίκο Κωνσταντόπουλο. «Η πολυφωνία, οι απόψεις που κινούνται από τη μια άκρη στην άλλη θολώνοντας την εικόνα, η έλλειψη ενιαίας γραμμής φέρνουν ως αποτέλεσμα τη σύγχυση και την ανασφάλεια, την έλλειψη σιγουριάς και εμπιστοσύνης», σημειώνει ο (ανώνυμος) αρθρογράφος, υποδεικνύοντας την οδό της σκληρής στάσης.

Η πραγματικότητα όμως λέει ότι ακριβώς αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, της πολυφωνίας, των αντιμαχόμενων τάσεων και των δημόσιων διαφωνιών αντί να σπείρει τη σύγχυση όπως εκτιμούν κάποιοι, έφερε πρωτοφανή συσπείρωση, εκτινάσσοντας το ποσοστό του συνδυασμού στις διπλές εκλογές του 2012. Με μια λακωνική αλλά καίρια δήλωσή του, το ιστορικό στέλεχος του χώρου, Μανώλης Γλέζος, έθεσε το ζήτημα παραστατικά: «Όποιος επιχειρεί να αλλοιώσει το πολιτικό σχήμα που κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού στις εκλογές, ενταφιάζει ό,τι δημιουργήσαμε». Κι όμως, δικαιολογώντας ο Αλέξης Τσίπρας τις πρωτοβουλίες του Συνασπισμού, τις απέδωσε ακριβώς στη «λαϊκή εντολή» που πήρε το κόμμα στις εκλογές!

Η αλήθεια είναι ότι την εσωκομματική ατζέντα της ενιαιοποίησης και της συγκεντρωτικής ηγεσίας επέβαλλαν τα μέσα ενημέρωσης αλλά και ένα συντηρητικό στρώμα ψηφοφόρων που θέλουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράψει τα αστικά πρότυπα πολιτικής εκπροσώπησης. Το έγραψε πολύ εύστοχα ο Γιώργος Παπανικολάου, μέλος της ΚΠΕ και αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κυκλάδων: «Το πώς θα απαντηθούν τα ερωτήματα που καθημερινά μπαίνουν από το σύστημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτά έγιναν οι προτεραιότητές μας», για να ζητήσει καταλήγοντας «συνέδριο με ατζέντα που βάζει ο λαός λοιπόν και όχι με ατζέντα Κεδίκογλου».

Αυτό το σημείο καμπής περιέγραψε με άρθρο του στο enikos.gr και ο Στάθης: Όταν ένα αριστερό κόμμα, γράφει, εκτιμήσει ότι έχει φτάσει στο όριο του παραδοσιακού του ακροατηρίου, «για να πείσει το υπόλοιπον, κεντρώους, δεξιούς ή ό,τι άλλο, θα πρέπει πλέον να στρογγυλέψει τα πράγματα, να τους μιλήσει τη “γλώσσα τους” ώστε να τους “κερδίσει”». Εκεί λοιπόν έρχεται στιγμή όπου «τα αριστερά ριζοσπαστικά κόμματα χάνουν το παιγνίδι. Και μετά τον εαυτόν τους»…

 

Προγραμματική αναδίπλωση

Ου γαρ έρχεται μόνη η οργανωτική μετάλλαξη. Το σχέδιο για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτίστως πολιτικό και προγραμματικό, γεγονός που αντανακλάται διαρκώς στις παρεμβάσεις της ηγεσίας. Μετά τον ΣΕΒ, η εκστρατεία κολακείας της αστικής τάξης και των δυναμικών τμημάτων της που ο Αλέξης Τσίπρας εκτιμά ότι μπορεί να του χαρίσουν πόντους στην κούρσα του προς το Μέγαρο Μαξίμου, ήρθε η ΓΣΕΒΕΕ την Τρίτη. Στους μικρούς επιχειρηματίες και βιοτέχνες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έταξε χάρισμα χρεών: «Προτείνουμε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να συνοδευτεί με ένα νέο πρόγραμμα μερικής διαγραφής δανείων και σε νοικοκυριά αλλά και σε επιχειρήσεις, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου να τονωθεί η αγορά», είπε χαρακτηριστικά. Και κηρύσσοντας εκ νέου την ταξική συμφιλίωση σαν αντίδοτο, τόνισε ότι το κόμμα του στηρίζει τη «συμμαχία της μισθωτής εργασίας με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, διότι αυτή η συμμαχία είναι που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση».

Δεν φάνηκε όμως το ίδιο γαλαντόμος με τους συνταξιούχους. Μια ημέρα νωρίτερα, σε κομματική συγκέντρωση στο Γκάζι για τους απόμαχους της δουλειάς, τους είπε κατά πρόσωπο ότι η κυβέρνησή του αποκλείεται να αποκαταστήσει τις συντάξεις τους στο ύψος τους προ των βάρβαρων μνημονιακών περικοπών. Συγκεκριμένα, μίλησε για «φρένο στις μειώσεις των συντάξεων, κύριων και επικουρικών», δεσμεύτηκε δηλαδή ότι απλώς δεν θα πάνε παρακάτω, ενώ εξήγγειλε τη «σταδιακή αποκατάστασή τους με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας ξεκινώντας πρώτα απ’ όλα από τους χαμηλοσυνταξιούχους». Πρώτα δηλαδή θα ανέβει το ΑΕΠ (ζήσε Μάη μου…) και μετά θα αποκατασταθούν οι απολαβές των συνταξιούχων και μάλιστα σταδιακά και όχι …απότομα.

Το μόνο μέτωπο που έχει ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ και οδηγείται σε μετωπική σύγκρουση με παραδοσιακά «τζάκια», είναι αυτό της ενημέρωσης. «Η τηλεόραση είναι η αιχμή του δόρατος της διαπλοκής, της ανομίας που τρέφει τη διαπλοκή», είπε ο Βασίλης Μουλόπουλος σε συνέντευξή του στο real.gr, αναφέροντας ως «πρώτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ» το «να σπάσει το μονοπωλιακό καθεστώς των τηλεοπτικών αδειών, την πλήρη ανομία που διατηρείται εδώ και 25 χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ», εξαγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση του κόμματός του θα προχωρήσει «σε προκήρυξη αδειοδότησης των τηλεοπτικών αδειών από μηδενική βάση».

Τον κίνδυνο της ιστορικής παλινδρόμησης σε δεξιές και διαχειριστικές πολιτικές θέσεις επισημαίνουν κορυφαία στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης: «ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να παίξει τον ιστορικό ρόλο του για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση με σοσιαλιστικό ορίζοντα, πρέπει να αποφύγει, στο όνομα της προσέγγισης της κυβερνητικής εξουσίας, οποιασδήποτε μορφής πολιτική και προγραμματική αναδίπλωση από τις δεσμεύσεις του έναντι του λαού», έγραψε ο Δημήτρης Στρατούλης στην Αυγή. Παράλληλα, ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της επιτροπής που συντάσσει τις Θέσεις του ιδρυτικού Συνεδρίου επισήμανε με άρθρο στο iskra.gr το γεγονός ότι το ντοκουμέντο «παρά τις βελτιώσεις σε αρκετά σημεία (αναδιατυπώσεις και προσθήκες), στα επίδικα (πχ. ευρωπαϊκά), δεν υπήρξε, παρά τις σοβαρές εξελίξεις που είχαμε, καμιά προωθητική σύνθεση, ενώ σε ορισμένα σημεία έγιναν διατυπώσεις που βρίσκονται πίσω από το κείμενο της Διακήρυξης».

Είναι από όλα τα παραπάνω σαφές ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζει τις θέσεις του κόμματος και εδραιώνει την πρωτοκαθεδρία της, με κριτήριο το πόσο «πρωθυπουργήσιμος» θα χαρακτηριστεί ο Αλέξη Τσίπρας από κύκλους με ευρύτερη επιρροή που ζητούν ένα κόμμα στα αστικά πρότυπα του παλιού δικομματισμού για την εξασφάλιση μιας εσωτερικής σταθερότητας. Γεγονός είναι όμως ότι ελλείψει μιας ηχηρής παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, η προοπτική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ όλο και απομακρύνεται. Την ίδια στιγμή, είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη, η κινηματική νηνεμία, που επιτρέπει τη δεξιά στροφή.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 26/5/2013. Σκίτσο του Alfredo Martirena από το Cartoon movement)

«Καθαρά χέρια» με εκπτώσεις από την κυβέρνηση

Κλείσιμο της υπόθεσης «λίστα Λαγκάρντ» με όσο το δυνατό περιορισμένες απώλειες επιδιώκει η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες προκειμένου να «απλώσει» τις πολιτικές ευθύνες. Το Μέγαρο Μαξίμου και φυσικά, το ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν να εξαγάγουν πολιτικά οφέλη από την αποκάλυψη του παραχαράκτη της λίστας, δίνοντας χρώμα εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος μέσω της «θυσίας» του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, στο βαθμό που είναι ένας παροπλισμένος πολιτικός, χωρίς ρόλο σήμερα. Από την άλλη μεριά, η αξιωματική αντιπολίτευση επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές αντιθέσεις της τρικομματικής συμμαχίας και να διευρύνει τις ρωγμές, καθώς διαφοροποιήσεις βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού είναι πολύ πιο πιθανές λόγω της μυστικότητας που θα καλύψει τις συγκεκριμένες ψηφοφορίες, αν έρθει θέμα ευθυνών Βενιζέλου στη Βουλή.

Ο γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού Δημήτρης Βίτσας σε ραδιοφωνική του συνέντευξη (Άλφα), ερωτώμενος γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στις ποινικές και όχι τις πολιτικές ευθύνες του Βενιζέλου απάντησε ότι «εμείς μιλάμε για υπεξαγωγή εγγράφου, που σημαίνει ότι έχει μέσα και την απόκρυψη και την αλλοίωση, και σ’ αυτή τη λογική την παράβαση καθήκοντος όχι από πολιτική πλευρά αλλά από ποινική πλευρά». Στη συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ από κοινού με το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, λήφθηκε απόφαση να κατατεθεί πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών των πρώην υπουργών Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευ. Βενιζέλου για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος, της υπεξαγωγής εγγράφου και όλων των συναφών οικονομικών και φορολογικών αδικημάτων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάσσεται να καταθέσει στο άμεσο μέλλον «κάθε απαραίτητη συμπληρωματική πρόταση για την επέκταση της προκαταρκτικής εξέτασης ή της δίωξης εναντίον προσώπων και επί αδικημάτων που ενδέχεται να στοιχειοθετηθούν ή να προκύψουν στην πορεία της έρευνας».

Υπό αυτό το πρίσμα, εξηγείται ο επικοινωνιακός πόλεμος ανακοινώσεων και δηλώσεων που έχει επισκιάσει κάθε άλλη πτυχή της υπόθεσης και ασφαλώς, σκοπεύει στο να καλλιεργήσει κλίμα αντιπαρατιθέμενων στρατοπέδων με απώτερο στόχο την πολιτική συσπείρωση. «Η προσπάθεια της μνημονιακής συγκυβέρνησης να περιορίσει τη διαλεύκανση της υπόθεσης Λαγκάρντ στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου εξυπηρετεί το στόχο μιας ελεγχόμενης εκτόνωσης, χωρίς όμως να μπορεί να συγκαλύψει τη διαχρονική ομερτά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για συγκάλυψη της διαφθοράς και διαιώνιση της διαπλοκής μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας και πολιτικής», ήταν η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που πυροδότησε την αντιπαράθεση, αφού έκλεινε με τη σαφή υπογράμμιση ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μοιράζεται πολιτικές και ποινικές ευθύνες με τον Ευ. Βενιζέλο. Το ΠΑΣΟΚ μίλησε για «πολιτική τύφλωση» του ΣΥΡΙΖΑ και του καταλόγισε ότι «τον ενδιαφέρει μόνο η πολιτική αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και της χώρας και μάλιστα τώρα που διανοίγονται θετικές προοπτικές για την ανάκαμψή της». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου μίλησε για «πολιτικό τυχοδιωκτισμό» και με αυστηρό ύφος τόνισε ότι «δεν επιτρέπεται ο εκνευρισμός να οδηγεί σε πλήρη ισοπέδωση στοιχειωδών κανόνων δικαίου».

Ο πατριωτικός ζήλος της ΝΔ στην προληπτική υπεράσπιση του Ευ. Βενιζέλου εξηγείται από την ανησυχία που έχει καταλάβει τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια μήπως ξεφύγει από τον έλεγχο η υπόθεση, καταστρέφοντας το κλίμα ανάτασης και αισιοδοξίας που επιχείρησε με πολύ κόπο να παρουσιάσει στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρωθυπουργός. Το σημείο κλειδί για το Μέγαρο Μαξίμου είναι η άμεση συγκρότηση της προανακριτικής επιτροπής, ώστε το θέμα να περιοριστεί στην αποδεδειγμένη αλλοίωση του εγγράφου και κανείς να μη μιλήσει για το προφανές: Ότι δηλαδή η λίστα παρέμενε στα συρτάρια του υπουργείου που άφησε ο Γ. Παπακωνσταντίνου ως επτασφράγιστο μυστικό για τόσους μήνες και φυσικά, κατά τη διάρκεια της θητείας Βενιζέλου. Έτσι, η επιχείρηση μνημονιακά «καθαρά χέρια» του Σαμαρά, ο οποίος τόνισε με στόμφο στο διάγγελμά του για τη νέα χρονιά ότι «η παλιά ατιμωρησία παίρνει τέλος» και ότι «πρώην μεγαλόσχημοι πιάνονται και λογοδοτούν», επιχειρείται να μείνει σε ελεγχόμενο έδαφος.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται πάντως και η ΔΗΜΑΡ. Ο γραμματέας του κόμματος Σπύρος Λυκούδης, είπε χαρακτηριστικά πως «ζητάμε την απόδοση δικαιοσύνης με βάση στοιχεία και όχι φλυαρώντας», τονίζοντας με σαφήνεια ότι «για την ώρα, για τον κ. Παπακωνσταντίνου υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ενοχής». Η απάντηση ήρθε την επομένη από τις στήλες της Αυγής, όπου στο κύριο άρθρο ο Φώτης Κουβέλης χαρακτηριζόταν «λαγός της συγκάλυψης, αφού εμφανίστηκε ως δική του η πρόταση για την επιλεκτική παραπομπή του Παπακωνσταντίνου».

Ενδεικτικό πάντως του χαρακτήρα πολιτικής χιονοστιβάδας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσλάβει το θέμα του Παπακωνσταντίνου είναι το γεγονός ότι και ο παροπλισμένος Θόδωρος Πάγκαλος έβαλε στο κάδρο και τον Γιώργο Παπανδρέου, για τον οποίο δήλωσε σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ πως «λέει ότι δεν ήξερε, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει, γιατί εκείνος επέλεγε τους υπουργούς του».

Στο σπίτι του Βενιζέλου δεν μιλάνε για μέτρα

Ένα «σώμα» παρά τους αστερίσκους συνιστά το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου με την κυβέρνηση Σαμαρά στο θέμα του τρίτου Μνημονίου που χτίζουν από κοινού. Προηγήθηκε ένα μπαράζ επικοινωνιακού πολέμου με δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών, για να καταγραφεί μια δήθεν αποστασιοποίηση του ΠΑΣΟΚ, για να αποδειχτεί ότι ήταν μόνο ένας ελιγμός τακτικής. Οι υποσημειώσεις που θέτει ο Ευ. Βενιζέλος στο σώμα των δυσβάσταχτων μέτρων συνιστούν απλώς προσχήματα, αφού «υπέρ πάντων» θέτει ως προτεραιότητα την πολιτική σταθερότητα και τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης.

«Εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας» δήλωσε στο παραπάνω πνεύμα ο Ευ. Βενιζέλος, αμέσως μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης το βράδυ της Πέμπτης. Οι πρώτες του φράσεις ήταν πως το κόμμα της οδού Ιπποκράτους «θα συμβάλει στην οριστικοποίηση και την ψήφιση των μέτρων, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να ολοκληρώσουμε μια πολιτική, η οποία είμαστε βέβαιοι ότι θα αποδώσει αποτελέσματα», ενώ συμπλήρωσε για να μη διαφανεί καμία ταλάντευση ως προς τις προτεραιότητες του κόμματος, ότι «χρειάζεται ορίζοντας τετραετίας για την παρούσα κυβέρνηση, κοινωνική συναίνεση, εθνική συστράτευση». Ευθύς διαγράφτηκαν οι διαβεβαιώσεις που έδινε πριν λίγες μέρες νωρίτερα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για τα αναπηρικά επιδόματα και την εσωτερική δικαιοσύνη στις περικοπές. Όπως είπε με σαφήνεια μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, «πρέπει να πάμε με ψηφισμένα τα μέτρα και με οριστικοποιημένη τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ της 8ης Οκτωβρίου».

Αντί για «οριζόντιες περικοπές», ψαλίδι στις δαπάνες για υγεία και παιδεία, η μόνη αντιπρόταση του ΠΑΣΟΚ

Παρά τη σαφήνεια των βασικών αυτών θέσεων, που διαγράφουν το «ναι σε όλα» της Ιπποκράτους στις αποφάσεις της τρόικας, ο Ευ. Βενιζέλος επέμεινε στη διατύπωση αιχμών για την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση: «Όσο εγγυόμαστε την ψήφιση των μέτρων και τη σταθερότητα της χώρας, άλλο τόσο είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε και θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους, ώστε το πακέτο των μέτρων αυτών να είναι πράγματι το τελευταίο και να είναι εσωτερικά δίκαιο και ισορροπημένο. Να μην έχει οριζόντιο χαρακτήρα», τόνισε αφήνοντας πάντως αδιευκρίνιστο τι όφελος θα έχουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι αν απλώς δεν είναι οριζόντια τα μέτρα. Αν οι περικοπές είναι κλιμακωτές και όχι οριζόντιες, σταματούν άραγε να είναι περικοπές;

Εδώ έγκειται και η μεγάλη απάτη του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τη «μάχη» που δίνει, ότι δηλαδή πρόκειται για μια …τρύπα στο νερό, που γίνεται με ψυχολογικούς όρους και για επικοινωνιακούς λόγους. Όπως ανέλυσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Γιάννης Μανιτάκης, γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, «το κράτος μπορεί στις λειτουργικές του δαπάνες και στις άλλες του δράσεις, που δεν περιλαμβάνουν επιδόματα, μισθούς και συντάξεις, να κάνει ακόμη σημαντικές περικοπές». Ποιες όμως είναι δαπάνες αυτές οι οποίες υποτίθεται ότι θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους; «Να δούμε πώς λειτουργεί κανείς σε επίπεδο νοσοκομείων, πώς λειτουργεί σε ζητήματα ενοποίησης εκπαιδευτικών μονάδων από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ», είπε εννοώντας ότι το επιπλέον «ψαλίδι» στις δαπάνες για υγεία και παιδεία θα σώσει τους μισθούς! Αναλόγως, η διαπραγματευτική πυγμή του ΠΑΣΟΚ κατευθύνθηκε στην κατανομή των περικοπών εντός του πακέτου των 11,5 δισ. Όπως ανέλυσε ο Χρήστος Πρωτόπαπας σε συνέντευξή του, «στο πακέτο υπήρχε μια κατανομή 6,5 δισ. ευρώ από περικοπές κοινωνικών δαπανών, μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα και 5 δισ. ευρώ από τη σπατάλη του κράτους. Από το 6,5 – 5, πάμε στο 9 – 2», τόνισε, για να προσδιορίσει τη μάχη του κόμματος στο «να ξαναγυρίσει το 6,5 – 5».

Την ώρα που γίνεται όλο και περισσότερο φανερό πως η πολιτική επιβίωση του ΠΑΣΟΚ εξαρτάται από την κυβερνητική του συμμετοχή στη νομή της εξουσίας, ήδη διαμορφώνεται εσωτερικά ένας εκ δεξιών αντιπολιτευτικός εσωκομματικός πόλος: Η πρόσφατη παρουσία του Ανδρέα Λοβέρδου στη Βουλή έδειξε πως η μάχη για την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ και του πολιτικού χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ακόμη κριθεί. Η κριτική του πρώην κορυφαίου, εστιάστηκε στην υψηλή τιμή του φυσικού αερίου για τη βιομηχανία και στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας που διώχνει τους επιχειρηματίες. Πάντως, ο πρώην υπουργός προανήγγειλε την απόφασή του να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα σε χρόνο που θα προσδιορίσει ο ίδιος, χαρακτηρίζοντας την κίνησή του ρήξη με τοπ παρελθόν. Παρά τις κοινοβουλευτικές αψιμαχίες, ο Α. Λοβέρδος δήλωσε πως θα στηρίξει την κυβέρνηση, θα ψηφίσει ασφαλώς τα μέτρα και τόνισε πως μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο θα παρουσιάσει το δικό του σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 23-9-2012)

Προσεισμοί στο πολιτικό σύστημα

Το ένστικτο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης στέλνει ήδη απεγνωσμένα μηνύματα σε όλους τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, μετά τη βαθμιαία γνωστοποίηση των επαχθών μέτρων που έρχονται. Οι διακηρυχθείσες διαφωνίες, οι λεπτές διαφοροποιήσεις, οι αστερίσκοι που θέτουν ο ένας μετά τον άλλο παράγοντες και βουλευτές των τριών κομμάτων που κυβερνούν και φυσικά, οι σφοδρές αντιδράσεις από σύσσωμη την αντιπολίτευση και την Αριστερά, φανερώνουν ότι το αβυσσαλέο χάσμα που χωρίζει σήμερα την κοινωνική πλειοψηφία από την κυβερνητική γραμμή των νέων μέτρων που πλήττουν τα γνωστά υποζύγια, εκφράζεται σε ένα βαθμό με μια ρωγμή και εντός της αίθουσας Ολομέλειας του κοινοβουλίου.

Ξεχωριστή βαρύτητα έχουν για προφανείς λόγους οι εντός ΝΔ αντιδράσεις. Πρώτος έβαλλε κατά των μέτρων ο Κώστας Γκιουλέκας, που με συνέντευξή του στον Σκάι τόνισε το αυτονόητο πλην απαγορευμένο, ότι δηλαδή «είναι τραγικό να μιλάμε για οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οι ίδιες πλάτες δεν μπορούν να αντέξουν άλλα μέτρα». Ο ίδιος βουλευτής υπενθυμίζεται ότι διαγράφτηκε πέρσι όταν καταψήφισε τη δεύτερη δανειακή σύμβαση. Το δεύτερο εσωτερικό μέτωπο που έχει να αντιμετωπίσει ο Αντώνης Σαμαράς έρχεται από τις τάξεις των ενστόλων και συγκεκριμένα από δύο πρώην αστυνομικούς που σήμερα είναι μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και σήμερα η συναδελφική αλληλεγγύη τους σπρώχνει σε θέσεις αντίθεσης με την κυβέρνηση: Ο Δημήτρης Κυριαζίδης συμμετείχε στο συλλαλητήριο των απεργών της ΕΛΑΣ, ενώ με γραπτή του δήλωση διαπίστωσε ότι «οι προεκλογικές δεσμεύσεις για την προστασία των γλίσχρων αποδοχών των ενστόλων καλούνται να θυσιαστούν στο βωμό των απαιτήσεων της τρόικας» και δήλωσε ότι η υιοθέτηση τέτοιων μέτρων θέτει για τον ίδιο «ζητήματα ηθικής τάξεως, αξιοπιστίας και προβληματισμό σε ό,τι αφορά τη στήριξή τους». Στο ίδιο κλίμα φέρεται να κινείται και ο έτερος πρώην συνδικαλιστής της ΕΛΑΣ, Ηλίας Βλαχογιάννης.

Οι γαλάζιοι βουλευτές βλέπουν πως το κόμμα τους οδεύει ταχέως προς το πεπρωμένο του ΠΑΣΟΚ

Οι «Κέρβεροι» της λεωφόρου Συγγρού πάντως ήδη σφίγγουν τα λουριά της κομματικής πειθαρχίας απειλώντας με κόκκινη κάρτα όποιον διαφοροποιηθεί. «Κατ’ αντιστοιχία με όποιον προτάξει προσωπική στρατηγική στη Βουλή, δεν θα γίνει ανεκτό και αν κάποιος προτάξει το συντεχνιακό του συμφέρον», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου. Ενώ σε εξωραϊσμό της πολιτικής προχώρησε ο νέος γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, Μανώλης Κεφαλογιάννης, που σημείωσε σε εκτός πραγματικότητας κλίμα ότι «δικαιοσύνη σημαίνει ότι οι έχοντες θα πληρώσουν τα βάρη των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε». Το φάντασμα της …ΠΑΣΟΚοποίησης πλανάται πάντως πάνω από τα γραφεία της ΝΔ, καθώς οι γαλάζιοι βουλευτές βλέπουν πως το κόμμα τους οδεύει ταχέως προς το πεπρωμένο που συνάντησε το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο συνετρίβη λίγους μήνες αφότου ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία, περιερχόμενο σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση, με άδηλο το μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό και μόνο επωάζονται οι όποιες «ανταρσίες».

Στο ΠΑΣΟΚ, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε κρίση ταυτότητας, η αμφισβήτηση των νέων μέτρων κοστίζει λιγότερο, εξ ου και ήδη φανερώνονται διαφοροποιήσεις, όπως αυτή του Κώστα Σκανδαλίδη, που με δημοσιεύσεις του στο twitter, σημείωσε αφενός μεν ότι «δεν θα ψηφίσω μέτρα που θίγουν συντάξεις του ΟΓΑ και γενικά χαμηλές συντάξεις ή μειώνουν τις αποδοχές του αστυνομικού στο δρόμο», αφετέρου δε ότι «οφείλουμε να στηρίζουμε την κυβέρνηση». Ο δε βουλευτής Σερρών Μάρκος Μπόλαρης χαρακτήρισε «συντηρητικές νεοφιλελεύθερες εμμονές, που οδηγούν σε κατάθλιψη και έκρηξη», το νέο πακέτο μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ, αφήνοντας ασχολίαστο το τι θα πράξει. Το κόμμα του Ευ. Βενιζέλου διαισθανόμενο αυτή την πίεση κοινοποίησε επιστολή στον υπουργό Οικονομίας, με την οποία εκτίθενται οι αντιρρήσεις του ΠΑΣΟΚ στα νέα μέτρα και συγκεκριμένα, για τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς ακόμα και σε συντάξεις του ΟΓΑ, για τη μείωση των επιδομάτων αναπηρίας και για τα δώρα των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων.

Ο τρίτος κυβερνητικός εταίρος, η ΔΗΜΑΡ, παρουσιάζει και τους σοβαρότερους τριγμούς. «Δεν θα ψηφίσω οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων» είπε κοφτά ο Οδυσσέας Βουδούρης, που μετά την απάντηση που έλαβε από τον Νίκο Μπίστη εκ μέρους του κόμματος, θεωρείται ήδη ξένο σώμα. Άλλος βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, μίλησε για κυβερνητικό πραξικόπημα αν έρθουν τα μέτρα με τη μορφή ενός άρθρου και προεξόφλησε ότι σε τέτοια περίπτωση θα καταψηφίσει. Λίγες μέρες νωρίτερα, στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος, το μέλος της Ανδρέας Νεφελούδης προχώρησε σε δήλωση που κοινοποίησε στα μέσα ενημέρωσης, όπου τονίζει ότι «διαμορφώνεται ένα νέο ασφυκτικό πλαίσιο για τις δυνάμεις της ανανεωτικής, μεταρρυθμιστικής Αριστεράς», καλώντας το κόμμα του «να καταψηφίσει αυτά τα μέτρα και να επανεξετάσει τη στάση του για τη κυβέρνηση στην κατεύθυνση της απεμπλοκής».

Οι προσωπικές διαφοροποιήσεις μέχρι στιγμής, πλην των εξαιρέσεων από τη ΔΗΜΑΡ, δεν φτάνουν στο σημείο να αμφισβητήσουν την κυβερνητική σταθερότητα και στρατηγική. Γι’ αυτό και στις δηλώσεις τους οι βουλευτές φροντίζουν να ξεκαθαρίσουν ότι διαφωνούν με επιμέρους μέτρα, κάτι που υποδηλώνει τη στάση τους υπέρ του «ναι» επί της αρχής. Ανεξάρτητα αν τελικώς η κυβέρνηση επιλέξει την ψηφοφορία ενός εκάστου μέτρου σε ξεχωριστό άρθρο ή τα εντάξει στον προϋπολογισμό, οι διαφοροποιήσεις έχουν αξία στο βαθμό που αντανακλούν (στρεβλά ή πιστά) την ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, η οποία στο τέλος θα σφραγίσει και τις εξελίξεις. Οι χτεσινές πορείες στη ΔΕΘ ήταν, όπως κάθε χρόνο, το ξεκίνημα μιας πορείας αντιπαράθεσης που δεν θα είναι μονόπρακτο. Η μετατροπή των ρωγμών σε κυβερνητικό ρήγμα φαίνεται σήμερα μακρινή δεδομένων των συσχετισμών, ωστόσο το εύθραυστο πολιτικό τοπίο δείχνει όλο και περισσότερο ότι η πολιτική σταθερότητα στην πραγματικότητα ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σκοινί.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 9-9-2012)

Θα σε ξανάβρω …στην Κουμουνδούρου

Την εικόνα της μάχης μεταξύ επίδοξων κληρονόμων για ένα κεφάλαιο που έχει προ πολλού απαξιωθεί έδωσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με αφορμή την επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη, όταν δημοσιεύτηκε και η ομώνυμη διακήρυξη ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Τα συνθήματα «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση, δημοκρατική διαδικασία» της διακήρυξης ηχούν παράξενα σήμερα, όταν ο μεν ιστορικός φορέας τους, το ΠΑΣΟΚ, έχει μετακινηθεί στον αντίθετο πολιτικό πόλο, ο δε φιλόδοξος διάδοχος της δημοκρατικής παράταξης, τα επαναλαμβάνει ως ζητούμενα 38 χρόνια μετά. Μια εκδήλωση του Νέου Αγωνιστή, της ομάδας μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν από το κόμμα μετά το Μνημόνιο και σήμερα συνεργάζονται με το ΣΥΡΙΖΑ έδωσε αφορμή να αναδειχτούν και πάλι οι ταλαντεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική φυσιογνωμία του: Πρόκειται για πρωτότυπο εγχείρημα της Αριστεράς ή έναν αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ;

Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση για την 3η Σεπτέμβρη είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ στην αφίσα για το γεγονός υπάρχει το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Νέος Αγωνιστής από την ίδρυσή του, κατά τους αγώνες ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2007, δεν σταμάτησε να διοργανώνει πολιτικές εκδηλώσεις με αναφορά στην πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Στις 18 Οκτωβρίου πέρσι, 30 χρόνια μετά την ιστορική εκλογική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, η οργάνωση καλούσε για παράδειγμα σε εκδήλωση με τίτλο «από την αλλαγή στην προδοσία». Φέτος, η ομάδα παρεμβαίνει με συζήτηση για την 3η Σεπτέμβρη και τίτλο «με τη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς στον αγώνα». Τι άλλαξε; Πρώτον, πως κεντρικός ομιλητής αύριο στις 8 μ.μ. στη Νίκαια θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Και δεύτερον, ότι σε μια αφίσα για την 3η Σεπτέμβρη υπάρχει τυπωμένο το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχική της μορφή μάλιστα, φαινόταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ συνδιοργάνωνε την εκδήλωση.

Μετά τις πρώτες έντονες αντιδράσεις που έφερε η δημοσιοποίηση της αφίσας, έγινε προσπάθεια να μετριαστούν οι εντυπώσεις. Όπως τόνισε σε συνέντευξή του στον Βήμα FM ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, «δεν συνδιοργανώνουμε με τα μέλη, τους συντρόφους του Νέου Αγωνιστή που είναι η οργάνωση που κάνει αυτή την εκδήλωση τη Δευτέρα», διευκρινίζοντας πως «δεν φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε κανενός είδους εκδοχή παλαιότερου ή αυριανού κόμματος το οποίο θα είναι συνέχεια του ΠΑΣΟΚ». Παρά τις αποστάσεις αυτές, δεν παρέλειψε να ρωτήσει «γιατί ο κύριος Βενιζέλος ή οποιοσδήποτε άλλος έχει περισσότερα δικαιώματα από ανθρώπους που ανήκουν στην οργάνωση Νέος Αγωνιστής να κάνουν μια εκδήλωση και να μιλάνε γι’ αυτό;», αποσαφηνίζοντας ότι δεν «υπάρχει κανένας αποκλειστικός κληρονόμος αυτής της ιστορίας». Πάντως, ο αρχικός σάλος ήταν αρκετός για να αποσύρει το όνομά του από τον αρχικό κατάλογο των ομιλητών ο Μενέλαος Γκίβαλος και να τροποποιηθεί η αφίσα, ώστε χωρίς να φεύγει το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, να διακρίνεται ότι την ευθύνη της διοργάνωσης την φέρει ο Νέος Αγωνιστής. Το όνομα του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ πάντως παρέμεινε με έντονα στοιχεία ως κυρίαρχο στοιχείο της, πάνω από τη δεύτερη ομιλήτρια, Νίνα Κασιμάτη.

Για «πάρα πολύ σοβαρό ατόπημα» μίλησε η Φώφη Γεννηματά, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διοργανώνει την ίδια ώρα σε άλλο μέρος ανάλογη εκδήλωση

Οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν οργισμένες. Με ραδιοφωνική παρέμβασή της η εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ (ΝΕΤ) Φώφη Γεννηματά είπε χαρακτηριστικά πως «όταν με ενημέρωσαν γι’ αυτή την αφίσα η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι πρόκειται για κακόγουστο αστείο» και πρόσθεσε πως αν πράγματι διοργανώνεται η εκδήλωση εν γνώσει του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, τότε «είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ατόπημα». Η Φ. Γεννηματά επικαλέστηκε τις αρχές της Αριστεράς, μια από τις οποίες είναι «ο σεβασμός στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις», υπογραμμίζοντας πως «η 3η Σεπτέμβρη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και αυτό δεν είναι κάτι που είναι διαπραγματεύσιμο και συζητήσιμο». Και η Ιπποκράτους φυσικά θα μετάσχει στον εορτασμό της επετείου, με μια εκδήλωση που ανακοινώθηκε μόλις την Παρασκευή, χωρίς αφίσα και δελτίο Τύπου και μόνο στοιχείο της ότι θα γίνει στο Μουσείο Μπενάκη και με ομιλητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει λάβει την απόφαση να προχωρά σε κινήσεις που δυσαρεστούν το αριστερό κοινό

Φυσικά, στην Ιπποκράτους αντιμετωπίζουν ως φολκλόρ και παράσημο στον τοίχο τη ριζοσπαστική κληρονομιά τη μεταπολίτευσης, που ανέδειξε σταδιακά το ΠΑΣΟΚ σε φορέα εξουσίας. Ακολουθώντας την πανευρωπαϊκή τάση, η ελληνική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας πέρασε από την εποχή Σημίτη τη δεκαετία του ’90 τη φάση της ολοκληρωτικής μετάλλαξης, για να καταστεί μετά το 2010 το κόμμα που έφερε στη χώρα το ΔΝΤ και την κοινωνική ισοπέδωση. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη έχει λάβει την απόφαση να προχωρά σε κινήσεις που δυσαρεστούν μεν το αριστερό κοινό, δίνουν όμως στίγμα κόμματος εξουσίας σε ένα διαφορετικό ακροατήριο, που παραδοσιακά στήριζε ΠΑΣΟΚ και είναι αυτό άλλωστε που θα ανεβάσει και τον πήχη του 27% σε ακόμα ψηλότερο επίπεδο. Τέτοιες κινήσεις ήταν η προεκλογική συνεργασία με ΠΑΣΟΚογενείς, η συνάντηση με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες και τώρα η παρέμβαση Τσίπρα για την 3η Σεπτέμβρη.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 2-9-2012)