Μετά τη συνευθύνη, η σύμπλευση για ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ

Στην αναζήτηση του χαμένου ψηφοφόρου επιδίδεται το κόμμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε μια ύστατη προσπάθεια να περισώσει τις πολιτικές του μετοχές στο νέο τοπίο που διαμορφώνει η ιστορική εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ και η παράλληλη εδραίωση της ΔΗΜΑΡ στον ίδιο πολιτικό χώρο. Με μια μεταφορά, θα λέγαμε πως η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τους εγκλωβισμένους του Χρηματιστηρίου, που έχουν στα χέρια τους απαξιωμένες πολιτικές μετοχές και προβληματίζονται αν πρέπει να ξεφορτωθούν με σημαντικό κόστος το συρρικνωμένο πολιτικό τους κεφάλαιο. Σε αυτή τη συζήτηση, η «ανασύσταση» που εξήγγειλε ο Ευ. Βενιζέλος περιλαμβάνει όχι μόνο την αλλαγή του τίτλου και των εμβλημάτων που καθιέρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και το ενδεχόμενο συγχώνευσης με τη Δημοκρατική Αριστερά.

Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τους εγκλωβισμένους του Χρηματιστηρίου, που έχουν στα χέρια τους απαξιωμένες πολιτικές μετοχές και προβληματίζονται αν πρέπει να ξεφορτωθούν

Τα δεδομένα που δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ «κινούνται παράλληλα» όπως είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στους βουλευτές του, είναι πολλά: Πρώτον, είναι κυβερνητικοί εταίροι υπό την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας συμφωνήσει σε ένα προγραμματικό πλαίσιο. Δεύτερον, εκτιμάται ότι ο εκλογικός κορμός της ΔΗΜΑΡ έχει πασοκογενή προέλευση, αφού το κόμμα του Φώτη Κουβέλη ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα και δεν έχει αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη βάση στήριξής του. Τρίτον, πολλά στελέχη της σημιτικής εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ έχουν στεγαστεί στο κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς. Τέταρτον, στρατηγικός στόχος για την πολιτική επιβίωση του «όλου ΠΑΣΟΚ» όπως έλεγαν κάποτε είναι το χτύπημα και ο διεμβολισμός του νέου διπολισμού που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα, «να σπάσει η τεχνητή πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ», όπως το έθεσε ο πρόεδρος.

Στο ερώτημα ποιος θα αφομοιώσει ποιον, οριστική απάντηση δεν έχει δοθεί

Στο παραπάνω πλαίσιο γίνονται ευρύτερες ζυμώσεις και συζητήσεις που καταλήγουν σε προς το παρόν ανταγωνιστικά σχέδια. Στο ερώτημα ποιος θα αφομοιώσει ποιον, οριστική απάντηση δεν έχει δοθεί, αν και πολύ δύσκολα θα συνεχιστεί η παράλληλη αυτή διαδρομή. Στο ΠΑΣΟΚ ξεκινά μια πορεία οργανωτικής αναδόμησης με ό,τι σημαίνει για ένα κόμμα να εξαγγέλλει «συντακτικό συνέδριο». Ο Ευ. Βενιζέλος αφού διέλυσε όλα τα εκλεγμένα πριν από τον ίδιο όργανα του κόμματος, σύστησε μια Πολιτική και μια Οργανωτική Γραμματεία, ενώ όρισε για τις 6 ή 7 Ιουλίου, ανάλογα με το χρόνο της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, εναρκτήρια συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή όλων των νομαρχιακών και περιφερειακών «Επιτροπών Ανασύστασης». Άλλωστε, με τα ίδια τα λόγια του προέδρου, «το αποτέλεσμα των δίδυμων εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου σηματοδοτεί πρακτικά το τέλος του ΠΑΣΟΚ, όπως το ξέραμε τα τελευταία χρόνια». Περιγράφοντας τις σχέσεις της Ιπποκράτους με τη ΔΗΜΑΡ, ο Ευ. Βενιζέλος τις ενέταξε στην ευρύτερη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και σημείωσε ότι κρατά «ανοικτή στάση», με «σεβασμό και αποδοχή της ισοτιμίας, όχι με μικροκομματικούς ελιγμούς, ψευτοεισοδισμούς και παραγοντισμούς που θυμίζουν άλλες δεκαετίες». Μίλησε μεν για «φιλική και συνεργατική διάθεση», προειδοποίησε όμως ότι παρόλες τις μετατοπίσεις που κατέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα, «αυτούς τους πολίτες δεν τους χαρίζουμε πουθενά, ανήκουν στην δική μας πολιτική οικογένεια».

Συνέδριο ένταξης των πασοκογενών μελετά τους επόμενους μήνες η ΔΗΜΑΡ

Στη Δημοκρατική Αριστερά διαψεύδουν κάθε σενάριο συγχώνευσης σε μια ενιαία σοσιαλδημοκρατική παράταξη. «Δεν υπάρχει ούτε στα σκαριά», διαβεβαίωσε μιλώντας στο Πριν ο Αντρέας Παπαδόπουλος, εκπρόσωπος του κόμματος. Επιβεβαίωσε πάντως ότι συζητείται το ενδεχόμενο ενός συνεδρίου τους επόμενους μήνες, όπου θα επισημοποιηθεί η σχέση με το πασοκικής προέλευσης στελεχιακό δυναμικό που κατέφυγε στη ΔΗΜΑΡ. Η ιδέα ενός ενιαίου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που θα προκύψει από συνένωση ενοχλεί ιδιαίτερα τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, χωρίς βέβαια να ισχύει το ίδιο για το σύνολο του κόμματός του. «Η κεντροαριστερά είναι μια φθαρμένη έννοια», είπε κατηγορηματικά σε συνέντευξή του στο Έθνος την προηγούμενη Κυριακή, σημειώνοντας ότι «ο τρίτος πόλος της πολιτικής σκηνής, θα πρέπει να γίνει με πρωτογενή κοινωνικά στοιχεία και όχι με συμφωνίες κορυφής». Ο Φώτης Κουβέλης προχώρησε ένα βήμα μετά τις αβρότητες, καλώντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ «να έρθουν στις γραμμές της Δημοκρατικής Αριστεράς για να διαμορφώσουμε τη μεγάλη συλλογικότητα του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Η άρνηση πάντως συγχώνευσης με το ΠΑΣΟΚ, κρύβει την κατάφαση σε μια νέα ενότητα του κοινωνικού και πολιτικού χώρου που άφησε κενό το ΠΑΣΟΚ και κατά πλειοψηφία στράφηκε στις τελευταίες εκλογές προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να φανούν οι όροι και οι προϋποθέσεις της στρατηγικής αυτής σύμπλευσης, που δείχνει ότι ο πολιτικός χάρτης ήδη χαράζεται με νέες συντεταγμένες.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 1-7-2012)

Νόμος είναι ό,τι πει ο εργοδότης


Ο δρόμος της εργασιακής ζούγκλας έχει τη δική του ιστορία. Κάποιοι την έγραψαν σε νομοσχέδια με αίμα. Η θεσμική πορεία της απορρύθμισης από τις συλλογικές στις επιχειρησιακές συμβάσεις, από τη νομική κάλυψη του εργαζόμενου στην ασυδοσία της επιχείρησης και τις σχεδιαζόμενες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, αποκαλύπτει ένα ενιαίο σχέδιο μεταξύ κεφαλαίου και κυβερνήσεων.

Το χρονικό της αποδόμησης

Οι τελευταίοι νόμοι που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις δεν είναι απλώς μια αλλαγή. Ούτε στόχος της αντιμεταρρύθμισης, που έχει τις ρίζες της τη δεκαετία του 1990 και κορυφώνεται με τα σημερινά μνημόνια, είναι οι μισθοί και το ύψος τους ή κάποια επιμέρους δικαιώματα. Οι εργατολόγοι συμφωνούν ότι αλλάζει όλο το πλαίσιο του εργατικού δικαίου, σε βαθμό που να μετατρέπεται σε δίκαιο των επιχειρήσεων. Το χρονικό της μεταστροφής αυτής, που εδώ έχει ως σημείο εκκίνησης το 1990 και την τότε συγκυβέρνηση, απλώς καταδεικνύει ότι οι αλλαγές αυτές εντάσσονται σε ένα ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο. Αν η οριστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας είναι ένα από τα κεντρικότερα σημεία της αντεργατικής νομοθεσίας των τελευταίων δύο χρόνων, η ρύθμιση αυτή έχει τη ρίζα της στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης των κυβερνήσεων Σημίτη το 1998 και την προοπτική της στις σχεδιαζόμενες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που μετ’ επιτάσεως ζητά για τις παραμεθόριες περιοχές το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και όπου δεν θα ισχύει καμία απολύτως δέσμευση για τις επιχειρήσεις.
Συνέχεια

Μ. Γκίβαλος: Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε!

Η εκλογή Βενιζέλου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν «αρχίζει» κάτι αλλά επικυρώνει αυτό που τέλειωσε, τονίζει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Μενέλαος Γκίβαλος. Σχολιάζοντας το «τυραννικό» μοντέλο διακυβέρνησης που έχει επιβληθεί παγκοσμίως, υπογραμμίζει ότι στα ερείπια του πολιτικού συστήματος, ο λαός χρειάζεται να παρέμβει μέσω μιας εξέγερσης για την ανοικοδόμηση της σχέσης του με την πολιτική.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξε το σύνθημα «αρχίζουμε». Σας έπεισε;

Ο Ευ. Βενιζέλος είναι προϊόν μιας κρίσης. Η ηγεμονία του επεβλήθη μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Δεν αρχίζουμε αλλά μάλλον τελειώσαμε. Η διαδικασία που θα οδηγήσει στο τέλος του ΠΑΣΟΚ όπως το γνωρίζαμε εκφράζεται από το πρόσωπο του Βενιζέλου. Ο πολιτικός αμοραλισμός,ο κυνισμός, η απεμπόληση βασικών χαρακτηριστικών στοιχείων της ιδεολογίας και της πολιτικής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ, εκφράστηκαν από τον κ. Βενιζέλο.
Συνέχεια

Μαύρος ο ήλιος του Βενιζέλου


Αν ο συμβολισμός το λευκού φόντου χωρίς σύμβολα με τη μόνη επιγραφή της λέξης «ξεκινάμε» επιλέχθηκε από το επικοινωνιακό επιτελείο του Βαγγέλη Βενιζέλου στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης για να καταδείξει την «εκκίνηση» του φιλόδοξου πολιτικού στη μοναχική του πορεία προς την εξουσία, η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί στο αρνητικό είδωλο της εικόνας: Σε ένα μαύρο φόντο από τη φτώχεια, την ανεργία και την κοινωνική ερήμωση, με σύμβολο το Μνημόνιο και τα δάνεια του αίσχους, ο «αρχιερέας» της υπερχρέωσης και της αναίρεσης δικαιωμάτων έδωσε το σύνθημα «συνεχίζουμε». Αμετανόητος και προκλητικός, με αλαζονεία και έπαρση, ο αντιπρόεδρος της δοτής κυβέρνησης και υπουργός Μνημονίων, ζήτησε να πάρει από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ μονοσταυρία και από τους εργαζόμενους της χώρας «πράσινο φως» να συνεχίσει τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις».
Συνέχεια

Το κόλπο της χρηματοδότησης των κομμάτων


Αλήθεια, πόσο έντιμο και συνετό, ταιριαστό στο λιτοδίαιτο πνεύμα της κρίσης που περνά η χώρα, είναι το σχέδιο νόμου που περνά το υπουργείο Εσωτερικών για τη μείωση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό! Φαίνεται ότι εντάσσεται στο γενικότερο «κίνημα» της παραίτησης του πολιτικού συστήματος από τα οικονομικά προνόμια του παρελθόντος, κίνημα στο οποίο μπροστάρηδες είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο δοτός πρωθυπουργός Παπαδήμος, οι οποίοι δεν δέχονται πλέον τις αμοιβές τους. «Κόψαμε τα δικά σας, αλλά να, κι εμείς δεν είμαστε πλεονέκτες», είναι σαν να λέει η κυβέρνηση. Είναι όμως έτσι;
Συνέχεια