Κομματικό μονοπώλιο στο κίνημα

Το αρκτικόλεξο ΚΜΚ στα συγγράμματα μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας σημαίνει Κρατικο-Μονοπωλιακός Καπιταλισμός. Αν τολμούσαμε μια μικρή παράφραση, σύμφωνα με τα όσα είπε από το βήμα της ΔΕΘ η Αλέκα Παπαρήγα την Τετάρτη, θα μπορούσε να γίνει Κομματικο-Μονοπωλιακό Κίνημα. Ο λόγος; Είναι το σκεπτικό που ανέπτυξε η γενική γραμματέας του κόμματος στο ερώτημα που έθεσε το Πριν, γιατί απέναντι στο κίνημα των πλατειών και το φοιτητικό κίνημα οι δυνάμεις του ΚΚΕ στέκονται με επιφυλάξεις και ενδοιασμούς: Το ΚΚΕ πρέπει να έχει το μονοπώλιο των κινημάτων, ώστε αυτά να είναι οργανωμένα και αποτελεσματικά, είπε περίπου η επικεφαλής του κόμματος. Κι όμως, λίγο νωρίτερα είχε κάνει λόγο για λαϊκή αυτενέργεια.

ΚΚΕ: Ενθαρρυντικές οι πλατείες αλλά δεν πάμε

Με τη στοργή της αυτοεπιβεβαίωσης και την ψυχρότητα του μακρινού συγγενή «αγκάλιασε» το ΚΚΕ το κίνημα του Συντάγματος. Παρόλο που από την πρώτη στιγμή η ηγεσία του ΚΚΕ επιφύλαξε θετικά σχόλια για τις μαζικές συγκεντρώσεις, εντούτοις δεν κάλεσε σε συμμετοχή, με εξαίρεση ορισμένες εξορμήσεις για μοίρασμα των φυλλαδίων του ΠΑΜΕ, ενώ η ευρύτερη βάση του ΚΚΕ παίρνει μέρος. Αν και σε επίπεδο ηγεσίας ο Περισσός κράτησε ανοιχτές γέφυρες με αυτή τη διάχυτη απογοήτευση, τα μέλη του ΚΚΕ δεν έκρυβαν τις αμφιβολίες, ακόμα και την αποδοκιμασία τους.

ΣΥΝ: Από τις πλατείες …στις κάλπες

Να προσαρμόσει την «πλατεία» στο στρατηγικό σχεδιασμό του επιχειρεί ο Συνασπισμός. Αναγνωρίζοντας ως δεσπόζον το αίτημα των «αγανακτισμένων» για δημοκρατία, η πλατεία Κουμουνδούρου επιχειρεί να επαναχαράξει στα δικά της στενότερα μέτρα την πλατεία Συντάγματος, βάζοντας στο στόμα των διαδηλωτών το αίτημα για εκλογές. Την ίδια στιγμή στην επιφάνεια βγαίνουν ακόμη μια φορά οι στρατηγικές αντιθέσεις εντός του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, με την ενεργοποίηση τόσο της ανανεωτικής τάσης, όσο και του Αριστερού Ρεύματος.

The revolution will not be twittered

Μια λεπτή γραμμή λένε πολλοί ότι συνδέει την πλατεία Ταχρίρ με την πλατεία Συντάγματος. Για την ακρίβεια, μιλούν για ένα καλώδιο USB ή μια δέσμη οπτικών ινών που με την ταχύτητα των ευρυζωνικών συνδέσεων μεταδίδουν το μήνυμα της εξέγερσης και της αφύπνισης των λαών. Είναι όμως έτσι; Από τους πρώτους μήνες του 2011 μέχρι και σήμερα οι φράσεις «επανάσταση του facebook» και «εξέγερση του twitter» έχει χρησιμοποιηθεί πολύ. Λόγω δημοσιογραφικής υπερβολής ή στρεβλής κατανόησης, οι εκτιμήσεις αυτές υποτιμούν δραστικά τα κοινωνικά αίτια των μαζικών αυτών κινητοποιήσεων και αποθεώνουν το μέσο.