Η διαρκής γοητεία του Νοέμβρη

Μια διαλεκτική των περασμένων με τα τωρινά χαρακτηρίζει τον καθιερωμένο εορτασμό και τη διαδήλωση κάθε 17 Νοέμβρη, αυτά τα 38 χρόνια που πέρασαν από το 1973. Η νοσταλγία με την αγανάκτηση, η μνήμη με την προοπτική, το ηρωικό παρελθόν με το πεζό παρόν, τα υπερήλικα μέλη του Συλλόγου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών με τους φοιτητές των κατειλημμένων φοιτητικών συλλόγων, τα παραδοσιακά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα με τα σύγχρονα συνθήματα για το ΔΝΤ, η τότε αριστερή πρωτοπορία και σημερινός συμβιβασμός, όλα δημιουργούν αντιθετικά ζεύγη που με έναν αρμονικό πάντα τρόπο ξεδιπλώνονται στους δρόμους της πρωτεύουσας και δημιουργούν αυτό το μοναδικό το κλίμα του Πολυτεχνείου. Μνήμη, αποφασιστικότητα, νεανικό σφρίγος. Με το κεφάλι ψηλά, κι ας ήταν τσουχτερό το κρύο, 30.000 και πλέον διαδηλωτές έδωσαν και φέτος το «παρών» στην πορεία του Πολυτεχνείου που ξεκίνησε το μεσημέρι της Πέμπτης από το ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων για να καταλήξει στην αμερικανική πρεσβεία.