ΣΥΡΙΖΑ: Σε ώμους τεράτων…

Μπόρεσε να δει γιατί πάτησε «σε ώμους γιγάντων», ήταν η περίφημη φράση του Ισαάκ Νιούτον για τη συνέχεια της επιστήμης. Μια κυβερνητική αλλαγή με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο φαίνεται θα αποτελεί ανάλογη συνέχεια και όχι τομή. Η μεταμνημονιακή αυτή κυβέρνηση, αν πιστέψουμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, θα πατά «σε ώμους τεράτων», δεσμευμένη από τη μνημονιακή δημοσιονομική προσαρμογή, τους στόχους και τις διεθνείς υποχρεώσεις της.

Δεδομένη η δημοσιονομική προσαρμογή, υπό προϋποθέσεις η αποκατάσταση των εισοδημάτων

«Η διάσταση χρόνος είναι σημαντική», ήταν η φράση κλειδί από την πολύ σημαντική συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στην τηλεόραση της ΝΕΤ. Το στέλεχος της Κουμουνδούρου και βασικός συντάκτης του οικονομικού προγράμματος του κόμματος, άνοιξε ένα «παράθυρο» για την αθέτηση της βασικής υπόσχεσης του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την κατάργηση του Μνημονίου «με ένα νόμο». Όπως είπε, απαντώντας αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην αποκατάσταση του βασικού μισθού στα προ Μνημονίου επίπεδα, «προς το παρόν, μπορούμε να το κάνουμε» για να συμπληρώσει ότι «αν δεν γίνει αλλαγή και προχωρήσει η κατάρρευση της οικονομίας, μπορεί να μην μπορούμε να το κάνουμε». Ερωτώμενος από τον Μανώλη Κοττάκη για τα χαράτσια και τους έκτακτους φόρους, ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικός: «Όλα αυτά είναι υπό αίρεση», σημείωσε προσεκτικά, για να προχωρήσει όμως σε ένα βασικό διαχωρισμό: «Υπό κατάργηση είναι για κάποιες κατηγορίες, όπως άνεργοι κ.λπ.». Όπερ μεθερμηνευόμενον, σημαίνει ότι το χαράτσι ήρθε για να μείνει για τη μεγάλη πλειοψηφία των φορολογούμενων, πλην των ειδικών κατηγοριών. Στο βρόντο λοιπόν η επιχειρηματολογία συνταγματολόγων, όπως του Γιώργου Κατρούγκαλου, που υιοθέτησε ασμένως ο ΣΥΡΙΖΑ περί αντισυνταγματικότητας του χαρατσιού…

Αποκαλυπτική και η αιτιολόγηση της επιλογής αυτής: «Αν δεν βρούμε το λογαριασμό τι να κάνουμε;», διερωτήθηκε ο Γιάννης Δραγασάκης. «Ό,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος, θα ήταν ανεύθυνο να πω ότι το καταργούμε, χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του», υπογράμμισε. Το οικονομικό ευαγγέλιο του Μνημονίου και της τρόικας, οι δανειακές συμβάσεις και οι εξ αυτών απορρέουσες δημοσιονομικές υποχρεώσεις, παραμένει επομένως ακλόνητα στερεωμένο στο βάθρο του.

Προς επίρρωση της νέας σκληρής γραμμής υπευθυνότητας που θυμίζει τις χειρότερες στιγμές του παλιού δικομματισμού και τη ρητορική περί «καμμένης γης», ήρθε η συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη, υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥΡΙΖΑ, στο Βήμα: «Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009, μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009», είπε ο οικονομολόγος. «Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία», υπογράμμισε, χωρίς να κρύβει τη βασική πολιτική επιλογή του κόμματός του ότι θα συνεχίσει τη διαδρομή από το σημείο που θα αφήσει τη σκυτάλη η μνημονιακή συγκυβέρνηση.

Άλλο στίγμα πάντως θέλει να δώσει με τις θέσεις της η εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, με τηλεοπτική του παρέμβαση στο Μέγκα, μίλησε για «πακέτο μέτρων» που θα περιλαμβάνει ρητά την αποκατάσταση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και της Εθνικής Σύμβασης, την επιστροφή της μετενέργειας και της διαιτησίας. «Αυτό το πακέτο είναι αναπτυξιακό», εξήγησε ο άτυπος επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, χωρίς πάντως να μπει σε λεπτομέρειες χρονικού προσδιορισμού των θέσεών του.

Στοιχεία συνέχειας, διορθώσεων και όχι ρήξης με τη σημερινή πολιτική έχει συνολικά η περί ανάπτυξης πολιτική της Κουμουνδρούρου. Όπως σημείωσε ο Γιώργος Σταθάκης σχετικά, «ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς στηρίζει τις επενδύσεις που αναβαθμίζουν την παραγωγική οικονομία της χώρας, τις υποδομές στον τουρισμό και αλλού και συνεπώς είμαστε πολύ θετικοί, θέλουμε ένα θεσμικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο σαφές». Νωρίτερα, είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και για ενιαίο συντελεστή φορολόγησης στα φυσικά πρόσωπα. Περαιτέρω, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύθηκε ότι θα απαλλάξει «τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις από το καταστροφικό φορτίο των άδικων φόρων», κλείνοντας το μάτι στο λεγόμενο μεσαίο χώρο, αλλά και το κεφάλαιο περί αναδιανομής μέσω πιο δίκαιης φορολογίας. Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε την προοδευτικότητα της πολιτικής του στην πύλη της ΒΙΟΜΕ, του εργοστασίου που διεκδικούν να διοικήσουν οι απολυμένοι εργάτες του. Μίλησε για «θετικά κίνητρα και χρηματοδότηση στους συνεταιρισμούς εργαζομένων» από μια «δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού για τη χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων» στο πλαίσιο μιας «κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 3-3-2013)

Ο σκοτεινός εαυτός του ΣΥΡΙΖΑ

Ένα ανέλπιστο δώρο έλαβε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την …Άνγκελα Μέρκελ. Με αφορμή την αιφνιδιαστική επίσκεψή της και τη διοργάνωση διαδηλώσεων τόσο τη Δευτέρα όσο και την Τρίτη, η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε τη μετάθεση της προγραμματισμένης για τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για ένα μήνα μετά. Ως πρώτιστο καθήκον η γραμματεία έθεσε «να σταματήσουμε τα μέτρα – φαρμάκι της κυβέρνησης και της τρόικας, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς που την εκφράζουν». Ωστόσο, ψηλά στις προτεραιότητες όλων των συνιστωσών και των μεμονωμένων στελεχών βρίσκεται η εσωκομματική διαδικασία και οι όροι με τους οποίους θα οδηγηθούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή, καθώς η συνδιάσκεψη θα παγιώσει ή θα ανατρέψει την πολιτική φυσιογνωμία που σταδιακά διαμόρφωσε η σημερινή ηγεσία του κόμματος από την προεκλογική περίοδο μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα σημείο έντονης διαπάλης που εκφράζεται τόσο με οργανωτικούς όσο και πολιτικούς όρους.

Ως τη δύναμη που θα «κάνει τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες έχουν αποτύχει παταγωδώς τα δύο κόμματα» περιγράφει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Γιώργος Σταθάκης

Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλές πλευρές και νέοι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη δυσφορία τους για το γεγονός ότι το πηδάλιο χάραξης πολιτικής στον οικονομικό τομέα έχουν οι Γιάννης Δραγασάκης και Γιώργος Σταθάκης. Οι παρεμβάσεις του τελευταίου όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν αφήσει ένα διαχειριστικό στίγμα σοσιαλδημοκρατικής κοπής, χωρίς κανένα ταξικό πρόσημο: «Η σταθεροποίηση είναι το απαραίτητο βήμα. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει καμία δυνατότητα μεταστροφής προς την ανάπτυξη. Άρα η ανάπτυξη είναι δεύτερο επίπεδο το οποίο, ενώ πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, εν τούτοις θέλει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση μετά τη σταθεροποίηση της οικονομίας», είπε για παράδειγμα στο Βήμα της Κυριακής ο Γ. Σταθάκης την προηγούμενη Κυριακή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την οικονομική ανάπτυξη με τους σημερινούς όρους της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής.

Στην ίδια συνέντευξη ο οικονομολόγος έθεσε ως λογικό και αποδεκτό προαπαιτούμενο της αναγκαίας διαγραφής χρέους τις …διαρθρωτικές τομές: «Το αντάλλαγμα που λογικά μπορεί να ζητηθεί είναι ένα αξιόπιστο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης σε συνθήκες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ένα βιώσιμο πρόγραμμα που να απαντά σε αυτά τα δύο ερωτήματα θα βρεθούμε ακριβώς στην ίδια θέση», τόνισε χαρακτηριστικά. Προχώρησε δε πολύ περισσότερο, αποδεχόμενος τη λογική των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», μια ρητορική που μόνο τα μνημονιακά κόμματα έχουν υιοθετήσει. Όπως είπε, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «μόνη πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να σταθεροποιήσει την ελληνική κοινωνία και να επαναφέρει την οικονομία σε έναν βιώσιμο δρόμο και ταυτόχρονα να κάνει τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες έχουν αποτύχει παταγωδώς τα δύο κόμματα».

Ένα «άλτερ έγκο», διαχειριστικό και σοσιαλδημοκρατικό, που απαρνείται τη ριζοσπαστική κληρονομιά της γενιάς του «άρθρου 16» και του Κοινωνικού Φόρουμ, τον κινηματισμό και την ενωτική κουλτούρα της Αριστεράς τίθεται επικεφαλής της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει τις κυβερνητικές θέσεις. Πλευρά αυτού του σκοτεινού εαυτού ήταν και η παρέμβαση του Πάνου Σκουρλέτη στην πρωινή εκπομπή του Μέγκα μετά τα γεγονότα του Πενταγώνου: «Πολύ εύκολα δεν μπήκανε χτες; Δεν ήταν λίγο περίεργη αυτή η υπόθεση;», διερωτήθηκε, ο εκπρόσωπος Τύπου της Κουμουνδούρου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τουλάχιστον στη φάση της εισβολής, η στάση της αστυνομίας ήταν ύποπτα ανεκτική. «Καταρρέουν βεβαιότητες, ιδεολογικές και πολιτικές ταυτότητες», είπε άλλωστε σε ένα ανύποπτο σημείο ο Π. Σκουρλέτης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, μια παραδοχή που διατρέχει όλη την επίσημη κομματική ρητορική μετά τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα και σπρώχνει σε αλλαγή φυσιογνωμίας που έχει ως προφανή σκοπό να γοητεύσει ένα πιο συντηρητικό εκλογικό ακροατήριο.

Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε και η αντι-ευρώ ρητορική που με παρρησία και ακλόνητα επιχειρήματα προέβαλλε η αριστερή τάση του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα έχει σιγήσει: «Η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά είτε θα αναπτύσσει με τόλμη και χωρίς αναστολές μια κουλτούρα ανοικτής διαφορετικότητας και ταυτόχρονα σεβασμού της πλειοψηφίας είτε θα αποτύχει οικτρά να αλλάξει την κοινωνία», ήταν η ασαφής απάντηση για παράδειγμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην ερώτηση της Αυγής την προηγούμενη Κυριακή αν μπορεί σήμερα να τεθεί θέμα εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη.

Ο ανοιχτός εσωτερικός διάλογος έχει φυσικά «ανάψει» από απλά μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το στοίχημα που τέθηκε το καλοκαίρι για καμπάνια εγγραφής νέων μελών και αναζωογόνηση των τοπικών επιτροπών, ως κυττάρου δημοκρατίας, μάλλον δεν πέτυχε στο βαθμό που ανέμενε η ηγεσία του κόμματος. Μέχρι στιγμής λοιπόν επιβεβαιώνεται ο φόβος που διατύπωσε ο Ελένη Πορτάλιου, μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, σε κείμενο που δημοσιοποίησε την Τετάρτη ότι «ενώ δεν υπάρχουν διατυπωμένες προσεγγίσεις, θέσεις ή/και ερωτήματα ή σημεία προς συζήτηση, σκιαγραφούνται από θεσμικά στελέχη κατευθύνσεις των οποίων η αμφισημία είναι προβληματική, υπό την έννοια ότι μπορεί, λόγω της θέσης των ομιλούντων, να προκαταλαμβάνονται τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου φορέα».

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 7-10-2012)