Νίνα Κασιμάτη: Σε τροχιά ιστορικής έκλειψης το ΠΑΣΟΚ

Για το πολιτικό ρήγμα στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ μιλά στο Πριν, η Νίνα Κασιμάτη, παραιτηθέν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και στέλεχος του Νέου Αγωνιστή. Αναδύεται όπως υπογραμμίζει ένα «λαϊκό κίνημα αντίστασης απέναντι στην κυρίαρχη ελίτ», με διάθεση «αυτόνομης συγκρότησης στην κατεύθυνση ενός λαϊκού απελευθερωτικού μετώπου».

Έχετε αποχωρήσει από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο στην τελευταία του συνεδρίαση φάνηκε να κρίνονται πολλά. Θα μπορούσε να έχει βγει μια απόφαση διαφορετική από την εισήγηση του τωρινού προέδρου;

Δεν κρινόταν τίποτα. Σας επισημαίνω, ότι το πάλαι ποτέ ανώτερο καθοδηγητικό όργανο (πρώην Κεντρική Επιτροπή) συνεδρίασε τελευταία φορά πριν από 1,5 χρόνο για μια συμπληρωματική εκλογή στη θέση κάποιων υφυπουργοποιημένων. Δεν συνεδρίασε ποτέ για την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ! Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει να λειτουργεί ως κόμμα με την παραδοσιακή αλλά και ψευδεπίγραφα υπερδιακηρυγμένη από το 2004 και μετά έννοια των δημοκρατικών διαδικασιών, με την ανοχή των μεσαίων και ανώτερων στελεχών του, που κατά την συντριπτική πλειονότητα λειτουργούν ως δορυφόροι των εκάστοτε εκφράσεων εξουσίας.

Γ. Σιφωνιός, Χαλυβουργία: Θα γυρίσουμε μόνο νικητές!

Τις 77 ημέρες έκλεισε την Κυριακή η ηρωική απεργία στη Χαλυβουργία Ελλάδος. Ο πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου Γιώργος Σιφωνιός, δηλώνει στο Πριν βέβαιος πως η απειλή του βιομήχανου για λουκέτο δεν θα πραγματοποιηθεί και πως η έκβαση της μάχης στον Ασπρόπυργο θα κρίνει πολλά για την εργατική τάξη.

Το δίλημμα που θέτει η εργοδοσία της Χαλυβουργίας Ελλάδος και το οποίο αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι είναι μείωση «μισθών ή απολύσεις». Πώς απαντάτε;

Με γενική συνέλευση θέσαμε αυτό το δίλημμα στους εργαζόμενους. Απαντήσαμε ότι αυτό το δίλημμα δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Δεν μπορεί να δουλεύει κάποιος στην πιο βαριά βιομηχανία της χώρας, μέσα στη φωτιά και στο σίδερο για τέτοιους μισθούς που θέλει να δώσει ο Μάνεσης. Τον έχουμε χαρακτηρίσει «λαγό των βιομηχάνων».

Αλίντα Δημητρίου: Ιστορία είναι ο ανθρώπινος πόνος

Το νέο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου, Κορίτσια της βροχής, το οποίο το οποίο θα παίζεται από την Πέμπτη 12 ως τις 19 Ιανουαρίου 2012 στις 8 μ.μ. στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός) δίνει το λόγο στις κρατούμενες της δικτατορίας, που μαρτύρησαν στα κολαστήρια της οδού Μπουμπουλίνας. Η σκηνοθέτης, όπως τονίζει, προσβλέπει στη διάδοση της ταινίας μέσω του «παράλληλου δικτύου» από άτομα και συλλογικότητες που θα αντιγράφουν το δισκάκι σαν όπλο για αντίσταση.

Είναι η τρίτη κατά σειρά ταινία με μαρτυρίες γυναικών. Γιατί αυτή η επιμονή στη θηλυκή πλευρά της ιστορίας;

Η ταινία κλείνει την τριλογία των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Αν τυχόν ξεφυλλίσεις ιστορικά βιβλία, θα δεις τη γυναίκα να απουσιάζει. Ειδικά στις γιορτές του Πολυτεχνείου, αν μιλήσουμε για την περίοδο που περιγράφεται στο ντοκιμαντέρ, εκείνοι που δίνουν συνεντεύξεις συνεχώς είναι οι άνδρες. Η παρουσία της γυναίκας είναι σχεδόν μηδενική. Είναι βέβαια λιγότερες, αλλά δεν παύει η παρουσία τους να είναι έντονη και ισάξια με του άντρα. Τις μεταχειρίστηκαν ακριβώς όπως μεταχειρίστηκαν τους άντρες. Δεν έκαναν καμία διάκριση. Πέρασαν δραματικές στιγμές. Μία από αυτές έχασε το παιδί της και τη δυνατότητα να κάνει παιδιά.

Π. Λαφαζάνης: Διαλύστε την ΕΕ, δεν μεταρρυθμίζεται!

Στάση πληρωμών και έξοδος απ’ την ευρωζώνη είναι τα πρώτα απαραίτητα βήματα για μια διέξοδο απ’ την κρίση σε όφελος των εργαζομένων, τονίζει στο Πριν ο επικεφαλής του Αριστερού Ρεύματος του Συνασπισμού και βουλευτής Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Στο πνεύμα αυτό, χαρακτηρίζει εφήμερες και αναποτελεσματικές τις συνεργασίες της Αριστεράς με κομμάτια του ΠΑΣΟΚ σε μια ρηχή αντιμνημονιακή βάση.

Τι εκτιμάτε ότι θα χαρακτηρίσει τη νέα χρονιά; Η συναίνεση Παπαδήμου ή οι κοινωνικές αντιδράσεις;

Μέσα στο 2012 θεωρώ απόλυτα βέβαιο ότι θα έχουμε μεγάλα εξεγερτικά κοινωνικά φαινόμενα. Είναι αδύνατον ο κόσμος, ο ελληνικός λαός να ανέχονται παθητικά τέτοιου είδους τραγικές καταστάσεις που θα πάρουν τρομακτική διάσταση μέσα στο 2012. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι εξεγερτικές μορφές αντίδρασης θα είναι τυφλές, χωρίς προσανατολισμό και επομένως αδιέξοδες.

Νέα σελίδα στην αντικαπιταλιστική Αριστερά

Αλλαγή σελίδας στην πορεία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σήμανε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο συνεδριακό κέντρο του Άλσους Περιστερίου. Με μια «πρόωρη ενηλικίωση» στα δυόμισή της μόλις χρόνια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερψήφισε ένα ολοκληρωμένο αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα και εξέλεξε με αντιπροσωπευτικές διαδικασίες τα συντονιστικά της όργανα για να εκφράζεται ενιαία, δημοκρατικά και με εντολή της βάσης. Ασφαλώς, έχουν προηγηθεί χρόνια, αν όχι δεκαετίες, προετοιμασιών γι’ αυτό το άλμα. Και δεν είναι υπερβολή να μιλά κανείς για άλμα σε ένα μέχρι πρότινος κατακερματισμένο πολιτικά χώρο, όπου η κοινή δράση ήταν πάντοτε ζητούμενο και ποτέ δεδομένο. Η διαφορά που έγινε με την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη είναι πως για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, ένα πολιτικό μέτωπο αριστερών οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών με διαφορετικές και αντιπαρατιθέμενες πολλές φορές ιστορικές αναφορές, προχωρά σε μια δημοκρατική ενοποίηση, κάτω από την αρχή «ένα μέλος, μία ψήφος». Το δύσκολο δεν ήταν να μαζευτούν σε ένα χώρο και να συζητήσουν 1.200 αγωνιστές της Αριστεράς. Ήταν η πρωτόγνωρη διαδικασία των συνελεύσεων σε όλη την Ελλάδα με την εκλογή αντιπροσώπων, η ίδια η Συνδιάσκεψη με τις διεισδυτικές και αυτοκριτικές τοποθετήσεις, όσο και οι καταληκτικές ψηφοφορίες επί τροπολογιών και οργάνων που σηματοδότησαν τη μετάβαση σε μια νέα φάση για το χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και το μεγάλο δυναμικό που όπως αποδεικνύεται αυτή συσπειρώνει.