ΣΥΡΙΖΑ: 100 πρώτες μέρες μοναξιά

Με το χελιδόνι, που μόνο του δεν φέρνει την (αντιμνημονιακή) άνοιξη μοιάζει όλο και περισσότερο μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την αποτυχία της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης, την οποία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βάφτισαν επιτυχία, ήρθε η εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του επικεφαλής του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα, στην εφημερίδα Αυγή της προηγούμενης Κυριακής να αφήσει ακόμη περισσότερα ερωτηματικά για τη διάθεση ρήξης της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη μνημονιακή πολιτική.

Η απάντηση που δίνει ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με μια φωνή στην ερώτηση “πού θα βρείτε τα λεφτά για κοινωνικές παροχές”, είναι πια στερεότυπη: “Είναι η πολιτική ηλίθιοι”, υποστηρίζουν συνήθως επιθετικά ή όπως το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας στην Αυγή, πρόκειται για “μεγάλη σπέκουλα γύρω από ένα λάθος ερώτημα”. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι “περιθώρια διαφορετικής πολιτικής υπάρχουν” και εξηγεί στη συνέντευξή του ότι με μια τριπλέτα πολιτικών χειρισμών, όλες οι ανατροπές είναι εφικτές: Θέληση για διαπραγμάτευση, συγκρότηση ευρω-συμμαχιών και εκμετάλλευση εσωτερικών αντιθέσεων. Οι πολιτικοί ελιγμοί πάντως που υπόσχεται ο Τσίπρας μάλλον είναι πολύ περιορισμένοι, για όσο διάστημα το “όχημα” παραμένει στις ράγες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ενιαίου της νομίσματος και κάθε εκτροχιασμός αποκλείεται εκ των προτέρων. “Η ΕΕ και η ευρωζώνη δεν έχει ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Είμαστε όλοι συνιδιοκτήτες”, είπε χαρακτηριστικά στο δημοσιογράφο της Αυγής, προφανώς για να στείλει το μήνυμα ότι …μετακόμιση από την ευρω-πολυκατοικία δεν προβλέπεται για κανένα λόγο.

Ίσως η σκέψη αυτή κυριαρχεί πλέον στο επιτελείο της Κουμουνδούρου, γεγονός που αντανακλάται και στις πολύ φειδωλές πια διατυπώσεις και υποσχέσεις για τα πρώτα κυβερνητικά βήματα. Για παράδειγμα, από τις προτεραιότητες των 100 πρώτων ημερών και των 100 πρώτων ωρών μιας αριστερής διακυβέρνησης, θέμα άλλωστε που έδωσε και τον πρωτοσέλιδο τίτλο του κυριακάτικου φύλλου της Αυγής, απουσιάζει ένα αίτημα που κυριάρχησε τους προηγούμενους μήνες στον αντιπολιτευτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ: Η “νέα σεισάχθεια”. Η πράγματι ριζοσπαστική πρωτοβουλία να χαριστούν χρέη και να σβηστούν δάνεια σε φτωχές οικογένειες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προκειμένου να “ανασάνουν”, λείπει από το σχετικά αναλυτικό κείμενο, εκτός αν κανείς εντάξει αυτή τη σπουδαία πρωτοβουλία που πολεμήθηκε από τη Δεξιά αγρίως στο “πλέγμα μέτρων για την αντιμετώπιση της φτώχειας”…

Επιπλέον, η συνολική απάντηση του Αλέξη Τσίπρα στο ερώτημα για τις προτεραιότητες αφήνει μια σοβαρή αμφιβολία για το αν θα επαναφέρει αμέσως τον κατώτατο μισθό και την εργατική νομοθεσία στο προ Μνημονίου καθεστώς, όπως έχει πολλάκις υποσχεθεί: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απαντά ότι στους τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησης, προτεραιότητα έχει η σύνταξη και ψήφιση ενός “Σχεδίου” (ανάπτυξης και ανασυγκρότησης) και όχι ενός προγράμματος που μπορεί να εφαρμοστεί αμέσως. Ακόμη λοιπόν δεν ήρθαν τα Χριστούγεννα και ξεκίνησαν οι πολιτικές εκπτώσεις…

Σημείο τριβής μεταξύ ηγεσίας και βάσης αποτελεί η διαρκής και πρόσφατα πιο έντονη προσπάθεια ΠΑΣΟΚοποίησης του κόμματος. Έχει ιδιαίτερη σημασία η στάση κολακείας του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στη σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ακόμη και ύστερα από τρία μνημόνια. Ασφαλώς και δεν έκανε κάποια πρόταση “αποστασίας” όπως ανιστόρητα μέσα στον πανικό του ισχυρίστηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όμως σίγουρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση να στηθούν πολιτικές γέφυρες. “Όσοι αποφασίσουν με την ψήφο τους να θέσουν τέρμα στην καταστροφική πορεία της χώρας”, υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αυγή, “θα έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης”. Όπερ μεθερμηνευόμενον, σημαίνει ότι ακόμη και τώρα δίδεται αντιμνημονιακό συγχωροχάρτι, με την προϋπόθεση της έστω όψιμης διαφοροποίησης. “Ακόμη προλαβαίνετε”, σαν να τους είπε ο Τσίπρας.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, πρώτη εκλογική μάχη του 2014 θα είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές τον Μάιο. Γι’ αυτό ίσως και αφιερώνει ένα σημαντικό κομμάτι της συνέντευξής του ο Αλέξης Τσίπρας για να θέσει τη νέα γραμμή συμμαχιών. Κάνοντας λόγο για “κινήσεις που θα διεκδικήσουν τη νίκη” προφανώς μιλά για ευρύτερα σχήματα σε σχέση με αυτά που καταγράφονταν μέχρι τώρα με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ ή του Συνασπισμού. Για να μην αφήσει καμία αμφιβολία περί αυτού, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέφρασε την ευχή να “αγκαλιάσουμε κόσμο που ακόμα και πριν ένα χρόνο φοβήθηκε και δεν έκανε το βήμα να μας ψηφίσει”. Το κέντρο βάρους λοιπόν της προσπάθειας στις τοπικές εκλογές μετατοπίζεται προς τα δεξιά και σ’ αυτό το πεδίο δεν είναι τυχαία η συνεννόηση της πλατείας Κουμουνδούρου με το κόμμα του Πάνου Καμμένου.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 23-11-2103)

Θεοδόσης Πελεγρίνης: Κάνουν το πανεπιστήμιο ΙΕΚ

Την αδυναμία του διοικητικού μηχανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες του, αν φύγουν με διαθεσιμότητα οι υπάλληλοι σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια, εκθέτει με παραδείγματα ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδόσης Πελεγρίνης. Κατά την άποψή του οι εξελίξεις αυτές είναι προάγγελος ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ.

Εσείς ζητάτε διάλογο με το υπουργείο, όμως πόσο ειλικρινής είναι ένας διάλογος με τελελεσμένα, όπως ο κατάλογος των υπαλλήλων σε διαθεσιμότητα;

 Ζητούσαμε εδώ και πολύ καιρό διάλογο με το υπουργείο, για να να δούμε αν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αιτία που έχει προκαλέσει αυτό το αδιέξοδο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δυστυχώς, ο υπουργός αρνήθηκε αυτό το διάλογο. Αφού την Πέμπτη με έναν τρόπο τελείως φαύλο δημοσιοποιήθηκε ο κατάλογος των ανθρώπων που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα, ανακοίνωσε δημοσίως πρόσκληση να συζητήσουμε. Κάλεσε λοιπόν τα οκτώ πανεπιστήμια στα οποία εφαρμόζεται το μέτρο της διαθεσιμότητας, για λόγους εντυπώσεων. Εγώ ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του υπουργείου και κανονίστηκε να βρίσκομαι το πρωί του Σαββάτου στο γραφείο του υπουργού.

 Με τι θέσεις πάτε σε αυτή αυτή τη συνάντηση;

 Πηγαίνω με τη διάθεση να ακούσω τι έχει να πει ο υπουργός. Θα έχω στα χέρια μου την απόφαση της Συγκλήτου και ενδεχομένως την απόφαση των διοικητικών υπαλλήλων και θα δούμε τι μπορεί να γίνει.

 Αν αυτές οι διαθεσιμότητες υλοποιηθούν, τι εικόνα θα έχει το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών;

 Αυτή τη στιγμή υπηρετούν περίπου 1.300 υπάλληλοι. Αν εφαρμοστεί το μέτρο της διαθεσιμότητας, με δεδομένο ότι υπάρχουν υπάλληλοι που δεν ασκούν διοικητικό έργο, αλλά ερευνητικό καθώς βοηθούν καθηγητές, οι υπάλληλοι που θα μείνουν για να βοηθήσουν τους περίπου 2.000 διδάσκοντες στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους έργο, τους 70.000 ενεργούς φοιτητές, τις 66 κλινικές σε δημόσια νοσοκομεία, τα 187 εργαστήρια, τις 33 βιβλιοθήκες και σπουδαστήρια, τις δομές φοιτητικής μέριμνας που περιλαμβάνει σίτιση, στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όλος αυτός ο όγκος εργασιών, θα εξυπηρετηθεί από 300 υπαλλήλους. Αυτή είναι η κατάσταση. Όταν λέμε ότι η λειτουργία του πανεπιστημίου τίθεται σε κίνδυνο με την εφαρμογή του μέτρου, κυριολεκτώ.

Στο Τμήμα Βιολογίας δεν έμεινε υπάλληλος να κάνει εγγραφές!

 Ποιες υπηρεσίες κινδυνεύουν περισσότερο;

 Όλοι οι τομείς. Να σας αναφέρω μερικά παραδείγματα: Έχουν απομακρυνθεί διαμιάς όλοι οι φύλακες και νυχτοφύλακες. Αυτή τη στιγμή το πανεπιστήμιο κινδυνεύει. Πριν λίγες μέρες ενημερώθηκα ότι πήγε να μπει φωτιά στη Θεολογική Σχολή. Πριν από δύο εβδομάδες με μια μεγάλη καταιγίδα κινδύνευσε να γίνει μια ζημιά στο πανεπιστήμιο, της τάξης άνω των 200.000 ευρώ. Τις προάλλες εκλάπη ένα καλώδιο αξίας 13.000 ευρώ. Ακόμη: Όλοι ζητούν να εγγραφούν οι φοιτητές. Στο Βιολογικό τμήμα, με την απομάκρυνση των υπαλλήλων δεν υπάρχει ούτε ένας στη γραμματεία. Πού θα πάει ο φοιτητής να απευθυνθεί; Στη Νομική από τους 17 υπαλλήλους μένουν μόλις 4. Καταργούνται βασικά στελέχη των οικονομικών υπηρεσιών. Στον ΕΛΚΕ, την υπηρεσία που διαχειρίζεται τα ερευνητικά προγράμματα, από τα οποία το Πανεπιστήμιο εισπράττει χρήματα για να υποστηρίξει τις ερευνητικές του ανάγκες, από τα 80 άτομα, μένουν μόλις 6! Είναι καταστροφή!

 Είναι αυτές οι εξελίξεις ο προάγγελος ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών αυτών;

 Ήδη στο Πανεπιστήμιο υπάρχουν εταιρείες για τη φύλαξη και την καθαριότητα. Βεβαίως, υπάρχουν και φύλακες που είναι υπάλληλοι για να υπάρχει η σχετική υπευθυνότητα. Υπάρχει μια στόχευση το πανεπιστήμιο να χάσει τον αξιόπιστο δημόσιο χαρακτήρα του. To 2007 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, επιχείρησε να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος. Τότε τελευταία στιγμή, αποτράπηκε το σχέδιο αυτό. Όταν όμως έλαβε την εξουσία, ψηφίστηκε ο νόμος 4009 και ακολούθησε ο νόμος 4076, οι καλούμενοι νόμοι Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου, οι οποίοι ακριβώς έχουν σαν στόχο την εξώθηση του πανεπιστημίου μας σε έναν ιδιωτικό φορέα. Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να υπάρχουν στη χώρα μας και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να το δεχτώ. Να δεχτώ όμως ιδιωτικά πανεπιστήμια αξιόπιστα. Διότι αυτό που θα γίνει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με την εφαρμογή αυτού του σφαγιαστικού μέτρου, είναι το Πανεπιστήμιο Αθηνών όχι να γίνει ιδιωτικό, αλλά ΙΕΚ. Κυριολεκτώ.

 Πώς συνδυάζεται αυτή η επιμονή στις απολύσεις με τα δάκρυα για την ποιότητα των πανεπιστημιακών σπουδών;

 Υποκρισία είναι η μόνη λέξη. Αυτή τη στιγμή, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως και αυτό της Θεσσαλονίκης, το Πολυτεχνείο και των Πατρών, είναι μέσα στο 1% των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, όποιες μετρήσεις κι αν δει κανείς. Έρχονται λοιπόν αυτό το πανεπιστήμιο με τα όποια προβλήματα έχει λόγω υποχρηματοδότησης, έλλειψης προσωπικού, με αυτό το πλήγμα να το μετατρέψει από έναν αξιόπιστο δημόσιο εκπαιδευτικό φορέα σε ΙΕΚ. Τα μόνα πανεπιστήμια εδώ στην Ελλάδα που φέρουν στον τίτλο τους το επίθετο «εθνικό» είναι το Καποδιστριακό και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αυτά τα ιδρύματα όπως δείχνει και το όνομά τους επιτελούν έναν εθνικό ρόλο.

 Ύστερα από όλα αυτά, πόσο κοντά πιστεύετε ότι είναι τα δίδακτρα στις προπτυχιακές σπουδές;

 Άμεσα. Θυμηθείτε τα λόγια μου ότι αν εφαρμοστεί το μέτρο αυτό, το επόμενο στάδιο είναι να πληρώνουν την εγγραφή τους οι φοιτητές και τελικά θα γίνουν τα ΑΕΙ ιδιωτικοί φορείς. Το 2009, που άρχισε η κρίση, η χρηματοδότηση από το κράτος ήταν 34 εκατομμύρια ευρώ. Πέρσι ήταν 15 εκατομμύρια και του χρόνου δεν ξέρω πού θα πάνε. Καταλαβαίνετε ότι το επόμενο βήμα είναι να σταματήσει η χρηματοδότηση και να οδηγηθούμε σε άλλες πηγές εσόδων.

Και πώς θα παρακαμφθεί η συνταγματική απαγόρευση;

 Γιατί τώρα τηρείται το Σύνταγμα; Τηρούνται οι νόμοι; Μου δίνουν την εντύπωση ότι νομοθετούν για να παρανομούν υπό την κάλυψη του νόμου. Όλη αυτή η ιστορία της διαθεσιμότητας είναι έωλη νομικά από κάθε άποψη. Αρκεί να σας πω τι έγινε την Πέμπτη. Τη μοριοδότηση των υπαλλήλων την έκανε μια επιτροπή που ορίστηκε από το υπουργείο. Τους κάλεσαν αιφνιδίως το βράδυ της Πέμπτης να εγκρίνουν τις καταστάσεις των προς διαθεσιμότητα υπαλλήλων. Τα μέλη της Επιτροπής διαπίστωσαν ότι ενώ ο υπουργός δήλωσε πως μόνο 14 άνθρωποι προσλήφθηκαν με ΑΣΕΠ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τελικώς είχαν δηλώσει 200 άνθρωποι ότι προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ. Ζήτησαν δύο μέλη της επιτροπής να γίνει έλεγχος και η απάντηση της εκπροσώπου του ΑΣΕΠ ήταν «όχι» καλώντας τα μέλη της Επιτροπής να παραιτηθούν. Εκείνοι δεν παραιτήθηκαν και ο υπουργός μέσα σε δύο ώρες συνέταξε υπουργική απόφαση με την οποία έδιωξε τα δύο αυτά μέλη της επιτροπής. Μάλιστα δεν διόρισε τους αναπληρωματικούς τους, που είναι από το Πολυτεχνείο, αντιθέτως όρισε δύο στελέχη του υπουργείου. Είναι σαφές ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αισθάνονται αδικημένοι θα στραφούν στη δικαιοσύνη και ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτό θέλουν λοιπόν, τον κανιβαλισμό; 

Η φοιτητική ζωντάνια κρατά τη Χρυσή Αυγή εκτός ΑΕΙ

Τα δίδακτρα προ των πυλών 

 Τα ελληνικά πανεπιστήμια υπερασπίζονται με ρομαντισμό μια εποχή του πανεπιστημίου που αρκετοί λένε ότι ανήκει στο παρελθόν: Το ανθρωπιστικό φορτίο της επιστήμης και η αντίληψη περί ολόπλευρης ανάπτυξης του νέου επιστήμονα. Την ίδια στιγμή ο χώρος αναπτύσσεται με ρυθμούς αγοράς. Μήπως αυτή η αντίληψη βγαίνει σε βάρος των αποφοίτων σας;

 Όχι, διαφωνώ με την άποψη αυτή. Πιστεύω και δεν είναι μόνο δική μου άποψη αυτή ότι επειδή σήμερα οι εξελίξεις μέσα στην αγορά και την κοινωνία είναι ταχύτατες, δεν μπορεί κάποιος να πάρει μια εκπαίδευση που θα είναι επικεντρωμένη σε ένα συγκεκριμένο ειδικό τομέα, διότι την επόμενη στιγμή αυτός ο τομέας θα έχει ξεπεραστεί. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των ΙΕΚ. Πρέπει να βγάζεις επιστήμονες που θα έχουν μια ευρεία υποδομή ώστε να μπορούν να μεταπηδούν από τον ένα κλάδο στον άλλο. Η νοοτροπία της εξειδίκευσης υπήρχε στις δεκαετίες του ’60 και ’70, αλλά μετά άλλαξε. Υπολογίζεται ότι ένας νέος επιστήμονας θα αλλάξει στη ζωή του περί τις επτά φορές επάγγλεμα. Για να το κάνει αυτό πρέπει να έχει μια ισχυρή υποδομή και αυτό το προσφέρει μια παιδεία ευρεία και ολόπλευρη.

 Πώς σχολιάζετε τις θέσεις ότι το πανεπιστήμιο έχει γίνει άντρο βίας;

 Έχει κατηγορηθεί το πανεπιστήμιο ότι εντός του συμβαίνουν έκτροπα μετά τη μεταπολίτευση. Τα έχω καταγγείλει και δεν τα δέχομαι. Πρέπει όμως να πω ότι τα τρία τελευταία χρόνια οι καταλήψεις και οι βίαιες ενέργειες είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Η μόνη κατάληψη που έγινε ήταν για το νόμο Διαμαντοπούλου επί ένα μήνα, όπου οι φοιτητές πάλευαν για το μέλλον τους. Εγώ θέλω φοιτητές ενεργούς έστω και με τον κίνδυνο κάποιας συμπεριφοράς που φεύγει από τα όρια, γιατί έτσι αισθάνομαι πιο ασφαλής. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι ο μόνος δημόσιος χώρος στον οποίο δεν έχει διεισδύσει η Χρυσή Αυγή είναι το πανεπιστήμιο; Εγώ θέλω φοιτητές που να είναι ζωντανοί, με τα επιχειρήματά τους και τις αντιδράσεις τους, που πρέπει βέβαια να κρατούνται σε ένα όριο και να μη δημιουργούν βίαια αποτελέσματα. Αλλά προτιμώ φοιτητές που είναι ζωντανοί παρά φοιτητές «ντουλάπες». Στα σχολεία αντιθέτως, όπου τα παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα και τις ανησυχίες των φοιτητών, τέτοια ρεύματα αναπτύσσονται.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 24-11-2013)

Ο παράγοντας Λαϊκή Συσπείρωση στις τοπικές εκλογές

Μια υπολογίσιμη αντιπολιτευτική δύναμη που εκφράζει ένα δυναμικό κομμάτι των τοπικών κοινωνιών αποτελούν οι παρατάξεις της Λαϊκής Συσπείρωσης σε όλη τη χώρα. Η ανεπίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, με τις ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων και τη σχετική κινητικότητα συμβούλων και προαλειφόμενων υποψηφίων δημάρχων, δεν έχει επιδράσει καθόλου στο …κόκκινο φάσμα της αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, οι διαγραφόμενες εξελίξεις με το νέο εκλογικό νόμο και βέβαια, η συνολική κατάσταση στην κοινωνία και την οικονομία, τροποποιούν πολύ τους όρους της εκλογικής μάχης, σε σχέση με το 2010.

Στις περιοχές των νοτίων προαστίων, η Λαϊκή Συσπείρωση συγκέντρωσε στις προηγούμενες εκλογές αξιόλογα ποσοστά. Γλυφάδα: 9,56%, Βάρη Βούλα Βουλιαγμένη: 4,41%, Ελληνικό – Αργυρούπολη: 7,66%, Ηλιούπολη: 13,3%, Άλιμος: 13,18%. Η μεγάλη υποχώρηση των εθνικών εκλογών του 2012 για το ΚΚΕ και η άνοδος του ρεύματος ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αφήσει ανεπηρέαστα τα αποτελέσματα της ερχόμενης αναμέτρησης, ωστόσο δεν πρέπει να αναμένει κανείς σοβαρές αποκλίσεις.

Με κομματικές υποψηφιότητες και το 2014 οι δυνάμεις του ΚΚΕ

Οι εκλογές του 2010 αποτέλεσαν σταθμό στην αυτοδιοικητική παρουσία των δυνάμεων του ΚΚΕ, με την έννοια ότι αποφασίστηκε η αυτόνομη κάθοδος σχετικά «καθαρών» κομματικών σχηματισμών στους Δήμους όλης της χώρας και φυσικά στις περιφέρειες, κάτω από τον ενιαίο τίτλο «Λαϊκή Συσπείρωση». Στην προηγούμενη δημοτική περίοδο και τις εκλογές του 2006 θυμίζουμε ότι η μετωπική πολιτική του Περισσού ήταν πιο ανοικτή, στο βαθμό που είχε επίσημη συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ και άλλες δυνάμεις. Στο διάστημα μετά τις εκλογές του 2010 πραγματοποιήθηκε το ιστορικό για πολλούς 19ο Συνέδριο του κόμματος, το οποίο εμβάθυνε την πολιτική κατεύθυνση της «λαϊκής συμμαχίας». Εν ολίγοις, η στρατηγική αυτή προκρίνει τις συμμαχίες σε κοινωνικό επίπεδο και απορρίπτει εκείνες σε πολιτικό, σήμερα τουλάχιστον. Μεταφερόμενη η επιλογή αυτή σε τοπικό επίπεδο, αποκλείει τις συμφωνίες κορυφής με πολιτικά πρόσωπα ή χώρους και σύμφωνα με όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα, θα επαναλάβει τα εγχειρήματα της Λαϊκής Συσπείρωσης και στις επόμενες εκλογές.

Χαρακτηριστική του τρόπου που πολιτεύονται οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης, είναι η θέση ότι δεν υπάρχει «αυτοδιοίκηση» αλλά «τοπική διοίκηση». Ειδικά με τη θέσπιση του «Καλλικράτη», οι δυνάμεις του ΚΚΕ εκτιμούν ότι οι δήμοι μετατρέπονται σε «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης στην επιβολή μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Την ίδια στιγμή, θεμελιακή θέση του πολιτικού αυτού χώρου είναι πως φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο αυτού του θεσμικού πλαισίου δεν μπορεί να υπάρξει. Εξ ου και οι εκλεγμένοι του κομμουνιστικού κόμματος κατακεραυνώνουν κάθε προσπάθεια διαχείρισης μιας δοσμένης πολιτικής, προτείνοντας ένα ριζικά διαφορετικό μοντέλο, άσχετα με το αν αυτό είναι άμεσα ή και μακροπρόθεσμα εφικτό.

Σε ό,τι αφορά τους εκλεγμένους δημάρχους, όπως σημείωνε η σχετική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις προηγούμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, «δεν αποτελούν κριτήριο τα πρόσωπα ή οι επικεφαλής των συνδυασμών. Αυτό που καθορίζει την ταυτότητα και τις προθέσεις τους είναι ποια πολιτική δύναμη τους στηρίζει. Έχει σημασία η στάση των συνδυασμών απέναντι στα καθημερινά εργατικά, λαϊκά προβλήματα, απέναντι στις αιτίες και τη διέξοδο από την κρίση, από τη στάση σε μεγάλα προβλήματα». Και συνεχίζει η απόφαση: «Η εκλογή κομμουνιστών και συνεργαζόμενων μαζί τους στα όργανα της τοπικής διοίκησης ένα σκοπό έχει: Να εκφραστεί η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία και η καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής και των εκφραστών της στην τοπική διοίκηση». Και υπογραμμίζει παραστατικά: «Οι εκλεγμένοι κομμουνιστές θα είναι το μάτι και το αυτί του λαού σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες».

Μόνος εκλεγμένος δήμαρχος με το ΚΚΕ, είναι ο Δήμαρχος Πετρούπολης, Θωμάς Κοτσαμπάς. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αποφάσεις του «κόκκινου» Δημοτικού Συμβουλίου Πετρούπολης ήταν να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος του Δήμου μετά τη λήξη της σύμβασής του και να θεωρούνται όλοι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, εργαζόμενοι με σχέση αορίστου χρόνου.

Οι επιπλοκές του νέου εκλογικού νόμου

Η αποπολιτικοποίηση των εκλογών είναι ο διακηρυγμένος στόχος του νέου εκλογικού συστήματος που προωθεί η ΝΔ και ο πρωθυπουργός. Μέσο γι’ αυτό είναι η πριμοδότηση δοκιμασμένων ή αναγνωρίσιμων προσώπων και στόχος η αποψίλωση των υψηλών ποσοστών που αναμένεται να αποσπάσουν οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Όπως είναι ευνόητο, αν εξελιχθούν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση, χαμένες θα είναι οι δυνάμεις και της Λαϊκής Συσπείρωσης.

Είναι επίσης πιθανό να μειωθεί η αντιπροσώπευση των μικρότερων παρατάξεων στα Δημοτικά Συμβούλια. Δεν ίσχυε φυσικά μέχρι σήμερα αναλογικό σύστημα, ωστόσο η εκλογή συμβούλων από λίστα θα εκτοπίσει τα πρόσωπα που έπαιρναν έδρανο συμβούλου λόγω της δημοφιλίας της ίδιας της παράταξης. Για ορισμένες δε περιπτώσεις, ο νέος εκλογικός νόμος μπορεί να σημαίνει και πλήρη αποκλεισμό των μικρών φωνών. Ειδικά αν υιοθετηθεί πλαφόν 5%, όπως έχει ήδη διαρρεύσει, για την εκλογή του επικεφαλής στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Με αυτά δεδομένα, δεν αποκλείεται και στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές να διαδοθεί από τις συστημικές δυνάμεις η αγαπημένη θεωρία της «χαμένη ψήφου». Πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο και βαθιά αντιδημοκρατικό σόφισμα που συμβάλει στον περιορισμό της πολυφωνίας και της αντιπροσωπευτικότητας, χάρη σε πλαστά τις περισσότερες φορές διλήμματα.

(Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 23-11-2013)

Κατά τόπους συμμαχούν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Αυτοδιοικητικές συμμαχίες με δυνάμεις από τους Ανεξάρτητους Έλληνες προετοιμάζονται στην Κουμουνδούρου, ενόψει της κάλπης για Δημάρχους και Περιφερειάρχες το 2014, αν και όχι με κεντρική συμφωνία.

Όπως είπε στο Πριν το υπεύθυνο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για την αυτοδιοίκηση, ο Κώστας Πουλάκης, τρεις είναι οι γενικές κατευθύνσεις των παρατάξεων που πρόκειται να στηρίξει η αξιωματική αντιπολίτευση στις τοπικές εκλογές: Η καθαρή αντιμνημονιακή τους στάση, η αντίθεση στον «Καλλικράτη» και η συμφωνία σε ένα τοπικό αναπτυξιακό σχέδιο αλληλεγγύης για την αναχαίτιση των κοινωνικών συνεπειών τη κρίσης. Κατά τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, «κόκκινες γραμμές» στις τοπικές συμμαχίες είναι: Η συμμετοχή προσώπων στα δύο κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς και εμπλοκή προσώπων σε περιπτώσεις διαφθοράς. Από εκεί και έπειτα, ο Κώστας Πουλάκης τόνισε ότι «δεν θα ψάξουμε στις κομματικές λίστες» για την συμπλήρωση υποψηφίων τόσο στους Δήμους όσο και στις Περιφέρειες. Και δεν απέκλεισε συμφωνία σε πρόσωπα προερχόμενα είτε από τους ΑΝΕΛ είτε από τη ΔΗΜΑΡ, μολονότι προσέδωσε τουλάχιστον στις περιφέρειες μεγαλύτερο πολιτικό βάρος.

Απαντώντας στα δημοσιεύματα για την προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο Πάνος Σκουρλέτης με συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό Σκάι υποστήριξε σε ό,τι αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές ότι «οι κύριοι Καμμένος και Τσίπρας δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε κεντρική συμφωνία κοινής καθόδου στις αυτοδιοικητικές εκλογές σε όλη τη χώρα, αυτό είναι αντίθετο στην αντίληψή μας». Πρόσθεσε όμως σε μια μεστή νοήματος αποστροφή ότι «δεν μπορούμε να καταργήσουμε την αυτονομία και τις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών». Σε παρόμοιο κλίμα και ο Πάνος Καμμένος δήλωσε στο «Κόκκινο» ότι οι ΑΝΕΛ επιδιώκουν αντιμνημονιακές συμμαχίες και ανάδειξη δημάρχων με ανάλογα χαρακτηριστικά, αλλά η επιλογή των προσώπων θα γίνεται κατά περίπτωση.

Προφανώς, δεν θα περίμενε κανείς οι δύο αρχηγοί να δώσουν ραντεβού στο Ζάππειο και κάτω από τα φλας των φωτογράφων να δώσουν τα χέρια για μια «κεντρική συμφωνία» συνεργασίας. Όμως, οι «τοπικές ιδιαιτερότητες» που επικαλείται η Κουμουνδούρου θα αποτελέσουν την κάλυψη για συμφωνίες με τοπικά στελέχη της Δεξιάς που διαχώρισαν τη θέση τους από τη μνημονιακή ΝΔ. Άλλωστε, η τακτική αυτή που προσχηματικά προτάσσει τις τοπικές συμφωνίες και ανάγκες, σε όλη την προ μνημονίου εποχή αξιοποιήθηκε κατά τις προεκλογικές περιόδους για την αυτοδιοίκηση από το Συνασπισμό παλιότερα και το ΣΥΡΙΖΑ πιο πρόσφατα για να δικαιολογήσει συμμαχίες με πρόσωπα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 17-11-2013)

Το μέλλον των δημοτικών κοινοτήτων

Παράταση ζωής αλλά πάντα «υπό σκιάν» των κεντρικών καλλικρατικών Δήμων, δίνει η κυβέρνηση στις δημοτικές κοινότητες που είναι ευρέως γνωστές ως Τοπικά Συμβούλια. Αυτό έγινε σαφές την Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013 σε συνάντηση που είχε η Κεντρική Ένωση Προέδρων Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων Ελλάδας με τον Υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη.

Το μείζον ερώτημα ήταν τι προβλέπεται για τα τοπικά συμβούλια στα κυβερνητικά σχέδια για αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η απάντηση του Γ. Μιχελάκη ήταν πως οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές θα διεξαχθούν με δύο χωριστά ψηφοδέλτια, ένα για τους υποψηφίους δημάρχους κι ένα για τους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους. Κάτω από τη λίστα ονομάτων των δημοτικών συμβούλων θα υπάρχουν τα ονόματα των υποψηφίων για τις δημοτικές και τοπικές κοινότητες. Οι πρώτοι σε σταυρό σύμβουλοι κάθε κοινότητας ορίζονται και Πρόεδροι. Με αυτό το μοντέλο καταργείται και στο επίπεδο των κοινοτήτων η έννοια της δημοτικής παράταξης όπως υπήρχε, παρόλο που αναμένεται κάθε υποψήφιος δήμαρχος να δημοσιοποιεί τα ονόματα των συμβούλων που τον υποστηρίζουν.

Ειδικά για τις Δημοτικές Κοινότητες, των οποίων οι αποφάσεις έχουν έντονα τοπικό χαρακτήρα, η εξέλιξη αυτή είναι μάλλον θετική. Αν η μοναδική απόφαση που έχουν να λάβουν τα Τοπικά Συμβούλια είναι οι ταφές των δημοτών και η χορήγηση αδειών σε καταστήματα ώστε να παίζουν μουσική όπως ισχύει σήμερα, τότε πράγματι είναι περιττό να μιλά κανείς για παρατάξεις, ιδεολογίες ή συγκροτημένα προγράμματα με στρατηγική για την πόλη. Είναι πολύ καλύτερο να εκλέγονται οι σύμβουλοι από μια ενιαία λίστα.

Το πρόβλημα όμως έγκειται ακριβώς εκεί. Οι κουτσουρεμένες αρμοδιότητες στην πραγματικότητα αχρηστεύουν το βαθμό αυτό της αυτοδιοίκησης. Τον καθιστούν μια βαθμίδα στην ουσία περιττής γραφειοκρατίας, αφού η γνώμη του οργάνου αυτού θεωρείται μεν απαραίτητη αλλά σε καμία περίπτωση δεσμευτική, επί των σοβαρών θεμάτων. Την ίδια στιγμή, μια σειρά προστατευτικές διατάξεις του «Καλλικράτη» για το ρόλο των Δημοτικών Κοινοτήτων πέρασαν από την πρώτη στιγμή σε αχρηστία: Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα επ’ αυτού είναι η πρόβλεψη της παρουσίας και της ψήφου των προέδρων των Δημοτικών Κοινοτήτων στο Δημοτικό Συμβούλιο όταν συζητείται θέμα τοπικού ενδιαφέροντος.

Χωρίς αρμοδιότητες τα Τοπικά Συμβούλια γίνονται μια βαθμίδα περιττής γραφειοκρατίας

Πάγιο αίτημα των τοπικών συμβουλίων, από την πρώτη μέρα εφαρμογής του Καλλικράτη, ήταν η κατάργηση των τοπικών αντιδημάρχων. Όπως υποστηρίζουν, οι αντιδήμαρχοι με τοπικές αρμοδιότητες γίνονται «τοπάρχες» και παίρνουν σχεδόν το σύνολο των αρμοδιοτήτων, αφήνοντας στα αιρετά όργανα τη …χαρτούρα.

Δυστυχώς, δεν φαίνεται στον ορίζοντα λύση επί των θεμάτων αυτών. Μιλώντας στον «Παλμό», ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Προέδρων Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων Ελλάδας, Νικόλαος Κοντογιάννης, πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας Δελφών, χαρακτήρισε «θετικότατη και παραγωγική» τη συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών, στο βαθμό που τέθηκαν τα προβλήματα στο τραπέζι. Αυτά που αποφασίστηκαν στη συνάντηση πάντως είναι ακόμη πίσω από τις πραγματικές ανάγκες. Συγκεκριμένα, εκτός από την αποσαφήνιση των εκλογικών θεμάτων, διατυπώθηκε η κατηγορηματική θέση ότι οι Δημοτικές Κοινότητες δεν πρόκειται να καταργηθούν. Επιπλέον, ο Γιάννης Μιχελάκης δεσμεύτηκε ότι θα υπάρξει συμμετοχή εκπροσώπων της Ένωσης στην προπαρασκευαστική επιτροπή που θα αναλάβει να συντάξει τον «Νέο Καλλικράτη». Τέλος, από την κυβέρνηση ξεκαθαρίστηκε ότι δεν θα υπάρξει καμία χωροταξική αλλαγή στο «Νέο Καλλικράτη» παρά μόνο σε πέντε νησιά.

Το ερώτημα τώρα είναι πότε θα γίνει η τροποποίηση του αυτοδιοικητικού νομικού πλαισίου. Με το νέο εκλογικό νόμο ακόμη σε εκκρεμότητα και τη χώρα συνολικά σε μια παρατεταμένη πολιτική κρίση, είναι μάλλον δύσκολο ως απίθανο μια τόσο μεγάλη προσπάθεια να καταλήξει σε αποτελέσματα την τρέχουσα δημοτική περίοδο, για να τεθούν σε εφαρμογή οι αλλαγές από τις νέες τοπικές διοικήσεις.

Θα βρεθούν
τοπικοί υποψήφιοι;

Στοιχηματίζουμε ότι το πιο δύσκολο κομμάτι στο παζλ των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών θα είναι η συγκρότηση των Τοπικών Συμβουλίων. Η εμπειρία από την 3χρονη μέχρι σήμερα εφαρμογή του «Καλλικράτη» έδειξε ότι ο θεσμός αυτός είναι περισσότερο διακοσμητικός – διεκπεραιωτικός παρά ουσιαστικός. Αυτό το ζουν πρώτοι από όλους οι εκλεγμένοι σύμβουλοι, που θεωρούν όλο και περισσότερο μάταιη τη συμμετοχή τους στα όργανα αυτά. Όπως έδειξε και το πρόσφατο σχετικά πανελλαδικό συνέδριο δημοτικών κοινοτήτων, οι τοπικοί σύμβουλοι είναι πολύ προβληματισμένοι για το μέλλον του θεσμού. Την ίδια στιγμή, εκλεγμένοι πρόεδροι Κοινοτήτων που έχουν μιλήσει στον «Παλμό» δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους και μοιράζονται τη σκέψη τους να αποσυρθούν αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά.

Όταν όλες οι αρμοδιότητες και τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στο κεντρικό Δημοτικό Συμβούλιο και προσωπικά στο Δήμαρχο, το τοπικό συμβούλιο καταντά όργανο «β’ εθνικής». Η δημοσιογραφική κάλυψη των συνεδριάσεων που κάνουν οι Δημοτικές Κοινότητες αποκαλύπτει μια πολύ πικρή αλήθεια: Οι τοπικοί σύμβουλοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τα πάντα για την πόλη τους, και την ίδια στιγμή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτήν! Ένα τοπικό μέσο ενημέρωσης μπορεί να βγάλει «λαβράκια» από τη συζήτηση μιας Δημοτικής Κοινότητας, αλλά πρέπει να περιμένει το Δημοτικό Συμβούλιο για τις αποφάσεις.

Γνωρίζοντας όλα αυτά πλέον εκ πείρας, γατί κάποιος να θέσει υποψηφιότητα στο Τοπικό Συμβούλιο και όχι απ’ ευθείας στο κεντρικό;

(Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 16-11-2013)